W tym artykule poznamy fascynujący świat Szwajcaria Lwówecka. Od swoich początków po dzisiejsze wpływy, temat ten budzi ogromne zainteresowanie i ciekawość u osób w każdym wieku. Poprzez szczegółową i wyczerpującą analizę zajmiemy się najbardziej istotnymi i znaczącymi aspektami związanymi z Szwajcaria Lwówecka, zapewniając czytelnikowi szeroką i wzbogacającą perspektywę. Podobnie zbadamy jego wpływ w różnych obszarach, od kultury po naukę, w tym jego znaczenie we współczesnym społeczeństwie. Ostatecznie ten artykuł ma na celu rzucić światło na Szwajcaria Lwówecka i jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
Szwajcaria Lwówecka | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Mezoregion | |
Data utworzenia |
16 listopada 1989 |
Ochrona |
krajobrazowy |
Położenie na mapie Lwówka Śląskiego ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego ![]() | |
Położenie na mapie gminy Lwówek Śląski ![]() | |
![]() |
Szwajcaria Lwówecka (Lwóweckie Skały, czes. Lwówecké Švýcarsko[1], niem. Löwenberger Schweiz[2]) – zgrupowanie piaskowcowych form skalnych w Lwówku Śląskim, znajdujących się w obrębie Parku Krajobrazowego Doliny Bobru[3], przypominających twory budujące Góry Stołowe[4]. Szwajcaria Lwówecka położona jest na południowy wschód od centrum miasta na wysokości 250–260 m n.p.m. Tworzą ją ciekawe formy skalne oraz labirynty z urwiskami dochodzącymi do wysokości 30 m. Krajobraz taki powstał w wyniku intensywnego wietrzenia mrozowego czerwonych piaskowców triasowych oraz szarych piaskowców kredowych. Ze względu na wysokie wartości geologiczne, geomorfologiczne i florystyczne tych skał planuje się tu utworzenie rezerwatu przyrody[5]. Nazwa nawiązuje do podobnych skał znajdujących się w Saskiej Szwajcarii w Niemczech[6][7].
Szwajcaria Lwówecka jest najwyższą naturalną, piaskowcową formacją skalną poza Górami Stołowymi w Sudetach[8].
Piaskowca z okolic Lwówka Śląskiego użyto w Berlinie przy wznoszeniu gmachu Reichstagu i Bramy Brandenburskiej[9][10].
Największe tego typu znajdujące się poza Górami Stołowymi w Sudetach. Skały rozciągają się na długości około 200 m[11] oraz mają wysokość całkowitą wynoszącą 30–50 m[4] (poszczególne baszty 20–30 m[12]). Usytuowane są nad doliną potoku Srebrna - dopływem Bobru. Na formację składają się m.in. wolnostojące baszty, ambony, półki skalne, szczeliny i jaskinie szczelinowe, pomiędzy którymi prowadzą ścieżki. Przed II wojną światową Lwóweckie Skały były rezerwatem przyrody z uwagi na walory przyrodnicze i geomorfologiczne[11]. Na szczycie skał zlokalizowany jest punkt widokowy na panoramę miasta i m.in. Karkonoszy. U podnóża Szwajcarii Lwóweckiej znajduje się bezpłatny parking i plac Lwóweckich Gwarków.
