Melecjusz (Leontowicz)
W prezentowanym przez nas artykule zagłębimy się w fascynujący świat Melecjusz (Leontowicz) i zbadamy jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Melecjusz (Leontowicz) to temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów, wywołując ciekawe i pełne pasji debaty. Przez lata Melecjusz (Leontowicz) udowodnił swój wpływ na różne aspekty życia codziennego, od technologii po kulturę popularną. W tym artykule zagłębimy się w tło Melecjusz (Leontowicz), jego ewolucję w czasie i wpływ na współczesny świat. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Melecjusz (Leontowicz), aby zaoferować wszechstronną i obiektywną wizję tego bardzo istotnego tematu.
| święty biskup | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 listopada 1784 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 lutego 1840 |
| Czczony przez | |
| Kanonizacja |
1978 |
| Wspomnienie |
12 lutego |
| Szczególne miejsca kultu | |
Melecjusz, imię świeckie Michaił Joannowicz Leontowicz (ur. 26 października?/6 listopada 1784 w Starych Sendżarach, zm. 17 lutego?/29 lutego 1840 w Charkowie) – rosyjski biskup i święty prawosławny pochodzenia ukraińskiego.
Życiorys
Pochodził z rodziny szlacheckiej[1], według innego źródła – z rodziny duchownych[2]. W 1808 ukończył seminarium duchowne w Jekaterynosławiu i z racji uzyskanych wysokich wyników w nauce mógł podjąć bezpłatnie studia w Petersburskiej Akademii Duchownej. Po jej ukończeniu w 1814 został zatrudniony na uczelni jako wykładowca języka starogreckiego. W 1817 został inspektorem seminarium duchownego w Kijowie, zaś w 1819 – Kijowskiej Akademii Duchownej[1].
11 lutego 1820 złożył wieczyste śluby zakonne przed metropolitą Eugeniuszem (Bołchowitinowem). 22 lutego tego samego roku został wyświęcony na hierodiakona, zaś 25 lutego – na hieromnicha. W 1821 był już archimandrytą i został mianowany rektorem seminarium duchownego w Mohylowie, gdzie pracował do 1824 (z przerwą w 1823, gdy wykonywał analogiczne obowiązki w seminarium w Pskowie). W 1824 wyznaczono go na rektora Kijowskiej Akademii Duchownej, zaś 21 października tego roku miała miejsce jego chirotonia na biskupa czehryńskiego, wikariusza eparchii kijowskiej, z równoczesnym powierzeniem obowiązków przełożonego monasteru św. Michała Archanioła w Kijowie[1].
21 kwietnia 1828 objął katedrę permską. W Permie napisał podręcznik dla kandydatów do przyjęcia święceń kapłańskich i zaangażował się w organizację działalności misyjnej wśród staroobrzędowców. Wśród wiernych prawosławnych zyskał opinię świętego. Po trzech latach został przeniesiony na katedrę irkucką, gdzie zorganizował misję działającą w regionie Ałtaju i działał na rzecz nawracania na prawosławie wyznawców lamaizmu. Równocześnie prowadził ascetyczny tryb życia, poświęcając wiele godzin dnia na modlitwę[1].
Pogorszenie się stanu zdrowia hierarchy sprawiło, że w 1835 został on przeniesiony na katedrę charkowską, na której przebywał do swojej śmierci w 1840. Został pochowany w monasterze Opieki Matki Bożej w Charkowie[1].
W 1948 z polecenia patriarchy Aleksego I szczątki arcybiskupa przeniesiono do soboru Zwiastowania w Charkowie, gdzie znajdują się do dnia dzisiejszego. W 1978 Melecjusz (Leontowicz) został kanonizowany. Akafist na jego cześć napisał arcybiskup charkowski Nikodem, zaś redakcji poddał metropolita leningradzki Nikodem[1].
W 2011 Melecjusz (Leontowicz) został zaliczony do Soboru Świętych Białoruskich[3].