Puzowo
Obecnie Puzowo to temat, który przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Od momentu powstania Puzowo cieszy się coraz większym zainteresowaniem i stał się centralnym elementem dyskusji na temat różnych aspektów życia codziennego. Niezależnie od tego, czy chodzi o miejsce pracy, edukację, politykę czy rozrywkę, Puzowo okazał się istotnym i aktualnym tematem, który zasługuje na dogłębną analizę. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom na Puzowo i zbadamy jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 55°22′43″N 26°31′56″E/55,378611 26,532222
| |
Puzowo (biał. Пузава; ros. Пузово) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Widze.
Historia
W czasach zaborów w granicach powiatu nowoaleksandrowskiego Imperium Rosyjskiego.
W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[1] (od 1926 w województwie wileńskim[2]), w powiecie brasławskim, w gminie Widze[3][4].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 176 osób, 162 było wyznania rzymskokatolickiego, 2 prawosławnego a 5 staroobrzędowego. Jednocześnie 171 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 5 inną. Było tu 39 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 36 domach zamieszkiwało 156 osób[4].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Widzach. Podlegała pod Sąd Grodzki w m. Turmont i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Widzach[5].
Przypisy
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 19.
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 15.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1407.