Elżbieta Witek

Elżbieta Witek

Pełne imię i nazwisko	Elżbieta Barbara Witek
Imię i nazwisko po urodzeniu	Elżbieta Barbara Zbanuch
Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1957 Jawor
Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
Okres	od 9 sierpnia 2019 do 12 listopada 2023
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Marek Kuchciński
Następca	Szymon Hołownia
Minister spraw wewnętrznych i administracji
Okres	od 4 czerwca 2019 do 9 sierpnia 2019
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Joachim Brudziński
Następca	Mariusz Kamiński
Szef Gabinetu Politycznego Prezesa Rady Ministrów
Okres	od 16 listopada 2015 do 18 grudnia 2017
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Marcin Kierwiński
Następca	Marek Suski
Minister-członek Rady Ministrów
Okres	od 16 listopada 2015 do 18 grudnia 2017
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Rzecznik prasowy Rządu RP
Okres	od 16 listopada 2015 do 8 stycznia 2016
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Cezary Tomczyk
Następca	Rafał Bochenek
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews

Elżbieta Barbara Witek^ⓘ z domu Zbanuch (ur. 17 grudnia 1957 w Jaworze) – polska polityczka i nauczycielka, z wykształcenia historyczka. Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej VIII i IX kadencji (2019–2023).

Posłanka na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji (od 2005), rzecznik prasowy rządu RP (2015–2016), minister-członek Rady Ministrów i szefowa gabinetu politycznego premiera w rządach Beaty Szydło oraz Mateusza Morawieckiego (2015–2017), minister spraw wewnętrznych i administracji w pierwszym rządzie Mateusza Morawieckiego (2019), wiceprezes Prawa i Sprawiedliwości (od 2024).

W 1980 ukończyła studia magisterskie na kierunku historia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 1996 studia podyplomowe w zakresie wiedzy o Unii Europejskiej w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego.

Od 1980 do 2006 pracowała w Jaworze jako nauczycielka; od 1991 pełniła funkcję dyrektora w Szkole Podstawowej nr 2 w Jaworze, a później w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Jaworze. Przez cztery lata była ławnikiem w sądzie pracy^[1]. W latach 2004–2008 pełniła funkcję wiceprezesa jaworskiego Klubu Sportowego „Olimpia”^[2].

W 1980 została członkiem NSZZ „Solidarność”. W 1982 za działalność opozycyjną została tymczasowo aresztowana na trzy miesiące. Na początku lat 90. należała do Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna^[3]. Od 2002 do 2005 zasiadała w jaworskiej radzie miejskiej^[4], w 2002 bezskutecznie kandydowała na urząd burmistrza^[5].

Z listy Prawa i Sprawiedliwości w wyborach parlamentarnych w 2001 bez powodzenia kandydowała do Sejmu, a w wyborach w 2005 została wybrana do Sejmu V kadencji w okręgu legnickim. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskała mandat poselski, otrzymując 9666 głosów. W wyborach w 2011 została wybrana po raz kolejny, otrzymując 9381 głosów^[6].

W listopadzie 2011 została wybrana przez radę polityczną PiS w skład komitetu politycznego swojego ugrupowania^[7]. W lipcu 2015 objęła funkcję rzecznika prasowego PiS^[8]. W wyborach w tym samym roku została znów wybrana do Sejmu, otrzymując 22 168 głosów^[9].

16 listopada 2015 powołana na ministra bez teki w rządzie Beaty Szydło^[10]. Objęła także funkcje szefa gabinetu politycznego premiera oraz rzecznika prasowego Rady Ministrów^[11]. Funkcję rzecznika sprawowała do 8 stycznia 2016, zastąpił ją Rafał Bochenek^[12]. 11 grudnia 2017 objęła stanowisko ministra bez teki w nowo utworzonym rządzie Mateusza Morawieckiego^[13]. 18 grudnia 2017 została odwołana ze składu Rady Ministrów^[14].

4 czerwca 2019 powróciła do rządu Mateusza Morawieckiego, została tego dnia powołana na urząd ministra spraw wewnętrznych i administracji^[15]. W tym samym miesiącu prezydent powołał ją w skład Rady Dialogu Społecznego^[16].

