W tym artykule zbadamy fascynujący wszechświat Mateusz Gamrot, temat, który przyciągnął uwagę i ciekawość ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Od swego powstania po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo Mateusz Gamrot był przedmiotem licznych debat i analiz, które przyczyniły się do wzbogacenia naszego zrozumienia tego zagadnienia. Na przestrzeni historii Mateusz Gamrot odegrał kluczową rolę w różnych dziedzinach, od nauki i technologii po sztukę i kulturę popularną. Podczas tej podróży zagłębimy się w liczne aspekty, które sprawiają, że Mateusz Gamrot jest tematem powszechnego zainteresowania, zajmując się jego implikacjami, kontrowersjami i możliwymi przyszłymi wyzwaniami.
![]() Gamrot podczas oficjalnego ważenia przed galą KSW 30 (20.02.2015) | |
Pseudonim |
Gamer |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Obywatelstwo | |
Wzrost |
178 cm |
Masa ciała |
70 kg |
Styl walki | |
Trenowany przez |
Andrzej Kościelski (dawniej) |
Debiut |
2012 |
Federacja | |
Kategoria wagowa | |
Klub |
Ankos MMA (przed 2017) |
Bilans walk zawodowych[a] | |
Liczba walk |
28 |
Zwycięstwa |
24 |
Przez nokauty |
8 |
Przez poddania |
5 |
Przez decyzje |
11 |
Porażki |
3 |
Remisy |
0 |
Nieodbyte |
1 |
| |
Strona internetowa |
Mateusz Gamrot (ur. 11 grudnia 1990 w Bielsku-Białej[2]) – polski zapaśnik i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Dwukrotny mistrz Europy w amatorskim MMA z 2012 oraz 2013. W latach 2016–2020 międzynarodowy mistrz KSW w wadze lekkiej oraz w latach 2018–2020 międzynarodowy mistrz KSW w wadze piórkowej. Aktualnie związany z UFC[3].
Gamrot urodził się w Bielsku-Białej, jednak dość szybko przeprowadził się z rodziną do Kudowy-Zdrój, gdzie mieszkał i dorastał. W gimnazjum przeniósł się z rodzinnej Kudowy do Milicza[4]. Jako 20-latek przeprowadził się na stałe do Poznania. W sierpniu 2021 poślubił żonę Agatę, z którą ma dwójkę dzieci[5].
W wieku gimnazjalnym przeprowadził się do internatu w Miliczu, by tam trenować zapasy w stylu wolnym. Ucząc się w technikum, należał do kadry narodowej, zdobywał medale juniorskich i młodzieżowych mistrzostw Polski.
Od 2002 roku rozpoczął przygodę ze sportami walki, zaczynając od zapasów. W tym okresie odniósł wiele sukcesów w Polsce i na arenie międzynarodowej. Stoczył ponad 300 pojedynków na macie, walcząc między innymi na Mistrzostwach Europy i Świata. Od 2011 roku trenuje mieszane sztuki walki (grappling, muay thai, brazylijskie jiu jitsu, zapasy, boks). Swoje doświadczenie treningowe zdobywał pod okiem doskonałego trenera Andrzeja Kościelskiego – Mistrza Świata w zapasach[6].
Dwa razy z rzędu (2013,2014) zdobywał złoty medal na Mistrzostwach Polski w brazylijskim jiu-jitsu w kat. purpurowych pasów (Luboń). W 2014 roku wygrał Mistrzostwa Europy ADCC w kat. do 77 kg[7].
18 lutego 2017 podczas gali Poznań Fight Night zremisował grapplerski pojedynek z przyjacielem Borysem Mańkowskim[8]. W lipcu 2021 roku został nominowany do czarnego pasa brazylijskiego jiu jitsu[9].
W 2012 zdobył złoty medal na Mistrzostwach Europy w amatorskim MMA (Bruksela) a rok później obronił tytuł mistrzowski ponownie zdobywając złoto w kategorii 70 kg (Budapeszt)[10].
