W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystko, co jest związane z Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1988 – 400 m stylem dowolnym kobiet. Od historycznych początków po dzisiejsze znaczenie, poprzez różne aspekty i zastosowania. Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1988 – 400 m stylem dowolnym kobiet to temat o ogromnym znaczeniu, który wzbudził zainteresowanie ekspertów i opinii publicznej. Idąc tym tropem, zagłębimy się w jego znaczenie, wpływ i ewolucję w czasie. Podobnie przeanalizujemy różne przedstawione perspektywy i podejścia, a także implikacje i konsekwencje, jakie miało to w różnych obszarach. Czytaj dalej, aby odkryć wszystko, co musisz wiedzieć o Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1988 – 400 m stylem dowolnym kobiet i jego wpływie na współczesny świat.
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1988 | |||
| |||
Miejsce | |||
---|---|---|---|
Termin |
22 września 1988 | ||
Liczba ekip |
21 | ||
Liczba sportowców |
30 | ||
![]() |
|||
![]() |
|||
![]() |
Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1988 ![]() | |||||
---|---|---|---|---|---|
Styl dowolny | |||||
50 m | mężczyźni | kobiety | |||
100 m | mężczyźni | kobiety | |||
200 m | mężczyźni | kobiety | |||
400 m | mężczyźni | kobiety | |||
800 m | kobiety | ||||
1500 m | mężczyźni | ||||
Styl grzbietowy | |||||
100 m | mężczyźni | kobiety | |||
200 m | mężczyźni | kobiety | |||
Styl klasyczny | |||||
100 m | mężczyźni | kobiety | |||
200 m | mężczyźni | kobiety | |||
Styl motylkowy | |||||
100 m | mężczyźni | kobiety | |||
200 m | mężczyźni | kobiety | |||
Styl zmienny | |||||
200 m | mężczyźni | kobiety | |||
400 m | mężczyźni | kobiety | |||
Sztafety – styl dowolny | |||||
4 × 100 m | mężczyźni | kobiety | |||
4 × 200 m | mężczyźni | ||||
Sztafety – styl zmienny | |||||
4 × 100 m | mężczyźni | kobiety | |||
400 m stylem dowolnym kobiet – jedna z konkurencji pływackich, które odbyły się podczas XXIV Igrzysk Olimpijskich w Seulu. Eliminacje i finały miały miejsce 22 września 1988 roku.
Mistrzynią olimpijską została Amerykanka Janet Evans, dla której był to drugi złoty medal na tych igrzyskach. Evans czasem 4:03,85 pobiła rekord świata. Pozostałe miejsca na podium zajęły reprezentantki NRD. Srebrny medal zdobyła Heike Friedrich, ustanawiając nowy rekord Europy (4:05,94), a brąz wywalczyła Anke Möhring (4:06,62).
Rekord świata Evans przetrwał prawie 18 lat i został poprawiony dopiero w 2006 roku przez Francuzkę Laure Manaudou, która dwa lata wcześniej została mistrzynią olimpijską w tej konkurencji[1].
Przed zawodami rekord świata i rekord olimpijski wyglądały następująco[2]:
Rekord | Zawodniczka | Czas | Miejsce | Data |
---|---|---|---|---|
Rekord świata | ![]() |
4:05,45 | ![]() |
20 grudnia 1987 |
Rekord olimpijski | ![]() |
4:07,10 | ![]() |
31 lipca 1984 |
W trakcie zawodów ustanowiono następujące rekordy:
Data | Etap konkurencji | Zawodniczka | Czas | Rekord |
---|---|---|---|---|
22 września | finał A | ![]() |
4:03,85 | ![]() ![]() |
Najszybsze osiem zawodniczek zakwalifikowało się do finału A (Q), a kolejne osiem do finału B (q)[3].
Miejsce | Tor | Zawodniczka | Państwo | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|
1. | 5 | Sheridan Burge-Lopez | ![]() |
4:10,21 | |
2. | 4 | Noemi Lung | ![]() |
4:11,88 | |
3. | 1 | Stela Pura | ![]() |
4:12,14 | |
4. | 3 | Antoaneta Strumenliewa | ![]() |
4:13,43 | |
5. | 8 | Patricia Noall | ![]() |
4:14,70 | |
6. | 6 | Manuela Melchiorri | ![]() |
4:14,90 | |
7. | 2 | Chikako Nakamori | ![]() |
4:15,59 | |
8. | 7 | Cécile Prunier | ![]() |
4:21,03 |
Miejsce | Tor | Zawodniczka | Państwo | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|
![]() |
4 | Janet Evans | ![]() |
4:03,85 | ![]() |
![]() |
2 | Heike Friedrich | ![]() |
4:05,94 | ![]() |
![]() |
5 | Anke Möhring | ![]() |
4:06,62 | |
4. | 3 | Tami Bruce | ![]() |
4:08,16 | |
5. | 6 | Janelle Elford | ![]() |
4:10,64 | |
6. | 7 | Isabelle Arnould | ![]() |
4:11,73 | |
7. | 1 | Stephanie Ortwig | ![]() |
4:13,05 | |
8. | 8 | Natalja Trefilowa | ![]() |
4:13,92 |