 Zobacz też: Protesty przeciwko zmianom w ustawie o radiofonii i telewizji w Polsce#Głosowanie w Sejmie i związane z nim kontrowersje.

9 sierpnia 2019 została odwołana ze składu Rady Ministrów^[17] w związku z wysunięciem jej kandydatury na urząd marszałka Sejmu^[18][19]. Tego samego dnia została wybrana na to stanowisko, otrzymując 245 głosów^[20].

W październikowych wyborach parlamentarnych uzyskała poselską reelekcję, zdobywając 46 171 głosów^[21]. 12 listopada 2019 na pierwszym posiedzeniu Sejmu IX kadencji została wybrana na marszałka Sejmu, otrzymując 314 głosów^[22].

11 sierpnia 2021 jako Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Elżbieta Witek zarządziła głosowanie nad reasumpcją głosowania o odroczenie posiedzenia, podczas którego procedowany był wniosek grupy posłów PiS, zakładający budzące społeczne kontrowersje zmiany w ustawie o radiofonii i telewizji (przeciw projektowi nowelizacji ustawy wystąpiło kilkadziesiąt tysięcy osób, a protesty przeciwników nowelizacji były masowe)^[23]. Wniosek o odroczenie posiedzenia podczas pierwszego głosowania poparli wyłącznie posłowie i posłanki macierzystego klubu parlamentarnego Witek oraz dwóch posłów niezależnych (Prawo i Sprawiedliwość owe głosowanie przegrało)^[24]. Decyzja Elżbiety Witek była szeroko komentowana przez polskie media^[25][26], została negatywnie oceniona przez część środowiska dziennikarskiego^[27], a część prawników uznała, że nie było podstaw do reasumpcji głosowania^[28][29]. Urząd marszałka Sejmu pełniła do końca kadencji, tj. do 12 listopada 2023.

Wizyty zagraniczne marszałek Elżbiety Witek

Data	Państwo	Szczegóły wizyty
1 września 2019	Niemcy	Udział w obchodach 80. rocznicy wybuchu II wojny światowej na zaproszenie przewodniczącego Bundestagu Wolfganga Schäuble[30].
3–4 listopada 2019	Węgry	Udział w szczycie przewodniczących parlamentów państw Europy Południowo-Wschodniej[31].
17–18 listopada 2019	Czechy	Spotkanie przewodniczących parlamentów państw Grupy Wyszehradzkiej. Udział w obchodach 30. rocznicy aksamitnej rewolucji[32].
2–5 marca 2020	Stany Zjednoczone	Spotkanie z przewodniczącą Izby Reprezentantów USA Nancy Pelosi i przewodniczącymi parlamentów państw bałtyckich. Spotkanie z analitykami Heritage Foundation. Spotkanie z przedstawicielami Polonii amerykańskiej[33].
28–29 czerwca 2021	Litwa	Spotkania z przewodniczącą parlamentu Viktoriją Čmilytė-Nielsen, prezydentem Litwy Gitanasem Nausėdą i premier Ingridą Šimonytė. Spotkanie z przedstawicielami polskiej mniejszości narodowej[34].
15–16 lipca 2021	Węgry	Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów państw Grupy Wyszehradzkiej[35].
18–20 sierpnia 2021	Estonia	Spotkanie z przewodniczącym parlamentu Estonii (Riigikogu) Jüri Ratasem i prezydent Estonii Kersti Kaljulaid. Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów Litwy, Łotwy i Estonii oraz przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. Spotkanie z przedstawicielami polskiej mniejszości narodowej[36].
20–22 października 2021	Grecja	Udział w sesji plenarnej konferencji przewodniczących parlamentów państw członkowskich Rady Europy[37].
28–29 marca 2022	Słowenia	Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów państw Unii Europejskiej. Spotkania z przewodniczącą Izby Poselskiej Czech Markétą Pekarovą Adamovą, przewodniczącą Bundestagu Niemiec Bärbel Bas, przewodniczącą Kongresu Deputowanych Hiszpanii Meritxell Batet, przewodniczącą Parlamentu Europejskiego Robertą Metsolą oraz przewodniczącymi parlamentów państw bałtyckich[38].
11–15 czerwca 2022	Kanada	Spotkanie z przewodniczącym Izby Gmin Kanady Anthonym Rotą i przewodniczącym Senatu Kanady George’em Fureyem. Spotkanie z przedstawicielami Polonii kanadyjskiej[39].
9–10 października 2022	Luksemburg	Rozmowy z przewodniczącym Izby Deputowanych Luksemburga Fernandem Etgenem i wielkim księciem Henrykiem. Spotkanie z Polonią luksemburską. Spotkanie z prezesem Europejskiego Trybunału Obrachunkowego Tonym Murphym[40].
24–25 października 2022	Chorwacja	Udział w parlamentarnym szczycie Platformy Krymskiej[41].
3 lutego 2023	Słowacja	Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów państw wyszehradzkich[42]
10-11 marca 2023	Litwa	Spotkanie z marszałek Sejmu Litwy Viktoriją Čmilytė-Nielsen, prezydentem Litwy Gitanasem Nausėdą i premier Ingridą Šimonytė. Udział w obchodach święta odzyskania niepodległości. Spotkanie z przedstawicielami mniejszości polskiej[43].
23-25 kwietnia 2023	Czechy	Udział w konferencji przewodniczących parlamentów państw UE. Rozmowy z przewodniczącym Parlamentu Europejskiego Robertą Metsolą oraz przewodniczącymi parlamentów państw bałtyckich, Słowenii i Danii[44][45].
16-17 maja 2023	Cypr	Spotkanie z przewodniczącą Izby Reprezentantów Cypru Anitą Demetriou. Przemówienie w cypryjskim parlamencie[46].
1-2 czerwca 2023	Litwa	Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów państw NATO. Spotkania z przewodniczącymi parlamentów Czech, Litwy i Ukrainy[47].
9-10 czerwca 2023	Grecja	Spotkanie z przedstawicielami Polonii greckiej oraz naukowcami pracującymi w Polskim Instytucie Archeologicznym w Atenach[48].
9-10 lipca 2023	Łotwa	Udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów państw bałtyckich, Ukrainy i Niemiec[49].