W zawodowym MMA zadebiutował 4 lutego 2012 na gali XFS – Night of Champions, wygrywając przed czasem z pochodzącym z Czeczenii – Arbim Szamajewem[11]. Do końca roku stoczył dla tej federacji jeszcze dwa zwycięskie pojedynki po czym związał się z KSW.
8 czerwca 2013 stoczył pierwszą walkę w KSW, pokonując Mateusza Zawadzkiego przez TKO[12].
28 września na KSW 24 zastąpił w karcie walk kontuzjowanego Macieja Jewtuszkę i zmierzył się z byłym zawodnikiem UFC – Andre Winnerem[13][14]. Po zaciętym boju zwyciężył jednogłośną decyzją sędziów[15].
Na gali KSW 27, które odbyło się 17 maja 2014 w Ergo Arenie zmierzył się z Jeffersonem George’em[16]. Zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów (2 x 30-27, 30-26)[17].
13 września 2014 stoczył swój pierwszy zagraniczny pojedynek dla brytyjskiej organizacji Cage Warriors[18]. Podczas Cage Warriors 72 w Newport pokonał Walijczyka Tima Newmana przez poddanie w 1 rundzie[19].
Do polskiej organizacji powrócił 6 grudnia 2014 roku[20]. Na gali KSW 29 pokonał Łukasza Chlewickiego przez jednogłośną decyzję sędziów[21].
21 lutego 2015 na gali KSW 30 stoczył walkę z Brazylijczykiem, Rodrigo Cavalheiro Correia[22]. Zwyciężył przez TKO na 6 sekund przed końcowym gongiem[23]. Po walce został nagrodzony pierwszym bonusem, w kategorii nokaut wieczoru[24].
Na gali KSW 32: Road to Wembley pokonał Marifa Pirajewa przez TKO w drugiej rundzie, odnosząc dziesiąte zwycięstwo z rzędu na początku swojej kariery[25].
27 maja 2016 na gali KSW 35 stoczył pojedynek o pas mistrza KSW w wadze lekkiej z byłym mistrzem brytyjskiej BAMMA i rosyjskiej M-1 Global Francuzem Mansourem Barnaouim[26]. Walkę zwyciężył po trzyrundowym pojedynku[27]. Pojedynek nagrodzono bonusem za najlepszą walkę wieczoru[28].
Do pierwszej obrony tytułu przystąpił 1 października 2016 roku na gali KSW 36: Materla vs. Palhares, mierząc się z Renato Gomesem Gabrielem[29]. Gamrot udanie obronił tytuł, pokonując Brazylijczyka przez poddanie drugiej rundzie[30].
27 maja 2017 roku zmierzył się z byłym zawodnikiem UFC – Normanem Parke na gali KSW 39: Colosseum[31]. Wygrał walkę przez jednogłośną decyzję[32].
Do rewanżu obu zawodników doszło na KSW 40: Dublin, które odbyło się 2 października 2017[33]. W czwartej rundzie walka została przerwana z powodu przypadkowych faulów w oczy, które uniemożliwiły Parke’owi kontynuowanie walki. Po walce Parke popchnął Borysa Mańkowskiego, który był w narożniku Gamrota. W odpowiedzi asystujący Gamrotowi Marcin Bilman uderzył Parke’a. W rezultacie Gamrot został ukarany zabraniem mu 30% gaży, a Bilman otrzymał dwuletni zakaz wstępu na gale KSW[34].
3 marca 2018 roku na gali KSW 42: Khalidov vs. Narkun, Gamrot pokonał Grzegorza Szulakowskiego przez poddanie (americane) w czwartej rundzie, broniąc mistrzostwa KSW w wadze lekkiej[35][36].
