Kościół św. Augustyna we Wrocławiu

W tym artykule zagłębimy się w Kościół św. Augustyna we Wrocławiu i dowiemy się wszystkiego, co musisz o nim wiedzieć. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, poprzez zastosowania i korzyści, zbadamy każdy istotny aspekt, aby zaoferować pełną wizję Kościół św. Augustyna we Wrocławiu. Przez kilka kolejnych linijek wyruszysz w podróż pełną wiedzy, która pozwoli Ci lepiej zrozumieć ten ciekawy temat. Nie ma znaczenia, czy jesteś ekspertem w danej dziedzinie, czy dopiero zaczynasz się nią interesować, w tym artykule każdy znajdzie coś dla siebie. Przygotuj się więc na zanurzenie w fascynującym świecie Kościół św. Augustyna we Wrocławiu i odkryj wszystkie cuda, które ma do zaoferowania.

Kościół św. Augustyna
we Wrocławiu
Zabytek: nr rej. 353/Wm z dnia 4.08.1977[1]
A/1410/566/Wm z 02.08.1996 (dom zakonny kapucynów, ogrodzenie)
kościół parafialny
Ilustracja
Widok z północnego zachodu
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wrocław

Adres

Sudecka 86-88

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Augustyna we Wrocławiu

Wezwanie

św. Augustyna

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Augustyna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Augustyna”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Augustyna”
Ziemia51°05′15,0″N 17°01′04,5″E/51,087500 17,017917
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Augustyna – poewangelicki kościół katolicki przy ul. Sudeckiej we Wrocławiu. Jego patronem jest Augustyn z Hippony; do 1945 wezwanie to nosił inny kościół na wrocławskim Borku, przy Kleinburgstraße (ul. Januszowickiej), który został zrównany z ziemią w czasie natarcia Armii Czerwonej na Festung Breslau pod koniec II wojny światowej.

Historia

Świątynia przy ul. Sudeckiej, zaprojektowana przez architektów Alfreda Böttchera i Richarda Gaze i zbudowana w 1909 przedstawia kompozycję elementów różnych stylów architektonicznych charakterystyczną dla schyłku historyzmu w architekturze. Konstrukcję budynku zaprojektowano na planie krzyża greckiego: na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu wznosi się 78-metrowa wieża. Ma ona trzy kondygnacje: pierwszą i drugą wieńczą po cztery narożne wieżyczki, kondygnacja trzecia nakryta jest wysokim ostrosłupowym hełmem z blachy miedzianej, którego pomniejszone kopie wieńczą wszystkie osiem wieżyczek narożnych. Ściany zewnętrzne kościoła oblicowane są bogato rzeźbionym kamieniem ciosowym.

Ambonę zaprojektował Theodor von Gosen, profesor rzeźby Państwowej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu.

Kościół przez pierwsze niespełna 40 lat swego istnienia miał za patrona św. Jana i należał do parafii ewangelickiej (śląski ewangelicki Kościół unijny). Działania wojenne w roku 1945 spowodowały uszkodzenia szacowane na 45%; taki rozmiar zniszczeń budynku był w ówczesnym Wrocławiu uznawany za zdatny do odbudowy. W 1948 katolicy odkupili go od ewangelików. Odbudowa trwała do jesieni 1949. 4 września tego roku ksiądz infułat Karol Milik mógł dokonać poświęcenia pod nowym patronem. Dziesięć lat później zakończono odbudowę znacznie bardziej zniszczonej (ok. 80%) plebanii przy tym kościele.

Wyposażenie

W kościele znajduje się obraz Matki Bożej Pocieszenia z Hodowicy, koronowany w 1932 r. przywieziony w XIX wieku z Moraw do parafii Hodowica koło Lwowa do tamtejszego unikatowego rokokowego kościoła Wszystkich Świętych z XVIII w. (obecnie w ruinie) projektu Bernarda Meretyna. Po II wojnie światowej uratowany przez Polaków z Kresowej pożogi, szczęśliwie znalazł się w kościele św. Augustyna.

Na wyposażeniu kościoła są także 48-głosowe organy o trakturze elektro-pneumatycznej, zbudowane przez wrocławskiego organmistrza Józefa Cynara.

  • Wnętrze kościoła
    Wnętrze kościoła
  • Obraz Matki Bożej Pocieszenia z Hodowicy
    Obraz Matki Bożej Pocieszenia z Hodowicy

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. .

Linki zewnętrzne