W dzisiejszym świecie Marek Marczak stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy konsekwencje dla przyszłości, Marek Marczak przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Ponieważ zainteresowanie tym tematem stale rośnie, istotne jest dalsze zrozumienie jego znaczenia i implikacji, ponieważ może to mieć znaczący wpływ na różne aspekty codziennego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Marek Marczak i jego wpływ w różnych obszarach, od kultury po ekonomię, w celu przedstawienia kompleksowej i świadomej wizji tego tematu, który jest dziś tak istotny.
Biskup tytularny Leontium | |||
![]() Marek Marczak (2018) | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
17 lutego 1969 | ||
Biskup pomocniczy łódzki | |||
Okres sprawowania |
od 2015 | ||
Sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski | |||
Okres sprawowania |
od 2024 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
11 czerwca 1994 | ||
Nominacja biskupia |
28 lutego 2015 | ||
Sakra biskupia |
11 kwietnia 2015 |
Data konsekracji |
11 kwietnia 2015 |
---|---|
Miejscowość |
Łódź |
Miejsce | |
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Marek Grzegorz Marczak[1] (ur. 17 lutego 1969 w Piotrkowie Trybunalskim) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi w latach 2013–2015, biskup pomocniczy łódzki od 2015, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski od 2024.
Urodził się 17 lutego 1969 w Piotrkowie Trybunalskim[1]. W 1987 ukończył miejscowe I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego. W tym samym roku rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi[2]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 11 czerwca 1994 w archikatedrze łódzkiej arcybiskup nuncjusz Janusz Bolonek[3]. W latach 1996–2004 odbył studia specjalistyczne w zakresie teologii dogmatycznej na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, które ukończył uzyskaniem doktoratu z nauk teologicznych[1].
W latach 1994–1996 pracował jako wikariusz w parafii św. Andrzeja Apostoła w Restarzewie Poduchownym[1]. Był kierowany do pomocy duszpasterskiej w łódzkich parafiach Świętych Apostołów Piotra i Pawła oraz św. Doroty i św. Jana Chrzciciela[3]. W latach 2004–2013 pełnił funkcję przewodniczącego archidiecezjalnej komisji apostolstwa świeckich, w latach 2010–2013 był wizytatorem katechetycznym[4], a w latach 2012–2013[4] zajmował stanowisko archidiecezjalnego duszpasterza pracowników nauki[1]. Został włączony w skład archidiecezjalnej rady kapłańskiej[1].
W Wyższym Seminarium Duchownym oraz w Instytucie Teologicznym w Łodzi objął zajęcia dydaktyczne z teologii dogmatycznej[1]. W latach 2013–2015 sprawował urząd rektora Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi[1][5].
28 lutego 2015 papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji łódzkiej ze stolicą tytularną Leontium[4][6]. Święcenia biskupie przyjął 11 kwietnia 2015 w bazylice archikatedralnej św. Stanisława Kostki w Łodzi[7]. Udzielił mu ich Marek Jędraszewski, arcybiskup metropolita łódzki, któremu asystowali arcybiskup Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce, i Władysław Ziółek, emerytowany arcybiskup metropolita łódzki[8]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Dominus lux mea” (Pan moim światłem)[7]. W archidiecezji łódzkiej objął urząd wikariusza generalnego[3]. Od 30 stycznia do 4 listopada 2017 pełnił funkcję administratora archidiecezji[3].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski został w 2017 delegatem ds. Duszpasterstwa Akademickiego[9], ponadto wszedł w skład Komisji Nauki Wiary i Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży[10]. W 2024 został wybrany na urząd sekretarza generalnego Konferencji i z urzędu wszedł w skład: Rady Stałej, Rady Fundacji Świętego Józefa, Rady Fundacji Radość Miłości oraz Komisji Mieszanej Biskupi – Wyżsi Przełożeni Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego[11].