1 grudnia 2018 na gali KSW 46 zawalczył o drugi pas, tym razem kategorii piórkowej, ze specjalistą od poddań Kleberem Koike Erbstem[37]. Po pięciorundowej dominacji zwyciężył pojedynek, zdobywając drugą koronę organizacji[38].
17 maja 2019 w filmie na kanale Borysa Mańkowskiego na serwisie YouTube ogłosił, że zwakował swoje dwa pasy i nie przedłużył kontraktu z federacją KSW[39].
6 marca 2020 federacja KSW poinformowała o powrocie Gamrota do organizacji[40]. Podwójny mistrz KSW miał powrócić podczas gali KSW 53 w Łodzi, w pojedynku z Brazylijczykiem Edimilsonem Souzą, ale w związku z pandemią koronawirusa gala została odwołana[41].
11 lipca 2020 w walce wieczoru podczas gali KSW 53 stoczył trzeci pojedynek z Normanem Parke[42]. Polak zwyciężył pojedynek w 3. rundzie przez TKO (przerwanie przez lekarza)[43].
29 sierpnia 2020 na gali KSW 54: Gamrot vs. Ziółkowski stoczył swój ostatni w kontrakcie z KSW pojedynek z Marianem Ziółkowskim, który zastąpił kontuzjowanego Szamila Musajewa[44]. Po 5-rundowym pojedynku Gamrot wygrał jednogłośną decyzją sędziów[45].
Od 17 września 2020 zawodnik Ultimate Fighting Championship (UFC)[46]. Podczas debiutu dla tej organizacji 17 października 2020 przegrał swój pierwszy pojedynek z Gruzinem – Guramem Kutateladze przez niejednogłośną decyzją sędziów[47]. Pojedynek nagrodzono bonusem za walkę wieczoru[48]. Pierwotnie podczas tej gali Gamrot miał się zmierzyć z Rosjaninem Magomiedem Mustafajewem, który wycofał się z walki z nieujawnionych powodów[49].
10 kwietnia 2021 na UFC on ABC: Vettori vs. Holland po raz drugi wszedł do klatki amerykańskiego giganta. Jego przeciwnikiem był Scott Holtzman[50]. Polak znokautował rywala w 2. rundzie ciosami w parterze, notując tym samym pierwsze zwycięstwo w UFC[51]. Zwycięstwo przyniosło mu bonus za występ wieczoru[52].
17 lipca 2021 w trzeciej walce dla UFC zwyciężył pojedynek poddając w 1. rundzie kimurą wieloletniego weterana organizacji Jeremy’ego Stephens’a[53]. Kimura którą Gamer poddał Amerykanina okazała się najszybszą w historii federacji UFC[54]. Efektowne poddanie nagrodzono bonusem za występ wieczoru[55].
Podczas gali UFC Fight Night: Lewis vs. Daukaus, która odbyła się 18 grudnia 2021 roku zmierzył się z Brazylijczykiem Carlosem Diego Ferreirą[56]. Pojedynek zwyciężył przez techniczny nokaut w 2 rundzie, gdzie będąc za plecami posłał potężne kolano na żebra rywala odbierając mu chęci do kontynuowania pojedynku[57].
26 czerwca 2022 (wydarzenie rozpoczęło się dzień wcześniej) podczas walki wieczoru gali UFC Fight Night: Tsarukyan vs. Gamrot stoczył walkę z Armanem Carukjanem[58]. Po wyrównanej walce na pełnym dystansie pięciu rund pokonał Ormanina jednogłośną decyzją sędziów[59]. Po walce obaj otrzymali bonus za najlepszą walkę wieczoru[60]. Po wygranej znalazł się na 8. miejscu wśród pretendentów w rankingu kategorii lekkiej, wyprzedzając innymi Conora McGregora[61].
