W tym artykule będziemy odkrywać fascynujący świat Tramwaje w Pjongjangu, temat, który przykuł uwagę badaczy, entuzjastów i ciekawskich. Tramwaje w Pjongjangu był przedmiotem debaty, badań i podziwu na przestrzeni dziejów, a jego znaczenie w dzisiejszym świecie tylko rośnie. W tym artykule chcemy zagłębić się w różne aspekty składające się na Tramwaje w Pjongjangu, od jego powstania po najnowsze zastosowania, aby lepiej zrozumieć jego wpływ na nasze społeczeństwo i świat w ogóle. Dołącz do nas w tej podróży polegającej na odkrywaniu i poznawaniu Tramwaje w Pjongjangu.
tramwaj | |
![]() Tatra KT8D5K w Pjongjangu | |
Państwo | |
---|---|
Lokalizacja | |
Liczba linii |
4 |
Lata funkcjonowania |
od 1991 r. |
Infrastruktura | |
![]() | |
Rozstaw szyn |
1435 mm |
Napięcie zasilania |
600 V DC |
Liczba zajezdni |
4 |
Tabor | |
Liczba pojazdów |
456 |
Nazwa koreańska | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Tramwaje w Pjongjangu – część systemu transportu publicznego w Pjongjangu, stolicy Korei Północnej. W mieście funkcjonują trzy linie normalnotorowe i jedna linia wąskotorowa.
Początki systemu tramwajowego w Pjongjangu sięgają czasów okupacji japońskiej. W październiku 1905 r. powstała spółka, która połączyła dworzec kolejowy z miastem dwutorową linią tramwajową o rozstawie szyn równym 610 mm. Na linii kursowały 24 wagony napędzane siłą ludzkich mięśni. W 1911 r. przewieziono 90 000, w 1912 r. 80 000, a w 1913 r. 75 000 pasażerów[1]. Według stanu z 1914 r. długość torów wynosiła ok. 2 km[2].
W 1922 r. tramwaje napędzane siłą ludzkich mięśni zastąpiono tramwajami elektrycznymi[1].
Przed wybuchem wojny koreańskiej na półwyspie Koreańskim funkcjonowały trzy systemy tramwajowe: w Seulu, Pusanie i Pjongjangu[3]. Z powodu znacznych zniszczeń w czasie bombardowań, system tramwajowy w Pjongjangu nie został odbudowany.
W przeciwieństwie do Korei Południowej, bardzo niewielu mieszkańców Korei Północnej posiada prywatne samochody. W związku z tym Koreańczycy z północy korzystają głównie z publicznego transportu zbiorowego: w Pjongjangu mają do dyspozycji metro, trolejbusy oraz tramwaje, które uruchomiono w dniu 15 kwietnia 1991 r.[4]
W czasie klęski głodu kursowanie tramwajów uległo zakłóceniu z powodu niedoboru elektryczności i braku motorniczych[5].
14 października 2002 r. fragment trasy linii tramwajowej nr 1, łączącej lewobrzeżną stację kolejową Pjongjang i prawobrzeżną zajezdnię Songyo, został zamknięty z powodu złego stanu mostu nad rzeką Taedong[4][6]. Tory tramwajowe od mostu do zajezdni zdemontowano we wrześniu 2003 r.[7], a linię nr 1 na tym odcinku zastąpiły trolejbusy (jednak dopiero w 2014 r.). Na lewobrzeżu linia tramwajowa nr 1 kursuje odtąd w skróconym wariancie.
Po likwidacji zajezdni Songsin wybudowano nowy odcinek torów do zajezdni Rangnang i przeniesiono do niej tramwaje dotychczas stacjonujące w Songsin[4].
Pierwotnie turyści z zagranicy nie mogli uczestniczyć w przejazdach tramwajami, ale współcześnie organizowane są wycieczki, które obejmują możliwość skorzystania z tramwajów (nie można jednak podróżować razem z mieszkańcami Pjongjangu, a jedynie wynająć tramwaj na indywidualny przejazd)[8][9].
W mieście funkcjonują trzy linie normalnotorowe i jedna linia wąskotorowa Kŭmsusan do mauzoleum Kim Ir Sena (otwarta 7 lipca 1995 r.[4]), którą obsługuje wojsko.
Numer | Trasa |
---|---|
1 | P’yŏngyang-yŏk – Man’gyŏngdae |
2 | T’osŏng – Munsu |
3 | Sŏp’yŏngyang – Rangrang |
Kŭmsusan | Samhŭng – Kŭmsusan Kinyǒm Kungjǒn |
W Pjongjangu działają cztery zajezdnie tramwajowe. Na początku eksploatowano głównie czechosłowackie tramwaje typu T6B5K i KT8D5K oraz chińskie tramwaje typu Shenyang ST4, które były bardzo zbliżone do czechosłowackich krótkoprzegubowych Tatr KT4. Z powodu wad konstrukcyjnych przegubów dwa człony tramwajów ST4 zespawano, tworząc tramwaje jednoczłonowe. Wycofano je z eksploatacji w 1999 r.[10]
Dla Pjongjangu powstały prototypowe tramwaje 7.17[11] i kilka egzemplarzy Pulgungi-2.16 (lokalna kopia Tatry T6B5)[12].
W latach 1996–1998 zakupiono ponad 100 używanych tramwajów Tatra T4D z Drezna, Magdeburga i Lipska.
W 2008 r. Dopravní podnik hlavního města Prahy sprzedał do Pjongjangu 20 wycofanych z eksploatacji Tatr T3[13]. Tramwaje przetransportowano do północnokoreańskiej stolicy drogą morską z portu w Gdyni[14].
W sierpniu 2018 r., tuż po oficjalnej prezentacji nowych trolejbusów i wagonów metra, przedstawiono nowe tramwaje, które wyprodukowano częściowo w miejscowych zakładach. Tramwaje te, oznaczone Thongil-181, powstały wskutek montażu nadwozi produkcji Zakładu Napraw Autobusów w Pjongjangu na podwoziach Tatr KT8D5K[15].
Stan z 16 marca 2024 r.[16]
Zdjęcie | Typ | Liczba |
---|---|---|
![]() |
Tatra T6B5K | 163 |
Tatra KT8D5K | 26 | |
Tatra T4D | 124 | |
![]() |
Tatra B4D | 69 |
![]() |
Tatra T3 | 20 |
![]() |
Thongil-181 | 18 |
![]() |
SWS Ce 4/4 / SIG B4 | 36 |
Łączna liczba: | 456 |