W tym artykule zajmiemy się tematem Eparchia charkowska, tematem, który zyskał na znaczeniu w ostatnich latach. Eparchia charkowska to temat, który interesuje wiele osób z różnych powodów, czy to ze względu na jego wpływ na społeczeństwo, gospodarkę czy środowisko. W tym artykule będziemy badać różne aspekty Eparchia charkowska, od jego historii i ewolucji, po dzisiejsze implikacje. Przeanalizujemy również, w jaki sposób Eparchia charkowska wywołał debatę i kontrowersje, a także możliwe rozwiązania i perspektywy na przyszłość. Mamy nadzieję, że ten artykuł będzie użytecznym źródłem informacji dla osób chcących lepiej zrozumieć Eparchia charkowska i jego konsekwencje w dzisiejszym świecie.
![]() Sobór Zwiastowania w Charkowie | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Siedziba |
Charków |
Data powołania |
1799 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Sobór | |
Biskup diecezjalny |
metropolita charkowski i bogoduchowski Onufry (Łehki) |
Dane statystyczne | |
Liczba kapłanów |
155 |
Liczba parafii |
190 |
Liczba klasztorów |
2 |
Położenie na mapie Charkowa ![]() | |
Położenie na mapie Ukrainy ![]() | |
Położenie na mapie obwodu charkowskiego ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Eparchia charkowska i bohoduchowska – jedna z eparchii Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego, ze stolicą w Charkowie. Jej biskupem ordynariuszem jest metropolita charkowski i bogoduchowski Onufry (Łehki)[1], zaś funkcję katedry pełni sobór Zwiastowania w Charkowie[2].
Za moment początkowy funkcjonowania eparchii uznaje się ukaz cara Pawła I i Świątobliwego Synodu Rządzącego powołujący do życia eparchię ukraińsko-słobodzką z siedzibą w Charkowie, wydzieloną z eparchii biełgorodzkiej. Jej pierwszym ordynariuszem został biskup Krzysztof (Sułyma)[3], zaś status katedry eparchii uzyskał sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Charkowie[4]. W 1836 eparchia zmieniła nazwę na charkowską i achtyrską, zaś od 1946 na charkowską i bohoduchowską[3].
W 1799 eparchia liczyła 673 czynne cerkwie. Do rewolucji październikowej liczba ta wzrosła do 1063. W ramach antykościelnej polityki władze radzieckie do 1941 zamknęły niemal wszystkie z nich – w momencie ataku III Rzeszy na ZSRR jedyną czynną świątynią na terytorium eparchii była cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Charkowie[3]. W 1946 status soboru katedralnego uzyskał zwrócony wiernym sobór Zwiastowania w Charkowie.
Współcześnie eparchii podlega 190 parafii obsługiwanych przez 155 kapłanów[5].
Na terenie eparchii działają dwa monastery[6]: