W dzisiejszym artykule będziemy dogłębnie badać fascynujące życie Teresa Czerwińska. Od początków aż do dzisiejszego oddziaływania, ta postać/temat/data pozostawiła niezatarty ślad w historii. W kolejnych kilku linijkach zagłębimy się w najbardziej intymne szczegóły jego kariery, analizując jego rolę w różnych kontekstach i jego wpływ w różnych obszarach. Dołącz do nas w tej ekscytującej podróży, aby odkryć wszystkie sekrety i ciekawostki otaczające Teresa Czerwińska i przygotować się na zaskoczenie jego dziedzictwem.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
7 września 1974 |
---|---|
Minister finansów | |
Okres |
od 9 stycznia 2018 |
Poprzednik | |
Następca | |
Podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów | |
Okres |
od 2017 |
Podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego | |
Okres |
od 2015 |
![]() |
Teresa Tatiana Czerwińska[1][2] z domu Tumanowska[2] (ur. 7 września 1974 w Dyneburgu[2]) – polska ekonomistka pochodząca z Łotwy. Doktor habilitowany nauk ekonomicznych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Gdańskiego i następnie Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalistka w dziedzinie zarządzania ryzykiem instytucji finansowych, rynków finansowych oraz finansów publicznych. W latach 2015–2017 podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego, w latach 2017–2018 podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów, w latach 2018–2019 minister finansów w rządzie Mateusza Morawieckiego, w latach 2019–2020 członek Zarządu Narodowego Banku Polskiego, a od 2020 wiceprezes Europejskiego Banku Inwestycyjnego.
Urodziła i wychowała się w Dyneburgu[3] w ówczesnej Łotewskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej[3]. Jest córką łotewskich Polaków – Bronisława i Ludmiły Tumanowskich[4][2][3]. W młodości działała w Stowarzyszeniu Polaków „Promień”, była też harcerką. Otrzymała stypendium polskiego rządu dla Polonii, dzięki któremu opuściła rodzinny Dyneburg i rozpoczęła studia w Polsce[5].
Ukończyła studia na Wydziale Nauk Społecznych (1997) oraz na Wydziale Zarządzania (1998) Uniwersytetu Gdańskiego[6]. Rozprawę doktorską pt. Działalność lokacyjna towarzystw ubezpieczeniowych na rynku kapitałowym w Polsce napisała pod kierunkiem Elżbiety Ostrowskiej i obroniła w 2000 na Wydziale Zarządzania UG. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskała w 2010 na Uniwersytecie Gdańskim na podstawie pracy zatytułowanej Polityka inwestycyjna instytucji ubezpieczeniowych – istota, uwarunkowania, instrumenty[1].
Była zatrudniona w Katedrze Inwestycji i Nieruchomości Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Gdańskiego (na stanowisku profesora nadzwyczajnego)[1]. W 2011 objęła stanowisko profesora nadzwyczajnego w Katedrze Systemów Finansowych Gospodarki Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego[1]. W kadencji 2015–2018 była sekretarzem Komitetu Nauk o Finansach Polskiej Akademii Nauk[6].
Pracowała w urzędzie obsługującym Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych (2005), była powoływana do organów nadzorczych instytucji finansowych, a także udzielała się jako biegły sądowy[7].
Jako ekspert weszła m.in. w skład Doradczego Komitetu Naukowego przy Rzeczniku Finansowym[8], zaś w latach 2014–2015 należała do grupy roboczej powołanej przez ministra gospodarki[7]. W 2015 powołana w skład Insurance & Reinsurance Stakeholder Group działającej przy Europejskim Urzędzie Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA)[9]. W latach 2014–2015 była koordynatorem obszaru regulacji finansowej w Centrum Studiów Antymonopolowych i Regulacyjnych CARS na Uniwersytecie Warszawskim[9][10].
Od 10 grudnia 2015 do 6 czerwca 2017 była podsekretarzem stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego[11]. Odpowiadała za takie obszary działalności ministerstwa jak opracowanie i wdrożenie nowego mechanizmu algorytmicznego podziału dotacji budżetowej dla uczelni publicznych, poprawa efektywności wydatkowania środków oraz wdrożenie rozwiązań jakościowych w mechanizmach finansowania szkół wyższych[11].
W resorcie nauki pracę zakończyła w związku z powołaniem 7 czerwca 2017 na funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów[6]. Odpowiadała tam za przygotowanie i wykonanie budżetu państwa oraz obsługę środków finansowych pochodzących z Unii Europejskiej[7].
9 stycznia 2018 objęła stanowisko ministra finansów w rządzie Mateusza Morawieckiego[12]. Została odwołana z urzędu 3 czerwca 2019[13]. Tego samego dnia prezydent Andrzej Duda powołał ją na członka Zarządu Narodowego Banku Polskiego[14].
W marcu 2020 objęła stanowisko wiceprezesa Europejskiego Banku Inwestycyjnego, w związku z tym odeszła z Zarządu NBP[15]. Powierzono jej m.in. kwestie związane z finansowaniem nauki, edukacji, innowacji i gospodarki cyfrowej, współodpowiedzialność za program InvestEU, nadzór nad operacjami finansowymi banku w niektórych państwach członkowskich (Polska, Węgry, Chorwacja), a także w państwach Partnerstwa Wschodniego, Azji Środkowej, Chinach i Mongolii[16].
Jest autorką lub współautorką licznych publikacji naukowych, a także analiz i ekspertyz z zakresu zarządzania finansami i ryzyka instytucji finansowych (w tym zwłaszcza ubezpieczeniowych) oraz społecznie odpowiedzialnego inwestowania. Współautorka podręczników akademickich w zakresie makroekonomii, ubezpieczeń i zarządzania inwestycjami[17].
Wybrane publikacje: