W tym artykule omówimy Opowieść (literatura), temat, który przyciągnął dziś uwagę i zainteresowanie wielu ludzi. Opowieść (literatura) to temat, który obejmuje szeroki zakres aspektów i ma istotny wpływ na różne obszary życia. W miarę postępów w tym artykule będziemy odkrywać różne aspekty Opowieść (literatura) i badać jego znaczenie we współczesnym społeczeństwie. Dodatkowo zagłębimy się w różne perspektywy i opinie istniejące wokół Opowieść (literatura), oferując pełny i zrównoważony pogląd na ten temat. Bez wątpienia Opowieść (literatura) to temat zasługujący na naszą uwagę i szczegółową analizę, dlatego w tym artykule zagłębimy się w jego złożoność i głębię.
Opowieść w literaturoznastwie opisuje utwór literacki, pisany prozą (epika), o rozmiarach "średnich", tj. dłuższych niż opowiadanie lub nowela, ale krótszych od powieści (nazywane także "krótkimi powieściami" lub "długimi opowiadaniami")[1][2].
Opowieści charakteryzuje m.in. jednowątkowa, chronologiczna fabuła (co wpływa na jego krótkość); ale także wydłużające je epizodyczna struktura; opisy; analizy; czy rozmyślania bohatera[1].
Termin opowieść jest niekiedy używany jako synonim opowiadania, noweli lub powieści[2]. Według Janusza Sławińskiego, odpowiednikiem opowieści w literaturoznastwie angielskojęzycznym są terminy tale i long short story[1].
Przykłady utworów klasyfikowanych jako opowieści:
Sławiński wyróżił także formę opowieści biograficznej, którą uznał za formę literatury historycznej podobną do eseju. Za przykłady opowieści historycznej uznał utwory takie jak:
Z kolei Stanisław Sierotwiński wyróżnił opowieści alegoryczne, filmowe i makabryczne (grozy). Za przykład tych pierwszych (które określił jako "rozwinęte przypowieści) podał Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego Mickiewicza. Opowieści filmowe opisał jako utwory literackie powstałe na bazie filmu, często w postaci przeróbek scenariusza filmowego. Do opowieści grozy zaliczył Niesamowite opowieści Stanisława Grabińskiego[2].