Przedmoście rumuńskie
W dzisiejszym świecie Przedmoście rumuńskie stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu dużej liczby osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne, wpływ na naukę czy znaczenie na polu kultury, Przedmoście rumuńskie jest tematem zasługującym na szczególną uwagę. Na przestrzeni lat przeprowadzono liczne badania i badania, które rzuciły światło na różne aspekty związane ze zmienną Przedmoście rumuńskie, umożliwiając lepsze zrozumienie i docenienie jej znaczenia. W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystkie aspekty związane z Przedmoście rumuńskie, aby zaoferować wszechstronną i kompletną wizję tego bardzo istotnego tematu.
Przedmoście rumuńskie (dosł. teren przed mostami prowadzącymi do Rumunii) – we wrześniu 1939 roku obejmowało obszar Małopolski Wschodniej ograniczony od północnego zachodu rzekami Stryj i Dniestr. Obrona przedmościa rumuńskiego była to polska koncepcja militarna, której głównym założeniem taktycznym była obrona rejonu granicy z Węgrami i Rumunią przed armią niemiecką. Istotny element Planu Zachód.
Założenia koncepcji
W momencie, gdy dla Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego stało się oczywiste, że wojna z hitlerowskimi Niemcami jest nieunikniona, planiści wojskowi stworzyli czysto defensywną strategię. Polegała ona na stopniowym wycofywaniu sił na południowy wschód wyczerpując wroga przez rozciągnięcie linii komunikacyjno-zaopatrzeniowych. Umożliwiłoby to dalszą mobilizację, dozbrajanie i przeformowywanie polskich jednostek wojskowych.
Plan opierał się na trzech fazach. Ostatnia z nich miała opierać się na zgrupowaniu wszystkich dostępnych sił w jednym miejscu, swoistym bastionie, w którym toczono by walkę czekając na interwencję francuską i brytyjską.
Wśród koncepcji bastionu istniał pomysł utworzenia linii obronnej na północy, w okolicach państw nadbałtyckich, a także w rejonie błot poleskich. Jednakże wybrano koncepcję linii obronnej w rejonie Węgier i Rumunii, na tzw. przedmościu rumuńskim.
Losy bastionu w kampanii wrześniowej
Po wybuchu wojny, polskie jednostki wycofywały się na kolejne pozycje. Kiedy linia Wisły, Narwi i Sanu została przełamana, zdecydowano się zrealizować III fazę Planu Zachód. Plany pokrzyżowało jednak wejście Armii Czerwonej 17 września 1939. Ponadto 12 Armia radziecka operująca na południu była najlepiej wyposażoną i najsilniejszą armią spośród sił ZSRR. Polskie władze z Naczelnym Wodzem marszałkiem Edwardem Śmigłym-Rydzem przekroczyły granicę z Rumunią (gdzie zostały internowane) unikając niewoli radzieckiej.
Ostatecznie koncepcja obrony przedmościa rumuńskiego okazała się klęską, gdyż wszystkie siły tam zgromadzone zostały rozbite przez Armię Czerwoną, a pogłębiający się chaos na froncie zachodnim uniemożliwił już wcześniej ustanowienie jakiejkolwiek skutecznej linii obronnej na przedmościu rumuńskim. Ostatnią zorganizowaną zgodnie z planem pozycją obronną była linia Wisły, Narwi i Sanu.
Bibliografia
- Wojciech Włodarkiewicz Przedmoście Rumuńskie 1939, Bellona 2001, ISBN/EAN 9788311092556
- Nawet Aleksander Wielki by nie wygrał, wywiad Pawła Wrońskiego z prof. Marianem Zgórniakiem, Gazeta Wyborcza z 28 sierpnia 1999