Lp. | Nazwa | Przebieg | Długość | Czas |
---|---|---|---|---|
1. | Ścieżka dydaktyczno-przyrodnicza „Szwajcaria Lwówecka”[8] | W obrębie Szwajcarii Lwóweckiej. Ścieżka usytuowana jest w zasięgu terytorialnym miasta Lwówek Śląski, biegnie przez lasy porastające wzgórze należące do pasma Leśnicy. | 800 m | 1 godz. |
2. | Szlak Lwóweckich Form Skalnych[13] | plac Wolności (Fontanna Sukienników) → ul. Browarna → ul. Brodatego → Góra Szpitalna → Panieńskie Skały → ul. Polna → Droga Wojewódzka nr 297 → ścieżka pieszo-rowerowa → Szwajcaria Lwówecka → Park Bucholec → Wzgórze Kombatantów | 6,6 km | 2 godz. |
3. | ![]() |
pl. Wolności → ul. Zamkowa → ul. Brodatego → Panieńskie Skały → ul. Polna → ul. Jaśkiewicza → plac Lwóweckich Gwarków → Szwajcaria Lwówecka → Wzgórze Kombatantów → ul. Graniczna → ul. Polna | ok. 7 km | 2 godz. |
4. | ![]() |
Niwnice → Radłówka → Lwówek Śląski → Lwóweckie Skały → Dębowy Gaj → Marczów → Łupki → Wleń → Tarczyn → Lubiechowa → Świerzawa | 47,2 km | 14 godz. |
Ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna „Szwajcaria Lwówecka” – ścieżka została utworzona przez Nadleśnictwo Lwówek Śląski w 80. rocznicę powstania Lasów Państwowych. Powstała ona przy udziale Urzędu Miasta i Gminy Lwówek Śląski, Starostwa Powiatowego oraz PTTK Oddział „Ziemi Lwóweckiej” w Lwówku Śląskim. Trasa ścieżki składa się z 8 przystanków wyposażonych w tablice edukacyjne i miejsca odpoczynku. Ścieżka zaczyna się u podnóża Szwajcarii Lwóweckiej. Kamienne schody wykute w piaskowcowej skale prowadzą się do pierwszego przystanku, gdzie na umieszczonej tam tablicy znajdują się informacje o formacji skalnej Szwajcaria Lwówecka. Lwóweckie Skały to najwyższa, naturalna, piaskowcowa formacja skalna poza Górami Stołowymi w Sudetach. Na kolejnych przystankach dowiedzieć się można o roli, jaką człowiek odgrywa będąc gościem w lesie i jak jego zachowanie może wpływać na las i zwierzęta. Na dalszych etapach ścieżki tablice informacyjne przedstawiają temat ptaków gniazdujących w podlwóweckich lasach i ich pożytecznej roli w walce ze szkodliwymi owadami. Na kolejnych tablicach znajdują się informacje na temat drzew rosnących przy ścieżce. Pozostałe tablice przedstawiają pracę leśnika, m.in.: jak powstaje las, jak jest odnawiany, pielęgnowany i ochraniany. Na ostatnim przystanku znajduje się punkt widokowy z panoramą Ziemi Lwóweckiej oraz miejscem do wypoczynku[8].
Wspinaczka – w 2017 r., w reakcji na pismo[16] prezesa Lwóweckiego Towarzystwa Regionalnego do władz gminy Lwówek Śląski postulującym za całkowitym zakazem wspinaczki na skałach w gminie Lwówek Śląski, lokalne środowisko wspinaczkowe apelowało o podpisanie petycji, która miała zapobiec ewentualnemu zakazowi wspinania na Skale z Medalionem oraz na innych skałach masywu Szwajcarii Lwóweckiej. W piśmie skierowanym do władz gminy, Robert Zawadzki, prezes Lwóweckiego Towarzystwa Regionalnego, postulował m.in. o likwidację punktów asekuracyjnych oraz całkowity zakaz wspinania. Po kilku tygodniach rozmów burmistrz Lwówka Śląskiego Mariola Szczęsna przychyliła się do petycji[17] Fundacji Wspierania Rozwoju Wspinaczki „Wspinka” i zakaz wspinania się na Szwajcarii Lwóweckiej został odrzucony[18][19][20].
Barierki – ogólnopolski rozgłos[21][22][23][24][25][26][27] Szwajcaria Lwówecka uzyskała w lutym 2019 r. po nieudolnej inwestycji na szczycie skał[28]. Zabezpieczanie punktów widokowych na Szwajcarii Lwóweckiej poprzez montaż biało-czerwonych barierek ochronnych za ponad 120 tys. zł[29] wywołało wiele negatywnych komentarzy i opinii odnośnie do estetyki i sposobu instalacji tych barierek[30][31][32]. Powstała duża ilość prześmiewczych obrazków (m.in. Wielki Kanion, Wodospad Niagara czy Rysy ogrodzone jaskrawymi, biało-czerwonymi barierkami[33]).