Podczas gali UFC 280, która odbyła się 22 października 2022 roku stoczył walkę z urodzonym w Iranie Amerykaninem, Beneilem Dariushem[62]. Po trzech rundach musiał uznać wyższość rywala, przegrywając przez jednogłośną decyzję sędziów, którzy punktowali 2 x 30-27 oraz 29-28 w stosunku dla Dariusha[63]. Mimo przegranej, Gamrot przesunął się z dziewiątego na ósme miejsce w rankingu kategorii lekkiej[64].
4 marca 2023 roku na UFC 285 zmierzył się z Amerykaninem Jalinem Turnerem, zastępując kontuzjowanego Dana Hookera[65]. Zwyciężył niejednogłośną decyzją sędziowską (29-28, 28-29, 30-27)[66].
W walce wieczoru gali UFC Fight Night: Fiziev vs. Gamrot, która odbyła się 23 września 2023 w Las Vegas doszło do jego walki z Rafaelem Fizievem[67]. Wygrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie, po tym, jak jego rywal nabawił się kontuzji kolana[68].
21 października 2023 miał zostać rezerwowym zastępstwem w razie wypadnięcia jednego z bohaterów walki mistrzowskiej na gali UFC 294[69]. 11 października po wypadnięciu Charlesa Oliveiry nieoczekiwanie nowym zawodnikiem, który zawalczy z Isłamem Machaczewem został nie Gamrot a Alexander Volkanovski[70].
9 marca 2024 podczas UFC 299 w Miami zmierzył się z byłym mistrzem kategorii lekkiej UFC, Rafaelem dos Anjosem[71]. Zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów[72]. Po tej wygranej Gamrot awansował do Top 5 oficjalnego rankingu UFC w wadze lekkiej[73].
W następnej walce, którą stoczył 17 sierpnia 2024 na UFC 305 w australijskim Perth zmierzył się z Danem Hookerem[74]. Mimo pozycji dużego faworyta pojedynku[75] przegrał z Nowozelandczykiem niejednogłośnie na kartach punktowych. Dwóch sędziów wypunktowało zwycięstwo dla Hookera, zaś jeden dla Gamrota[76]. 9 z 16 przedstawicieli mediów wskazało na zwycięstwo Gamrota[77]. Po walce obaj zawodnicy otrzymali od organizacji bonus za walkę wieczoru[78]. Gamrot po tej porażce zanotował spadek oficjalnym rankingu UFC, spadając aż o 3 pozycję[79].
Zawodowe
Amatorskie
Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Przegrana | 24-3 (1) | ![]() |
Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 305 | 17.08.2024 | ![]() |
Bonus za walkę wieczoru. |
Wygrana | 24-2 (1) | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 299 | 09.03.2024 | ![]() |
|
Wygrana | 23-2 (1) | ![]() |
TKO (kontuzja kolana) | 2 | 2:58 | UFC Fight Night: Fiziev vs. Gamrot | 23.09.2023 | ![]() |
Main Event |
Wygrana | 22-2 (1) | ![]() |
Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 285 | 04.03.2023 | ![]() |
|
Przegrana | 21-2 (1) | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 280 | 22.10.2022 | ![]() |
|
Wygrana | 21-1 (1) | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC on ESPN: Tsarukyan vs. Gamrot | 26.06.2022 | ![]() |
Bonus za walkę wieczoru. Main Event |
Wygrana | 20-1 (1) | ![]() |
TKO (poddanie się po kolanie na korpus) | 2 | 3:26 | UFC Fight Night: Lewis vs. Daukaus | 18.12.2021 | ![]() |
|
Wygrana | 19-1 (1) | ![]() |
Poddanie (kimura) | 1 | 1:05 | UFC on ESPN: Makhachev vs. Moisés | 17.07.2021 | ![]() |
Bonus za występ wieczoru. Najszybsze poddanie przez kimurę w historii UFC |
Wygrana | 18-1 (1) | ![]() |
