Temat Mięsień zginacz powierzchowny palców jest przedmiotem zainteresowania i debaty na przestrzeni dziejów. Od niepamiętnych czasów Mięsień zginacz powierzchowny palców zajmuje ważne miejsce w naszym życiu, wpływając na sposób, w jaki myślimy, działamy i czujemy. W tym artykule zbadamy różne aspekty Mięsień zginacz powierzchowny palców i jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od swojego powstania do współczesnej ewolucji, Mięsień zginacz powierzchowny palców pozostawił niezatarty ślad na ludzkości, a dzięki tej analizie będziemy starali się lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym świecie.
Mięsień zginacz powierzchowny palców oznaczony na czerwono
Mięsień zginacz powierzchowny palców (łac.musculus flexor digitorum superficialis) – w anatomii człowiekamięsień leżący w drugiej (pośredniej) warstwie grupy przedniej mięśni przedramienia. Jest to duży, płaski, szeroki mięsień zakończony czterema ścięgnami[1][2].
Proksymalnie mięsień dzieli się na dwie głowy. Głowa ramienno-łokciowa (łac. caput humeroulnare) tworzy przyczep na nadkłykciu przyśrodkowym kości ramiennej oraz na wyrostku dziobiastym kości łokciowej. Głowa promieniowa (łac. caput radiale) rozpoczyna się w proksymalnej części powierzchni przedniej kości promieniowej. Łuk ścięgnisty rozpięty między obiema głowami stanowi przyczep dodatkowych włókien mięśniowych. Łuk ścięgnisty przykrywa nerw pośrodkowy oraz naczynia łokciowe. W dalszym przebiegu mięsień rozdziela się na cztery brzuśce dające początek czterem płaskim ścięgnom. Brzuśce oraz ścięgna biegnące do palca III i IV leżą powierzchownie, przykrywając brzuśce i ścięgna palca II i V. W swoim przebiegu ścięgna przechodzą przez kanał nadgarstka i rozbiegają się na powierzchni dłoniowej, w kierunku odpowiadających palców. Na wysokości paliczków bliższych ścięgna rozdzielają się na dwie odnogi. Między odnogami przebiega ścięgno mięśnia zginacza głębokiego palców. W dalszym przebiegu, włókna obu odnóg ścięgna mięśnia zginacza powierzchownego palców wymieniają ze sobą włókna tworząc skrzyżowanie ścięgien (łac. chiasma tendineum). Odnogi ścięgien kończą się na brzegach paliczków środkowych[1][2].
↑ abcdAdamA.BochenekAdamA., MichałM.ReicherMichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 810–812, ISBN 978-83-200-4323-5.
↑ abcRichard L.R.L.DrakeRichard L.R.L., A. WayneA.W.VoglA. WayneA.W., Adam W.M.A.W.M.MitchellAdam W.M.A.W.M., Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 1, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 303, ISBN 978-83-66548-14-5.
