Dziś Sobota (województwo dolnośląskie) to temat, który nabrał niezwykłego znaczenia w dzisiejszym społeczeństwie. Czy to ze względu na swój wpływ na kulturę popularną, wpływ na światową gospodarkę, czy też znaczenie w polu naukowym, Sobota (województwo dolnośląskie) stał się tematem zainteresowania szerokiego spektrum odbiorców. Wynika to po części z szybkości, z jaką wiadomości i informacje rozprzestrzeniają się w epoce cyfrowej, co pozwoliło Sobota (województwo dolnośląskie) zająć ważne miejsce w codziennych rozmowach. W tym artykule zbadamy różne wymiary Sobota (województwo dolnośląskie) i jego wpływ na nasze codzienne życie, a także możliwe konsekwencje, jakie może to mieć w przyszłości.
wieś | |
![]() Wieś Sobota. Widok na ruiny kościoła | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (III 2011) |
489[2] |
Strefa numeracyjna |
75 |
Kod pocztowy |
59-600[3] |
Tablice rejestracyjne |
DLW |
SIMC |
0190970 |
Położenie na mapie gminy Lwówek Śląski ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego ![]() | |
![]() |
Sobota (niem. Zobten am Bober) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Lwówek Śląski, na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach.
W latach 1945–1954 siedziba gminy Sobota. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie jeleniogórskim.
W kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Sobeth[4][5]. Pojawia się też pod nazwami Czobotendorf (1212) i Sobota (1242)[potrzebny przypis].
Wieś stanowiła własność rodów Ryme (1254), Czettritz (do 1622), Braun (1670), Hochberg (1719), Zedlitz i Nostitz. Dziedzicem Soboty był generał August Ludwig von Nostitz, który spoczął wraz z synem Fryderykiem Wilhelmem w tutejszym mauzoleum. Między 1757 a 1758 większość mieszkańców zmarła w zarazie gorączki gnilnej. 19 sierpnia 1813 w ramach działań wojny francusko-rosyjskiej wojska rosyjskie i francuskie stoczyły bitwę pomiędzy Dębowym Gajem a Sobotą. W Sobocie, w pałacu Nostitzów kwaterował wówczas generał Langeron – dowódca kontyngentu rosyjskiego.
Po II wojnie światowej na miejsce wysiedlonych Niemców przybyli polscy osadnicy, co miało miejsce na obszarze tzw. . W 1972 w dawnym klasztorze sióstr boromeuszek zamieszkali księżą michalici, którzy rozpoczęli prace duszpasterską w Sobocie i okolicznych wioskach. W 1981 erygowano tu parafię pw, Świętych Apostołów Piotra i Pawła[6].
Liczba ludności w latach 1786–2011[7][2].
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[8]:
inne zabytki:
zabytki nieistniejące:
Sobota leży w otulinie Parku Krajobrazowego Doliny Bobru, którego granica biegnie wzdłuż drogi do Dworek (województwo dolnośląskie) i do Górczycy[13]. Od południa, zachodu i północy wieś otacza Specjalny Obszar Ochrony Natura 2000 PLH020054 Ostoja Nad Bobrem. W korycie Bobru odnotowano populację chronionego głowacza białopłetwego[14]. W parku dworskim rośnie pomnikowa leszczyna turecka „Sabina” o obwodzie 260 cm. Przed posesją nr 9 stoi dąb bezszypułkowy „Miś” o obwodzie 416 cm i wysokości 26 m, a kolejny pomnikowy dąb o obwodzie 460 cm znajduje się w widłach rzeki Bóbr i kanału doprowadzającego wodę do młyna w Dębowym Gaju – około 80 m od tamy na Bobrze w otoczeniu innych starych dębów „Mocarzy”.