Olaf I Tryggvason
Olaf I Tryggvason to temat, który od lat przyciąga uwagę wielu osób. Jego znaczenie i aktualność znajduje odzwierciedlenie w liczbie opinii i badań, które przeprowadzono w tej sprawie. Od swoich początków do chwili obecnej Olaf I Tryggvason był przedmiotem debat i analiz, otwierając drzwi do niekończących się refleksji i odkryć. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy Olaf I Tryggvason, badając jego wpływ w różnych kontekstach i jego ewolucję w czasie. Od swoich początków do chwili obecnej Olaf I Tryggvason był przedmiotem debat i analiz, otwierając drzwi do niekończących się refleksji i odkryć. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy Olaf I Tryggvason, badając jego wpływ w różnych kontekstach i jego ewolucję w czasie.
| |
| król Norwegii | |
| Okres |
od ok. 995 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
ok. 963–968 |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Estryda Eiriksdatter |
| Żona | |
Olaf I Tryggvason, Olav Tryggvason (ur. 963–968, zm. 9 września 1000 w bitwie pod Svold) – król Norwegii w latach 995–1000.
Dzieciństwo i młodość
Urodził się jako pogrobowy syn Tryggve Olafssona, norweskiego króla Viken. Jego ojciec został zabity na polecenie Haralda II Szarej Opończy, króla Norwegii. Wdowa po Tryggve wraz z małym synem schroniła się na Rusi (przypuszczalnie w Nowogrodzie Wielkim), gdzie Olaf się wychował. W wieku 12 lat rozpoczął karierę wikinga i z grupką piratów zaczął grasować na wodach Bałtyku.
Żywot wikinga
Nadworny skald Olafa odnotował, że późniejszy król Norwegii walczył m.in. w okolicach Hedeby i na wybrzeżu flandryjskim. Na czele wielkiej armii wikingów dwukrotnie najeżdżał Anglię: najpierw w 991, później w 994 roku, wymuszając ogromne okupy na anglosaskim królu Ethelredzie II. W 991 odniósł zwycięstwo pod Maldon. W czasie drugiej wyprawy Olaf przyjął chrzest.
Król Norwegii
Olaf powrócił do Norwegii w 995 roku, gdzie objął tron jako następca zamordowanego jarla Hakona. Próbował wprowadzać siłą chrześcijaństwo, przez co natrafił na silny opór możnych. W 996[1] roku założył miasto Nidaros w miejscu zburzonej pogańskiej świątyni Lade.
Śmierć
Przeciwko Olafowi zawiązała się potężna koalicja, do której należeli Swen I Widłobrody, król Danii, młody Olaf Skötkonung, król Szwecji oraz jarl Eryk Hakonsson, przywódca norweskiej opozycji. Olaf próbował najechać Danię w roku 1000, ale 9 września tego roku poniósł śmierć w bitwie pod Svold, w której został pokonany przez połączone siły swoich przeciwników. Miał wpaść do wody i utonąć, a jego ciała nie odnaleziono. Rozeszły się pogłoski, jakoby widziano go w Jerozolimie.
Małżeństwo
Jego żoną była Tove (Thyra), pochodząca z Danii, być może córka duńskiego króla Haralda Sinozębego. Wiadomo, że zmarła na wieść o śmierci swojego męża 18 listopada 1000 roku. Późne źródła przypisują Olafowi kilka żon oraz romans ze szwedzką królową-wdową Sygrydą. Przekazy te zostały odrzucone przez literaturę historyczną.
Wywód rodowodowy
| 4. Olaf Geirstadaalf, syn Haralda Pięknowłosego | ||||||
| 2. Tryggve Olafsson | ||||||
| 5. nieznany przodek | ||||||
| 1. Olaf Tryggvason | ||||||
| 6. Eirik Bjordaskalle | ||||||
| 3. Estryda Eiriksdatter | ||||||
| 7. nieznany przodek | ||||||
Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Cesarstwo Niemieckie - Arabowie na półwyspie pirenejskim. T. 17. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 124. ISBN 978-83-7425-697-1.
Bibliografia
- Adamus Marian, Tajemnice sag i run, Warszawa 1970;
- Labuda Gerard, Olaf Trygwason, Słownik Starożytności Słowiańskich, t. 3, 1967.