KO (prawy krzyżowy i ciosy pięściami w parterze) | 2 | 1:22 | UFC on ABC: Vettori vs. Holland | 10.04.2021 | ![]() |
Bonus za występ wieczoru |
Przegrana | 17-1 (1) | ![]() |
Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Ortega vs. The Korean Zombie | 17.10.2020 | ![]() |
Debiut w UFC. Bonus za walkę wieczoru |
Wygrana | 17-0 (1) | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | KSW 54: Gamrot vs. Ziółkowski | 29.08.2020 | ![]() |
Obronił pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze lekkiej. Main Event |
Wygrana | 16-0 (1) | ![]() |
TKO (niezdolność do kontynuowania walki – przerwanie przez lekarza) | 3 | 3:02 | KSW 53: Reborn | 11.07.2020 | ![]() |
Irlandczyk nie wykonał wagi i walka nie toczyła się o pas. Main Event |
Wygrana | 15-0 (1) | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | KSW 46: Narkun vs. Khalidov 2 | 01.12.2018 | ![]() |
Zdobył pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze piórkowej. Co-Main Event |
Wygrana | 14-0 (1) | ![]() |
Poddanie (americana) | 4 | 4:15 | KSW 42: Khalidov vs. Narkun | 03.03.2018 | ![]() |
Obronił pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze lekkiej |
Nieodbyta | 13-0 (1) | ![]() |
No contest (przypadkowe faule w oczy) | 2 | 4:15 | KSW 40: Dublin | 22.10.2017 | ![]() |
Irlandczyk nie wykonał wagi i walka nie toczyła się o pas. Walka została przerwana po kolejnym faulu Gamrota (palce w oczy Parke’a), który został uznany przez sędziego za nieumyślny. Co-Main Event |
Wygrana | 13-0 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 39: Colosseum | 27.05.2017 | ![]() |
Obronił pas mistrzowski KSW wadze lekkiej |
Wygrana | 12-0 | ![]() |
Poddanie (dźwignia skrętowa na nogę) | 2 | 3:46 | KSW 36: Trzy Korony | 01.10.2016 | ![]() |
Obronił pas mistrzowski KSW wadze lekkiej |
Wygrana | 11-0 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 35: Khalidov vs. Karaoglu | 27.05.2016 | ![]() |
Zdobył pas mistrzowski KSW wadze lekkiej. Bonus za walkę wieczoru |
Wygrana | 10-0 | ![]() |
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 3:21 | KSW 32: Road to Wembley | 31.10.2015 | ![]() |
|
Wygrana | 9-0 | ![]() |
TKO (ciosy pięściami) | 3 | 4:54 | KSW 30: Genesis | 21.02.2015 | ![]() |
Bonus za nokaut wieczoru |
Wygrana | 8-0 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 29: Reload | 06.12.2014 | ![]() |
|
Wygrana | 7-0 | ![]() |
Poddanie (dźwignia skrętowa na staw skokowy) | 1 | 1:37 | Cage Warriors Fighting Championship 72 | 13.09.2014 | ![]() |
|
Wygrana | 6-0 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 27: Cage Time | 17.05.2014 | ![]() |
|
Wygrana | 5-0 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 24: Starcie Gigantów | 28.09.2013 | ![]() |
|
Wygrana | 4-0 | ![]() |
TKO (przerwanie przez narożnik) | 2 | 5:00 | KSW 23: Królewskie Rozdanie | 08.06.2013 | ![]() |
Debiut w KSW |
Wygrana | 3-0 | ![]() |
Decyzja (jednogłośna) | 2 | 5:00 | XFS – Night of Champions 5 | 22.10.2012 | ![]() |
Co-Main Event |
Wygrana | 2-0 | ![]() |
Poddanie (duszenie gilotynowe) | 1 | 1:11 | XFS – Night of Champions 4 | 21.04.2012 | ![]() |
Main Event |
Wygrana | 1-0 | ![]() |
TKO (przerwanie przez lekarza) | 2 | 3:57 | XFS – Night of Champions 3 | 04.02.2012 | ![]() |
Debiut w zawodowym MMA |