W tym artykule zagłębimy się w temat Lera Auerbach i zbadamy jego różne aspekty i zastosowania. Lera Auerbach to temat, który w ostatnich latach wzbudził zainteresowanie wielu osób, a jego znaczenie stale rośnie. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Lera Auerbach był przedmiotem debat i analiz w różnych dziedzinach i dyscyplinach. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty Lera Auerbach i jego wpływ w obszarach takich jak technologia, kultura, ekonomia i polityka. Dodatkowo zbadamy, jak Lera Auerbach ewoluował w czasie i jego projekcję na przyszłość.
| Imię i nazwisko |
Walerija Lwowna Auerbach |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 października 1973 |
| Pochodzenie | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
1991– |
| Strona internetowa | |
Walerija Lwowna Auerbach, (ros. Валерия Львовна Ауэрбах; ur. 21 października 1973 w Czelabińsku na Uralu w ZSRR) – amerykańska kompozytorka i pianistka rosyjskiego pochodzenia, a także poetka i prozatorka tworzącą w języku rosyjskim.
Urodziła się w artystycznej rodzinie rosyjskich Żydów. Jej dziadek był poetą i bibliofilem. Matka, pochodząca z wielopokoleniowej rodziny muzyków, była nauczycielką gry na fortepianie. Uczyła również małą Lerę, która od wczesnego dzieciństwa wykazywała niezwykłe uzdolnienia muzyczne. Zaczęła komponować już w wieku 4 lat, krótko po tym, jak matka wyjaśniła jej jak czytać nuty i zapisywać muzykę.
Po raz pierwszy wystąpiła publicznie w wieku 6 lat. Dwa lata później dała koncert solowy z towarzyszeniem orkiestry. Mając 11 lat skomponowała operę, która okazała się artystycznym wydarzeniem i była wystawiana podczas tournée po Związku Radzieckim. W 1991 odmówiła powrotu do ZSRR, po ukończeniu tournée, na które w wieku 17 lat wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Była jednym z ostatnich radzieckich artystów, którzy wystąpili o azyl w USA[1][2][3].
Auerbach studiowała w Juilliard School kompozycję u Miltona Babbitta i fortepian u Josepha Kalichsteina. W 1998 wspierana przez stypendium Sorosów (The Paul & Daisy Soros Fellowships for New Americans)[3], ukończyła studia podyplomowe w klasie fortepianu, otrzymując tytuł MFA (Master of Fine Arts). Ukończyła również Hochschule für Musik w Hanowerze, studiując trybem indywidualnym w klasie fortepianu[4].
Jako pianistka koncertująca zadebiutowała w 2002 w nowojorskiej Carnegie Hall, wykonując własną Suite for Violin, Piano and Orchestra. W partii skrzypiec wystąpił Gidon Kremer, który także dyrygował towarzyszącą im orkiestrą Kremerata Baltica. Występowała także w Moskiewskim Konserwatorium, Tokyo Opera City Tower, nowojorskim Lincoln Center, monachijskim Herkulessaal, Oslo Konserthus, Symphony Center w Chicago, Kennedy Center w Waszyngtonie i in.
Kompozycje Auerbach były wykonywane i zamawiane przez wielu artystów, orkiestry oraz sceny operowe i baletowe, wśród których byli Gidon Kremer i Kremerata Baltica, Emerson String Quartet, pianistka Wu Han, skrzypek Vadim Gluzman, Tokyo String Quartet, Parker and Petersen String Quartets, niemieckie radiowe orkiestry symfoniczne SWR i NDR oraz Den Kongelige Ballet i in. Komponuje również na zamówienie festiwali muzycznych, m.in. Caramoor International Music Festival, Schleswig-Holstein Musik Festival oraz festiwali w Lucernie, Lockenhaus, Bremie. W 2009 Auerbach była composer in residence dwóch festiwali: Pacific Music Festival w Sapporo[5] i West Cork Chamber Musical Festival w Irlandii[6].
W związku z obchodami 200. rocznicy urodzin Hansa Christiana Andersena, Duński Balet Królewski (Den Kongelige Ballet) zamówił u Lery Auerbach nowoczesną wersją klasycznej baśni Andersena Mała syrenka. Premiera baletu odbyła się w kwietniu 2005, w nowo otwartej Operze w Kopenhadze[7].
W 1997 Auerbach skomponowała Double Concerto for Violin, Piano, and Orchestra, op. 40, ale jego premiera odbyła się dopiero 15 grudnia 2006 W Stuttgarcie, w wykonaniu Stuttgart Radio Symphony Orchestra pod dyrekcją Andrzeja Boreyki. Solistami byli skrzypek Vadim Gluzman i pianistka Angela Yoffe[8]. Cztery lata później, 13 lutego 2010 miała miejsce amerykańska premiera tego koncertu, w wykonaniu Jennifer Koh (skrzypce) i Benjamin Hochman (fortepian), z towarzyszeniem Fort Wayne Philharmonic Orchestra pod dyrekcją Andrew Constantine'a[9].
W 2007 roku jej I symfonia Chimera miała światową premierę w Düsseldorfie, w wykonaniu Düsseldorf Symphony pod dyrekcją Johna Fiore'a [8]. Inne premiery z 2007 roku to: II symfonia Requiem for a Poet z Hanowerską Orkiestrą Radiową NDR[8], a także A Russian Requiem (do rosyjskich prawosławnych tekstów sakralnych i poezji Aleksandra Puszkina, Gawriiły Dierżawina, Michaiła Lermontowa, Borisa Pasternaka, Osipa Mandelsztama, Aleksandra Błoka, Zinaidy Gippius, Anny Achmatowej, Iosifa Brodskiego i in.) w wykonaniu orkiestry symfonicznej z Bremy, Łotewskiego Chóru Narodowego i Chóru Chłopięcego Chóru Opery Estońskiej[8].
W listopadzie 2011 w wiedeńskim Theater an der Wien wystawiono skomponowaną przez Auerbach operę bazującą na dramacie Gogol również jej autorstwa[10][11]
W lipcu 2013 w nowojorskim Lincoln Center odbyło się kontrowersyjne wystawienie Opery a cappella The Blind (na podstawie dramatu Maurice'a Maeterlincka), w reżyserii Johna La Bouchardière'a, podczas którego publiczność przez cały czas miała zawiązane na oczach opaski[12][11].
Lera Auerbach zajmuje się także literaturą piękną. Wśród jej opublikowanych utworów znajduje się pięć tomików poezji, dwie nowele, utwory prozatorskie i ponad sto prac zamieszczonych w rosyjskojęzycznych gazetach i czasopismach literackich[3].
International Pushkin Society uhonorowało ją w 1996 tytułem Poet of the Year. Otrzymała także Poetry Prize of the Year od największego na Zachodzie rosyjskojęzycznego czasopisma „Novoye Russkoye Slovo”[3].
W 2000 była przewodniczącą jury w International Pushkin Poetry Competition[3].
Utwory sceniczne
Utwory orkiestrowe
|
Utwory kameralne
|