Kościół Żłóbka Chrystusowego we Wschowie

W tym artykule zagłębimy się w świat Kościół Żłóbka Chrystusowego we Wschowie, aby zbadać jego wiele aspektów i odkryć jego znaczenie w różnych kontekstach. Na przestrzeni dziejów Kościół Żłóbka Chrystusowego we Wschowie odgrywał fundamentalną rolę w życiu ludzi, wpływając na sposób, w jaki się komunikujemy, pracujemy i funkcjonujemy w społeczeństwie. Od swoich początków do dzisiejszego znaczenia, Kościół Żłóbka Chrystusowego we Wschowie był przedmiotem badań i debat, generując niekończące się interpretacje i opinie. W tym artykule proponujemy analizę i refleksję na temat Kościół Żłóbka Chrystusowego we Wschowie, odkrywając jego najważniejsze aspekty i oferując krytyczne i wszechstronne spojrzenie, które pozwala nam zrozumieć jego prawdziwy zakres.

Kościół Żłóbka Chrystusowego
Zabytek: nr rej. 271 z dnia 27.09.1951
kościół ob. nieczynny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wschowa
ul. Jana Kilińskiego

Wyznanie

protestanckie

Kościół

Kościół Ewangelicko-Augsburski

Położenie na mapie Wschowy
Mapa konturowa Wschowy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Żłóbka Chrystusowego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Żłóbka Chrystusowego”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Żłóbka Chrystusowego”
Położenie na mapie powiatu wschowskiego
Mapa konturowa powiatu wschowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Żłóbka Chrystusowego”
Położenie na mapie gminy Wschowa
Mapa konturowa gminy Wschowa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Żłóbka Chrystusowego”
Ziemia51°48′18,3″N 16°19′03,2″E/51,805083 16,317556
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Żłóbka Chrystusowego – dawna świątynia ewangelicka znajdująca się we Wschowie, w województwie lubuskim.

Renesansowa świątynia powstała w 1604 roku, kiedy to protestanci musieli oddać kościół parafialny katolikom. Zostały w tym czasie kupione dwie kamienice mieszczańskie, przylegające do murów obronnych przy Bramie Polskiej. Przez trzy miesiące trwała ich przebudowa na kościół, który pierwotnie posiadał dwa dachy. Po pożarze, w 1685 roku świątynia została odbudowana i otrzymała obecny kształt, jednocześnie budowla została przykryta jednym dachem dwuspadowym. O roli protestantów w życiu ówczesnego miasta świadczy fakt, że o ile fara katolicka czekała na odbudowę 35 lat, o tyle ewangelicy I nabożeństwo po pożarze odprawili po 3 dniach, dach odbudowali po 3 miesiącach, a odbudowę całej świątyni zakończyli w ciągu 3 lat. Świątynię wybudowano z cegły, z kolei ściana południowa będąca dawniej częścią muru obronnego została wzniesiona z kamienia. Przy narożniku północno-wschodnim znajduje się piętrowa przybudówka powstała w 1720 roku, oraz dwie małe dobudówki powstałe w 1773 roku, łączące budowlę z wieżą dawnej Bramy Polskiej, którą zaadaptowano na dzwonnicę. Fasada wschodnia ma w górnych partiach okna, natomiast w szczycie jest dekorowana płytkimi wnękami z motywem dwułuku oraz płaskorzeźbą w niszy, przedstawającą scenę Ukrzyżowania Chrystusa. Salowe wnętrze świątyni jest nakryte płaskim drewnianym stropem, podpartym trzema kolumnami korynckimi. Wzdłuż bocznych ścian znajdują się trzy kondygnacje empor z II połowy XVII wieku. Między empory jest wbudowany od strony zachodniej, eliptycznie wygięty chór muzyczny[1].

Thumb

Przypisy

  1. ↑ 7. Staromiejski kościół ewangelicki. Bedeker Wschowski. . .