Komenda Rejonu Uzupełnień Dębica
W tym artykule przyjrzymy się Komenda Rejonu Uzupełnień Dębica i jego wpływowi na różne aspekty życia codziennego. Komenda Rejonu Uzupełnień Dębica jest od dawna przedmiotem zainteresowania i debaty, a jego wpływ rozciąga się na wiele obszarów, od polityki po kulturę popularną. Zagłębimy się w różne aspekty, które sprawiają, że Komenda Rejonu Uzupełnień Dębica jest istotnym i interesującym tematem, a także przeanalizujemy, jak ewoluował on na przestrzeni czasu. Od jego pochodzenia do jego obecnego znaczenia, zagłębimy się w pełną analizę Komenda Rejonu Uzupełnień Dębica i jego znaczenia w naszym społeczeństwie.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1927 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
PKU Dębica |
| Komendanci | |
| Pierwszy | |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Podległość | |
| Skład |
PKU typ III |
Komenda Rejonu Uzupełnień Dębica (KRU Dębica) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].
Historia komendy
Z dniem 1 października 1927 roku na terenie Okręgu Korpusu Nr V została utworzona Powiatowa Komenda Uzupełnień Dębica obejmująca swoją właściwością powiaty: ropczycki, mielecki i pilzneński[2].
W marcu 1930 roku PKU Dębica nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr V i administrowała powiatami: ropczyckim, mieleckim i pilzneńskim[3]. W grudniu tego roku posiadała skład osobowy typ III.
Z dniem 1 kwietnia 1932 roku został zniesiony powiat pilzneński[4], natomiast z dniem 1 kwietnia 1937 roku został zniesiony powiat ropczycki z siedzibą władz powiatowych w Ropczycach, a z jego obszaru utworzony powiat dębicki z siedzibą władz powiatowych w Dębicy[5].
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Dębica została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Dębica przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[6], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[7]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Dębica normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[8].
Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr V, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: dębicki i mielecki[1].
Obsada personalna
Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych pełniących służbę w PKU i KRU Dębica, z uwzględnieniem najważniejszej zmiany organizacyjnej przeprowadzonej w 1938 roku.
- Komendanci
- ppłk piech. Juliusz Padlewski-Skorupka (VII 1927[9] – 31 XII 1928 → stan spoczynku[10], †1940 Katyń[11])
- mjr piech. Walerian Orłowski (III 1929[12][13] – 1939[14], †1940 Katyń[15])
- Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1927–1938[16]
- kierownik I referatu administracji rezerw i zastępca komendanta
- mjr piech. Walerian Orłowski (VII 1927[9] – III 1929 → p.o. komendanta PKU)
- mjr łącz. Edmund Iwaszkiewicz (III 1929[12] – III 1930[17] → komendant PKU Kołomyja II)
- kpt. piech. Leon Edward Cepurski (III 1930[18] – IV 1933[19] → kierownik I referatu PKU Gdynia)
- kpt. piech. Józef Krasowski (IV 1933[19] – po VI 1935 → PKU Radomsko)
- kierownik II referatu
- kpt. piech. Leon Edward Cepurski (VII 1927[9] – III 1930 → kierownik I referatu)
- kpt. piech. Stanisław Baran (do XII 1934 → PKU Kraków Powiat[20])
- referent
- kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Jan VI Nowak †1940 Katyń[28]
- kierownik II referatu uzupełnień – kpt. piech. Franciszek Konrad Kurka[c]
Uwagi
- ↑ Kpt. int. Adam Bolesław Markiewicz (ur. 11 października 1892) był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. Z dniem 15 sierpnia 1933 roku został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[23]. W marcu 1939 roku pełnił służbę w 38 pp w Jarosławiu na stanowisku oficera gospodarczego[24].
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[27].
- ↑ Franciszek Konrad Kurka (ur. 25 listopada 1898) we wrześniu 1939 roku dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau (numer jeniecki 15123)[29]
Przypisy
- ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 28 z 14 października 1927 roku, poz. 350.
- ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
- ↑ Dz.U. z 1932 r. nr 1, poz. 3.
- ↑ Dz.U. z 1937 r. nr 18, poz. 119.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
- ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
- ↑ a b c Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 220.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 384.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 460.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 92.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 226, zatwierdzony na stanowisku komendanta.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 846.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 451.
- ↑ Rocznik oficerski 1932 ↓, s. 512.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 111.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 116.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 91.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 273.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 301.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1930 roku, s. 34.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933 roku, s. 183.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 345, 594.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 113.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 26.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 433.
- ↑ Straty ↓.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Jarosław Kowalewski: Historia Wojskowej Komendy Uzupełnień w Suwałkach. Wojskowa Komenda Uzupełnień w Suwałkach. . .
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. .