Order Imperialny Jarzma i Strzał
W dzisiejszym świecie Order Imperialny Jarzma i Strzał stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu coraz szerszego grona odbiorców. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy znaczenie w obecnym kontekście, Order Imperialny Jarzma i Strzał nadal jest przedmiotem debaty i analiz w różnych obszarach. Od sfery akademickiej po popularną, Order Imperialny Jarzma i Strzał niezmiennie budzi zainteresowanie i prowokuje do refleksji na temat jego implikacji i konsekwencji dla współczesnego świata. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Order Imperialny Jarzma i Strzał, analizując jego implikacje, ewolucję w czasie i znaczenie w bieżącym kontekście.
 Awers Krzyża Wielkiego | |
 Awers Medalu | |
 Baretka | |
| Ustanowiono | |
|---|---|
Order Imperialny Jarzma i Strzał (hiszp. Orden Imperial del Yugo y las Flechas), w latach 1937−1943 Order Czerwonych Strzał (hiszp. Gran Orden Imperial de las Flechas Rojas) – najwyższe odznaczenie państwowe Państwa Hiszpańskiego, nadawane w latach 1937-1975 za nadzwyczajne zasługi cywilne i wojskowe; ustanowione zostało przez Francisco Franco, jego pierwszego i jedynego wielkiego mistrza[1].
Historia
Odznaczenie zostało ustanowione dekretem nr 373 wydanym przez Francisco Franco 1 października 1937 roku pod pierwotną nazwą Order Imperialny Czerwonych Strzał (hiszp. Gran Orden Imperial de las Flechas Rojas). Przesłanką przyznania orderu były najwyższe zasługi dla sprawy narodowej. Mottem orderu była sentencja łacińska Caesaris caesari, Dei Deo[2] (cesarzowi cesarskie, Bogu boskie[3]). Z dniem 27 stycznia 1943 roku odznaczenie zostało przemianowane na Order Imperialny Jarzma i Strzał[4] i obowiązywało jako najwyższe hiszpańskie odznaczenie do końca dyktatury F. Franco w 1975.
Przyjęto pięć klas orderu:
- Wielki Łańcuch (ograniczono do 15 odznaczonych)
- Krzyż Wielki (ograniczono do 200 odznaczonych)
- Wielki Oficer (ograniczono do 500 odznaczonych)
- Komandor (bez ograniczeń)
- Złoty Medal (bez ograniczeń)
Odznaczeni
Tuż po ustanowieniu orderu na podstawie dekretów specjalnych Wielkimi Kawalerami Orderu Imperialnego Czerwonych Strzał zostali odznaczeni król Włoch Wiktor Emanuel III, kanclerz III Rzeszy Adolf Hitler i włoski duce Benito Mussolini[5], a w 1940 roku również Joachim von Ribbentrop[6].
Przypisy
- ↑ Paul Hieronymussen: Orders and Decorations of Europe in Colour. Nowy Jork: MacMillan, 1967, s. 212-213.
- ↑ Decreto 373, de 10 de octubre de 1937. boe.es (Boletín Oficial del Estado). . (hiszp.).
- ↑ Władysław Kopaliński: quae sunt caesaris caesari et quae sunt Dei Deo. Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych . slownik-online.pl. . .
- ↑ Decreto de 27 de enero de 1943. boe.es (Boletín Oficial del Estado). . (hiszp.).
- ↑ Order „czerwonych strzał”. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 225 z 3 października 1937.
- ↑ Decreto de 28 de maio de 1940. boe.es (Boletín Oficial del Estado). . (hiszp.).
Bibliografia
- Orden Imperial del Yugo y las Flechas. coleccionesmilitares.com. . (hiszp.).
| Ordery dynastyczne | |
|---|---|
| Odznaczenia wojskowe | |
| Odznaczenia cywilne | |
| Zakony rycerskie | |
| Odznaczenia nienadawane i zniesione |
.svg)
| Rodzaj odznaczenia | |
|---|---|
| Elementy insygniów | |
| Formy zredukowane |
|
| Lista odznaczeń w | |
| Lista baretek w | |
| Prawo | |
| System odznaczeń w Polsce |
