Nicolaus von Below

We współczesnym świecie Nicolaus von Below to temat, który w ostatnich latach zyskał ogromne znaczenie. Zarówno w sferze biznesowej, jak i osobistej, Nicolaus von Below jest decydującym czynnikiem wpływającym na wiele aspektów codziennego życia. Wraz z postępem technologii i zmianami społecznymi Nicolaus von Below stał się tematem ciągłej debaty, generując sprzeczne opinie i głębokie refleksje na temat jego wpływu na społeczeństwo. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom i analizom Nicolaus von Below, aby lepiej zrozumieć jego wpływ na naszą obecną rzeczywistość.

Nicolaus von Below
Ilustracja
Nicolaus von Below; marzec 1941
Oberst Oberst
Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1907
Jargelin k. Ziethen, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

1983
Detmold, RFN

Przebieg służby
Lata służby

1928–1945

Siły zbrojne

Luftwaffe

Stanowiska

adiutant Hitlera ds. Luftwaffe

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Czarna odznaka za rany 20 lipca 1944 (III Rzesza)
Multimedia w Wikimedia Commons

Georg Ludwig Heinrich Nicolaus von Below (ur. 20 sierpnia 1907 w Jargelinie; zm. 24 lipca 1983 w Detmold) – niemiecki oficer Luftwaffe w czasach II WŚ, adiutant ds. Luftwaffe Adolfa Hitlera.

Życiorys

Von Below urodził się w majątku Jargelin k. Ziethen, w okręgu Anklam, prowincji Pomorze, ówczesnych Niemiec. Był synem niemieckiego pułkownika (i jednocześnie chilijskiego podpułkownika) Günthera von Belowa (1868-1933) i jego dalszej kuzynki, Mathilde von Below (1875-1937). Z racji pochodzenia zaliczał się do niemieckiej arystokracji. 26 czerwca 1937 poślubił Marię Kühne, córkę posiadaczy ziemskich: Stephana Kühne i Barbary Bennecke, z którą miał jednego syna i trzy córki.

Służba wojskowa

Von Below był adiutantem (w stopniu pułkownika) Adolfa Hitlera ds. Luftwaffe od 1937 do 1945 (do opuszczenia bunkra Führera). Tak długa służba w najbliższym otoczeniu Hitlera była wyjątkowa dla oficera o korzeniach arystokratycznych, którzy nie byli darzeni przez Hitlera zbyt wielką sympatią i wobec których był zawsze podejrzliwy.

Sam Hitler darzył jednak von Belowa wyjątkowym zaufaniem, o czym świadczą liczne rozmowy, które z nim przeprowadzał. Podczas jednej z nich, przed końcem 1944 roku, już po świętach, Hitler powiedział do niego: Wiem, że wojna jest przegrana, przewaga wroga jest zbyt wielka[1]. Po zamachu 20 lipca, został odznaczony Czarną Odznaką za Rany[2].

Führerbunker

W ostatnich miesiącach III Rzeszy Below z racji pełnionych funkcji był jednym z mieszkańców tzw. Führerbunker, czyli bunkra dla Hitlera i jego świty pod budynkiem Kancelarii Rzeszy. 29 kwietnia 1945 podpisał jako świadek (razem z Martinem Bormannem i Josephem Goebblesem) prywatny testament Adolfa Hitlera[3]. Dzień później, za zgodą i namową Hitlera, opuścił bunkier i zbiegł przed nacierającą Armią Czerwoną do strefy okupacyjnej aliantów zachodnich, przez których został aresztowany 7 stycznia 1946 w Bonn.

Po wojnie

Po wojnie i zwolnieniu z niewoli alianckiej, von Below osiadł w północnych Niemczech.

W 1980 roku wydał książkę – autobiografię i wspomnienia z lat służby jako adiutant Hitlera: Als Hitlers Adjutant 1937-45, Hase und Koehler, Mainz 1980 (polskie wydanie: Byłem adiutantem Hitlera 1937-1945 tłum. Zofia Rybicka, Wydawnictwo MON, Warszawa 1990).

W 1982, podczas szczytowego zainteresowania rzekomymi Dziennikami Hitlera, von Below otwarcie dzielił się swoimi wątpliwościami co do ich autentyczności[4].

Przypisy

  1. ↑ W oryg.: I know the war is lost, the enemy's superiority is far too great. Antony Beevor: Berlin: The Downfall 1945. Penguin Books, 2002, s. 8. ISBN 0-670-88695-5.
  2. ↑ Below, von, Georg Ludwig Heinrich Nicolaus - TracesOfWar.com , www.tracesofwar.com .
  3. ↑ Hitler's Last Will. W: Nazi Conspiracy and Aggression. T. VI. Washington: Government Printing Office, 1946–1948, s. 259–260.
  4. ↑ William A. Henry III. Hitler's Diaries: Real or Fake?. „Time”. 9 maja, 1983. 

Bibliografia

Linki zewnętrzne