Latarniowiec

W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Latarniowiec. Latarniowiec to temat, który przez lata budził zainteresowanie i kontrowersje, dlatego ważne jest poznanie wszystkich jego aspektów, aby zrozumieć jego wpływ na społeczeństwo. W kolejnych wierszach zbadamy jego pochodzenie, ewolucję i dzisiejsze znaczenie. Latarniowiec to temat badany przez różne dyscypliny, co pozwoli nam mieć jego szeroką i kompletną wizję. Ponadto zobaczymy, jak wpłynęło to na różne aspekty życia codziennego i jakie są perspektywy na przyszłość. Bez wątpienia Latarniowiec to fascynujący temat, który warto dogłębnie zbadać.

Latarniowiec "Bürgermeister O’Swald II" (2006). Oznakowanie "ELBE 1" na burcie odnosi się do pozycji, na której ten latarniowiec był zakotwiczony.
Wrak latarniowca Motorfyrskib No. II w Stoczni Gdańskiej (2014)

Latarniowiecstatek wodny pełniący funkcję latarni morskiej, pływający znak nawigacyjny zakotwiczany w miejscu, gdzie budowa latarni morskiej jest niemożliwa albo nieopłacalna.

Oprócz światła o pewnej charakterystyce (nie może jednak z powodu ruchu obrotowego statku występować światło sektorowe), latarniowce wyposażano w dźwiękowy sygnał mgłowy, później w radiolatarnie i transponder Racon. Geograficzny zasięg widoczności światła latarniowców nie jest duży ze względu na niskie wzniesienie światła nad poziom morza. Informacje o latarniowcach znajdują się w spisach świateł i publikacjach nautycznych (locjach).

Latarniowce spotykane są coraz rzadziej, zamiast nich stosuje się pławy świetlne (Light-float, tzw. superpławy) lub LANBY (large automatic navigation buoy – wielka, automatyczna boja nawigacyjna).

Polska w swojej historii nie miała żadnego latarniowca, charakter polskiego wybrzeża nie wymagał stosowania takich jednostek. Przed II wojną światową podejmowano starania w celu pozyskania latarniowca.

Duński latarniowiec Motorfyrskib No. II (zwodowany w 1916 r.) został w 2006 r. przeholowany do Gdańska w celu poddania go remontowi. Jednostka w 2009 r. zatonęła przy nabrzeżu Stoczni Gdańskiej[1][2]. Została przy pomocy dźwigu pływającego Maja wydobyta w grudniu 2018 r.[3]

Przypisy

Bibliografia

  • Lesław Furmaga, Józef Wójcicki: Mały słownik morski. Gdynia: Mitel International Ltd, 1993. ISBN 83-85413-73-1.