Mieczyn (gromada)

Dziś temat Mieczyn (gromada) jest niezwykle ważny i przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, jego dzisiejsze znaczenie, czy po prostu ze względu na swoją fascynującą historię, Mieczyn (gromada) stał się tematem ciągłej debaty. Od samego początku po możliwe konsekwencje w przyszłości Mieczyn (gromada) okazał się ekscytującym tematem, który zasługuje na dogłębne zbadanie. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty Mieczyn (gromada), analizując jego pochodzenie, ewolucję i możliwe przyszłe scenariusze.

Mieczyn
gromada
1954–1973
Państwo

 Polska

Województwo

kieleckie

Powiat

włoszczowski

Data powstania

29 września 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Mieczyn

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

7

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

17

brak współrzędnych

Mieczyn – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Mieczyn z siedzibą GRN w Mieczynie utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie włoszczowskim w woj. kieleckim, na mocy uchwały nr 13l/54 WRN w Kielcach z dnia 29 września 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Brygidów, Karolinów, Jakubów, Mieczyn, Stojewsko i Wojciechów ze zniesionej gminy Krasocin oraz obszar dotychczasowej gromady Ewelinów i wieś Ostra Górka z dotychczasowej gromady Świdno ze zniesionej gminy Oleszno w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 17 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

1 stycznia 1959 z gromady Mieczyn wyłączono wieś Ostra Górka włączając ją do gromady Oleszno w tymże powiecie[8].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[9].

Przypisy

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 13l/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu włoszczowskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 20 grudnia 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 31 grudnia 1954 r., Nr. 15, Poz. 104)
  7. Uchwała Prezydium Powiatowej Rady Narodowej we Włoszczowie z dnia 4 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 9 października 1954 r., Nr. 11, Poz. 37)
  8. Uchwała Nr 22/58 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 18 października 1958 r.o zmianie granic niektórych gromad w województwie kieleckim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 8 listopada 1958 r., Nr. 9, Poz. 119)
  9. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.