Otto I Lotaryński

W tym artykule omówimy Otto I Lotaryński i wszystko, co ma do zaoferowania. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo – zagłębimy się w kompleksową analizę Otto I Lotaryński i jego znaczenia w różnych aspektach życia. Dowiemy się, jak Otto I Lotaryński ewoluował na przestrzeni czasu i jak odcisnął piętno na historii. Dodatkowo sprawdzimy, jak Otto I Lotaryński zmienił sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje i relacje ze sobą. Artykuł ten ma na celu przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Otto I Lotaryński i jego wpływ na dzisiejszy świat. Przygotuj się na zanurzenie w fascynującym świecie Otto I Lotaryński!

Nie mylić z: Otto Lotaryński, księciem Dolnej Lotaryngii.

Otto (zm. 943) – książę Verdun od 923, książę Lotaryngii od ok. 940.

Był powiązany z dynastią Ludolfingów, synem hrabiego Verdun Richwina i prawdopodobnie jego drugiej żony Kunegundy. W 923 jego ojciec został zamordowany przez Bosona, syna Ryszarda I Sprawiedliwego i Otto przejął dziedzictwo ojca. W 940 król Otton I Wielki miał pozbawić księstwa Lotaryngii Henryka I Ludolfinga. Otto z Verdun między 940 a 942 został wyznaczony do opieki nad małoletnim Henrykiem, synem wcześniejszego księcia Lotaryngii Gizelberta (zm. 939). Świadczy to o jego istotnych powiązaniach z władcą. Najpierw Otto, później Henryk zmarli jednak wkrótce potem, a w 944 lub 945 Lotaryngię objął Konrad Czerwony^[1].

Przypisy

1. ↑ Charles Crawley: fmg.ac > Projects > Medieval lands > Lotharingia > Dukes of Lotharingi. fmg.ac. . (ang.).

• p
• d
• e

Władcy Lotaryngii

Królowie Lotaryngii	Karolingowie Lotar II (855–869) Karol II Łysy (869–879, w Górnej Lotaryngii) Ludwik II Niemiecki (869–876, w Dolnej Lotaryngii) Ludwik III Młodszy (876–882, do 879 tylko w Dolnej Lotaryngii) Karol Otyły (882–887) Hugo Ślepy (antykról, 883–885) Arnulf z Karyntii (887–895) Zwentibold (895–900) Ludwik IV Dziecię (900–911) Karol IV Prostak (911–923) Welfowie Rudolf z Burgundii (923–925) Ludolfingowie Henryk I Ptasznik (925–935) Otton I Wielki (935–973) Otton II (973–983) Otton III (983–1002) Henryk II Święty (1002–1024) Dynastia salicka Konrad II (1024–1039)
Książęta Lotaryngii	Gebhard (903–910) Reginar (910–916) Gizelbert (925–939) Henryk I (939–940) Otto I (942–944) Konrad I (944–953) Bruno (953–965)
Książęta Dolnej Lotaryngii	Pierwsi książęta Godfryd I (959–964) Richar (968–972) Karolingowie Karol z Lotaryngii (976–991) Otto (991–1012) Dynastia z Verdun Godfryd II Bezdzietny (1012–1023) Gozelo I Wielki (1023–1044) Gozelo II Próżniak (1044–1046) Luksemburgowie Fryderyk I (1046–1065) Dynastia z Verdun Godfryd III Brodaty (1065–1069) Godfryd IV Garbaty (1069–1076) Dynastia salicka Konrad II (1076–1087) Dynastia z Boulogne Godfryd V (1087–1100) Dynastia limburska Henryk (1101–1106) Dynastia z Louvain Gotfryd VI Brodaty (1106–1128) Walram (1128–1139) Gotfryd VII (1139–1142) Gotfryd VIII (1142–1190) od 1190 książęta Brabancji
Książęta Górnej Lotaryngii	Dynastia mozelska Fryderyk I (959–978) Thierry I (978–1026) Fryderyk II (1026–1027, współregent) Fryderyk III (1027–1033) Dynastia z Verdun Gozelo I Wielki (1033–1044) Godfryd III Brodaty (1044–1047) Dynastia z Châtenois Adalbert (1047–1048) Gerard (1048–1070) Thierry II Waleczny (1070–1115) Szymon I (1115–1138) Mateusz I (1138–1176) Szymon II (1176–1205) Fryderyk I (1205–1206) Fryderyk II (1206–1213) Tybald I (1213–1220) Mateusz II (1220–1251) Fryderyk III (1251–1302) Tybald II (1302–1312) Fryderyk IV (1312–1329) Rudolf (1329–1346) Jan I (1346–1390) Karol II (1390–1431) Izabela (1431–1453) Walezjusze andegaweńscy René I (1431–1453, mąż Izabeli) Jan II (1453–1470) Mikołaj I (1470–1473) Jolanta (1473) Dynastia z Vaudémont René II (1473–1508) Antoni II Dobry (1508–1544) Franciszek I (1544–1545) Karol III Wielki (1545–1608) Henryk II (1608–1624) Nicole (1624–1624) Franciszek II (1624–1624) Karol IV (1624–1634) Mikołaj II (1634–1661) Karol IV (1661–1675, tytularny od 1670) okupacja francuska (1670–1698) Karol V Leopold (1675–1690, tytularny) Leopold I Józef (1690–1729, tytularny do 1698) Franciszek III Stefan (1729–1737) Leszczyńscy Stanisław Leszczyński (1737–1766)