Ruskie
Ruskie to temat będący przedmiotem badań i debat od dziesięcioleci. Jego znaczenie i wpływ na społeczeństwo powoduje ciągłe zainteresowanie jego analizą i zrozumieniem. Z biegiem czasu badano je z różnych perspektyw, próbując zrozumieć jego implikacje i zastosowania w różnych obszarach. W tym artykule Ruskie zostanie przedstawiony z krytycznej perspektywy, prezentując różne podejścia i opinie, które pozwolą czytelnikowi mieć szeroką i kompletną wizję tego tematu. Ponadto przeanalizowane zostaną główne trendy i najnowsze wydarzenia, które wyznaczyły jego ewolucję, oferując panoramiczny obraz jego znaczenia w bieżącym kontekście.
| Artykuł |
49°13'12.941"N, 22°35'29.51"E |
|---|---|
| - błąd |
0 m |
| WD |
49°13'9.984"N, 22°35'27.996"E |
| - błąd |
0 m |
| Odległość |
102 m |
| dawna wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| SIMC | |
Położenie na mapie gminy Lutowiska  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego  | |
 49°13′12,941″N 22°35′29,510″E/49,220261 22,591531
| |
Ruskie (ukr. Руське) – nieistniejąca obecnie wieś w Bieszczadach na terenie gminy Lutowiska, położona na lewym brzegu Sanu, naprzeciwko Chmiela[1].
Lokowana przed 1580 rokiem na prawie wołoskim w dobrach Kmitów. W 1921 r. liczyła 30 domów i 184 mieszkańców – samych grekokatolików. We wsi była niewielka cerkiew zbudowana w 1848 roku i dwór. W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tabularnej w Ruskiem była Krystyna Niemczewska i współwłaściciele[2].
Po II wojnie światowej mieszkańców przesiedlono, a zabudowania wsi spaliła UPA w okresie tzw. akcji żniwnej. Dzwon z tutejszej cerkwi znajduje się obecnie przy kościółku w Chmielu[3].
Przypisy
- ↑ Ruskie
- ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 187.
- ↑ Krzysztof Potaczała: Bieszczady w PRL-u. Olszanica: Wydawnictwo BoSz, 2012, s. 161. ISBN 978-83-7576-154-2.