W wyborach w 2023 ponownie została posłanką, uzyskując 89 172 głosy^[50]. 13 listopada 2023 klub PiS ponownie zgłosił jej kandydaturę na stanowisko marszałka Sejmu, przegrała jednak z kandydatem Polski 2050 (z poparciem Polskiego Stronnictwa Ludowego, Koalicji Obywatelskiej, Konfederacji i Lewicy) Szymonem Hołownią stosunkiem głosów 193:265^[51]. Tego samego dnia została zgłoszona przez klub PiS na wicemarszałka Sejmu. Uzyskała 203 głosy i nie została wybrana na tę funkcję^[52].

Córka piekarza Floriana i krawcowej Eleonory. Od 1980 do jego śmierci w 2024 była żoną Stanisława Witka^[53]. Mają dwie córki: wuefistkę Martę (ur. 1983) i przedszkolankę Gabrielę (ur. 1991)^[54].

• 2013: Krzyż Wolności i Solidarności^[55].
• 2022: Order Księcia Jarosława Mądrego (Ukraina)^[56]

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
2001		Prawo i Sprawiedliwość	Sejm IV kadencji	nr 1	1244 (0,38%)[57][58]
2002		KWW „Prawo i Samorządność”	Burmistrz Miasta Jawora		1660 (18,67%)[5]
			Rada Miejska w Jaworze	nr 3	217 (10,82%)[59]
2005		Prawo i Sprawiedliwość	Sejm V kadencji	nr 1	7476 (10,65%)[60]
2007			Sejm VI kadencji		9666 (8,24%)[61]
2011			Sejm VII kadencji		9381 (2,73%)[6]
2015			Sejm VIII kadencji		22 168 (6,21%)[9]
2019			Sejm IX kadencji		46 171 (10,68%)[21]
2023			Sejm X kadencji		89 172 (17,77%)[62]

• Strona sejmowa posła VII kadencji. .
• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2012, s. 462.

Zobacz wiadomości w Wikinews: Elżbieta Witek nie jest już szefową MSWiA Posłowie złożyli wnioski dotyczące wyboru na Marszałka Sejmu Elżbieta Witek wybrana Marszałkiem Sejmu

• Elżbieta Witek – strona prywatna. .