Komenda Rejonu Uzupełnień Kalisz

W dzisiejszym świecie Komenda Rejonu Uzupełnień Kalisz stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, gospodarkę czy kulturę, Komenda Rejonu Uzupełnień Kalisz to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Od swojego pochodzenia i ewolucji po implikacje w teraźniejszości i przyszłości, Komenda Rejonu Uzupełnień Kalisz wywołał debatę w różnych obszarach, generując sprzeczne opinie i prowadząc do refleksji na temat jego znaczenia i wpływu. Dlatego konieczne jest głębsze zagłębienie się w badania i analizę Komenda Rejonu Uzupełnień Kalisz, aby kompleksowo zrozumieć jego wpływ i zakres w bieżącym kontekście. Biorąc pod uwagę tę rzeczywistość, konieczne jest podejście do tematu Komenda Rejonu Uzupełnień Kalisz z różnych perspektyw, aby zaoferować globalną i wzbogacającą wizję, która zaspokoi ciekawość i zainteresowanie wszystkich czytelników.

Komenda Rejonu Uzupełnień
Kalisz
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Kalisz
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1918

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

PKU 29 pp
PKU Kalisz[1]

Komendanci
Pierwszy

ppłk Stanisław Żuprański

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Kalisz

Podległość

DOK VII

Skład

PKU typ I

Komendy rejonów uzupełnień DOK VII

Komenda Rejonu Uzupełnień Kalisz (KRU Kalisz) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[2].

Historia komendy

W 1917 na terenie Kalisza funkcjonował Główny Urząd Zaciągu[3].

Rozkazem kierownika MSWojsk. nr 144 z 27 listopada 1918 w sprawie organizacji władz zaciągowych powołano do życia między innymi Powiatową Komendę Uzupełnień w Kaliszu dla Okręgu Wojskowego IX obejmującego powiaty: kaliski, turecki, koniński, słupiecki i sieradzki[4]. Z chwilą wejścia w życie rozkazu i sformowania nowego PKU, Główny Urząd Zaciągu do Wojska Polskiego zobowiązany był przekazać całość dokumentacji tej PKU na obszarze której znajdował się[5]. Bezpośrednią kontrolę nad PKU sprawowała Okręgowa Komendy Uzupełnień w Łodzi[5].

11 lutego 1925 roku dokonano zmian w PKU Kalisz. Do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII zostali oddani: płk Mieczysław Antoni Tarczyński (komendant), mjr Piotr Koczerzewski i kpt. Stanisław Pietraszkiewicz. Na stanowisko I referenta został wyznaczony kpt. Tadeusz Haniecki z PKU Poznań Miasto, a na stanowisko II referenta por. Bronisław Brodziński z PKU Augustów w Sokółce. Trzy dni później został wyznaczony nowy komendant PKU Kalisz. Ponadto zostali odkomenderowani do PKU Kalisz na cztery miesiące: kpt. Ignacy Tomaszewski z PKU Kołomyja i por. Jan Sopiński z PKU Szamotuły[6].

W marcu 1930 roku PKU Kalisz nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu i obejmowała swoją właściwością powiaty: kaliski i turecki[7]. W grudniu tego roku PKU posiadała skład osobowy typ I[8].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Kalisz została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Kalisz przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[9], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[10]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Kalisz normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[11].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: kaliski i turecki[2].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Kalisz, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.

Komendanci
Stopień, imię i nazwisko Okres pełnienia funkcji Kolejne stanowisko służbowe (dalsze losy)
mjr / tyt. ppłk piech. Stanisław Żuprański 10 I 1919 – VII 1920[12] szef Wydziału V Sztabu DOGen. „Kielce”
płk kaw. Adam Łukaszewicz[a] od VII 1920[12]
ppłk piech. Marian Pankowicz do 1 X 1923[13] szef poborowy DOK VII
płk piech. Mieczysław Antoni Tarczyński 1 X 1923[13] – II 1925 dyspozycja dowódcy OK VII
płk kanc. Bronisław January Zaniewski II 1925[14] – II 1927[15]
ppłk piech. Jan Kulwieć[b] II 1927 – 28 II 1930 stan spoczynku
mjr piech. Tadeusz Król IX 1930[28] – VII 1935[29] dyspozycja dowódcy OK VII
mjr dypl. piech. Wojciech Korsak VIII 1935[30] – ? komendant KRU Nowy Sacz
ppłk piech. Wiktor Eichler 1939[31] dowódca Dąbrowskiej Półbrygady ON
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[32][33]
I referent kpt. / mjr piech. Piotr Koczerzewski[c] 1923 – II 1925 dyspozycja dowódcy OK VII
kpt. kanc. Tadeusz Paweł Haniecki II[37] – III 1925[38] II referent PKU Poznań Miasto
kpt. piech. Maksymilian Zodrow III 1925[39] – II 1926 kierownik I referatu
II referent kpt. piech. Stanisław Ignacy Pietraszkiewicz 1923 – II 1925 dyspozycja dowódcy OK VII
por. kanc. Bronisław Brodziński II 1925[37] – II 1926 kierownik II referatu
oficer instrukcyjny por. piech. Stefan I Zieliński 1923 – III 1926[40] 29 pp
oficer ewidencyjny na powiat kaliski urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Franciszek Balcar od 1 VI 1923[41], był w 1924
oficer ewidencyjny na powiat turecki urzędnik wojsk. XI rangi Józef Rogaliński od 1 VI 1923[41]
por. kanc. Augustyn Pojmański VII 1924[42] – II 1926[43] referent PKU Modlin
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[44][45][46][47]
kierownik I referatu administracji rezerw

i zastępca komendanta

kpt. piech. Maksymilian Zodrow[d] II 1926 – II 1929[50] dyspozycja dowódcy OK VII
mjr piech. Wincenty Zbyszewski III[51] – VII 1929[52] dyspozycja dowódcy OK VII
mjr piech. Tadeusz Król XII 1929[53] – IX 1930 komendant PKU
kpt. piech. Jan Gumiński IX 1930[28] – 30 VI 1934[54] stan spoczynku
kpt. piech. Franciszek Konstanty Ussorowski był w VI 1935 – ? kierownik I referatu KRU Kościan
kierownik II referatu poborowego por. kanc. Bronisław Brodziński od II 1926
kpt. piech. Jan Gumiński XI 1928[55] – IX 1930 kierownik I referatu
kpt. piech. Ignacy Wegner od IX 1930, był w VI 1935 – ? kierownik II referatu KRU Poznań Powiat
referent por. kanc. Franciszek Balcar[e] II 1926 – 31 V 1930[57]
kpt. piech. Ignacy Wegner III[58] – IX 1930 kierownik II referatu
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[31][f]
kierownik I referatu ewidencji kpt. piech. Stanisław Józef Mielicki 1939 †1940 Charków[60]
kierownik II referatu uzupełnień kpt. adm. (piech.) Jerzy Leopold Sosnowski[g] 1939


Uwagi

  1. ↑ Więcej informacji na temat płk. kaw. Adama Łukaszewicza znajdziesz w artykule Komenda Rejonu Uzupełnień Starogard.
  2. ↑ Jan Kulwieć (ur. 8 lutego 1882) do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia rotmistrza. 6 czerwca 1919 został zatwierdzony z dniem 1 stycznia 1919 na stanowisku dowódcy II dywizjonu 2 Pułku Straży Granicznej[16]. W 1923 jako oficer 44 pp w Równem był przydzielony do PKU Włocławek na stanowisko II referenta. W styczniu 1924 został przesunięty na stanowisko I referenta[17][18]. W marcu tego roku został przydzielony do PKU Szubin na stanowisko I referenta[19], a w kwietniu tego roku do PKU Pszczyna na takie samo stanowisko[20]. 1 grudnia 1924 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 3. lokatą w korpusie oficerów piechoty[21]. W tym czasie był wykazywany w 44 pp bez określonej funkcji[22]. W maju 1925 został przeniesiony do 29 pp w Kaliszu na stanowisko dowódcy I batalionu[23]. W lutym 1927 został przydzielony z 29 pp do PKU Kalisz na stanowisko komendanta[24][25]. Z dniem 28 lutego 1930 został przeniesiony w stan spoczynku[26]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji PKU Włocławek. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[27].
  3. ↑ Piotr Koczerzewski (ur. 17 grudnia 1888). 31 marca 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 7. lokatą w korpusie oficerów piechoty[34]. Z dniem 30 czerwca 1926 został przeniesiony w stan spoczynku[35]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji PKU Kalisz. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII”[36].
  4. ↑ Kpt. piech. Maksymilian Zodrow ur. 16 czerwca 1883 w Dziembowie, w powiecie chodzieskim, w rodzinie Ferdynanda i Cecylii z Chłopków. Walczył w I wojnie światowej. Z dniem 30 czerwca 1929 został przeniesiony w stan spoczynku. W 1939 był komendantem miasta Kalisza. Wiosną 1940 został zamordowany w Katyniu. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[48]. 5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[49]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  5. ↑ Por. adm. Franciszek Balcar (ur. 27 lipca 1884) z dniem 1 czerwca 1930 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i skierowany na dwumiesięczny urlop, a z dniem 31 lipca 1930 roku przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 roku pozostawał w ewidencji PKU Tarnopol[56].
  6. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[59].
  7. ↑ Kpt. adm. (piech.) Jerzy Leopold Sosnowski ur. 4 sierpnia 1895 w Warszawie, w rodzinie Stanisława. 3 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłego I Korpusu Polskiego i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika i przydzielony do Włocławskiego Okręgowego Pułku Piechoty[61]. Służył w Batalionie KOP „Żytyń”. Był odznaczony Krzyżem Niepodległości (4 listopada 1933) i Krzyżem Walecznych (dwukrotnie). Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 roku w korpusie oficerów piechoty[62].

Przypisy

  1. ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 37.
  2. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  3. ↑ Szandrocho 2011 ↓, s. 42.
  4. ↑ Szandrocho 2011 ↓, s. 44, 46.
  5. ↑ a b Szandrocho 2011 ↓, s. 47.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 lutego 1925 roku, s. 67-68.
  7. ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
  8. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  9. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  10. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  11. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  12. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 9 czerwca 1920 roku, s. 423.
  13. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 6 września 1923 roku, s. 547.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 14 lutego 1925 roku, s. 75.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 42, 44, z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
  16. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 71 z 28 czerwca 1919 roku, poz. 2300.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 24 stycznia 1924 roku, s. 37.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 254, 399, 1483.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 9 marca 1924 roku, s. 109.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 12 kwietnia 1924 roku, s. 210.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 731.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 235, 343.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 263, 268.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 65.
  25. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 116, 164.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 31 grudnia 1929 roku, s. 441.
  27. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 1011.
  28. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 28.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.
  31. ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 848.
  32. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1465, 1553, 1565.
  33. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1333.
  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 169.
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 22 maja 1926 roku, s. 167.
  36. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 991.
  37. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 lutego 1925 roku, s. 67.
  38. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 29 marca 1925 roku, s. 176.
  39. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 29 marca 1925 roku, s. 175.
  40. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku. Dodatek „Obsada personalna przysposobienia wojskowego”, s. 6.
  41. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 30 marca 1923 roku, s. 225.
  42. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 72 z 28 lipca 1924 roku, s. 412.
  43. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 3.
  44. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 16.
  45. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 514.
  46. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 16, 37, 74.
  47. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 16, 69, 72.
  48. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 737.
  49. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  50. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 72, 83.
  51. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 90.
  52. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 186.
  53. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 382.
  54. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 144.
  55. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 355.
  56. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 394.
  57. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930 roku, s. 5, 16.
  58. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
  59. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  60. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 346.
  61. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 10 z 11 grudnia 1918 roku, poz. 225, 247.
  62. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 65, 907.

Bibliografia

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień