W dzisiejszym artykule zajmiemy się tematem Kalevi Sorsa, zagadnieniem, które wywołało zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Kalevi Sorsa to temat, który nie ogranicza się do jednego celu, ponieważ może obejmować aspekty osobiste, zawodowe, kulturowe, historyczne, społeczne lub polityczne. Jest to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób i ważne jest, aby omówić go z różnych perspektyw, aby lepiej zrozumieć jego zakres i wpływ. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty związane z Kalevi Sorsa, badając jego implikacje i możliwe rozwiązania.
![]() Kalevi Sorsa (1975) | |
Pełne imię i nazwisko |
Taisto Kalevi Sorsa |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
21 grudnia 1930 |
Data i miejsce śmierci |
16 stycznia 2004 |
Premier Finlandii | |
Okres |
od 19 lutego 1982 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Premier Finlandii | |
Okres |
od 15 maja 1977 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Premier Finlandii | |
Okres |
od 4 września 1972 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Taisto Kalevi Sorsa (ur. 21 grudnia 1930 w Keuruu, zm. 16 stycznia 2004 w Helsinkach) – fiński polityk, parlamentarzysta i przewodniczący Eduskunty, lider Socjaldemokratycznej Partii Finlandii (SDP), wicepremier, trzykrotnie minister spraw zagranicznych, w latach 1972–1975, 1977–1979 i 1982–1987 premier Finlandii. Łącznie premierem Finlandii był przez 3652 dni, co jest najdłuższym stażem na tym stanowisku w historii kraju[1].
Absolwent nauk społecznych w Tampere. Zawodowo pracował od 1949, m.in. w socjaldemokratycznych mediach. Od 1959 zatrudniony w Paryżu w UNESCO. W latach 1965–1969 był sekretarzem generalnym fińskiego komitetu UNESCO. Jednocześnie od 1967 pełnił funkcję wicedyrektora departamentu stosunków międzynarodowych w ministerstwie edukacji.
Od 1969 do 1975 był sekretarzem Socjaldemokratycznej Partii Finlandii, następnie do 1987 stał na czele tego ugrupowania. W 1970 po raz pierwszy został wybrany do Eduskunty, w fińskim parlamencie zasiadał nieprzerwanie do 1991, przez kilka lat przewodniczył komisji spraw zagranicznych.
Od lutego do września 1972 pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych w rządzie Rafaela Paasio. Następnie do czerwca 1975 po raz pierwszy sprawował urząd premiera. Od listopada 1975 do września 1976 ponownie kierował MSZ, jednocześnie zajmując stanowisko wicepremiera w gabinecie Marttiego Miettunena. Od maja 1977 do maja 1979 po raz drugi był premierem. Ponownie urząd ten objął w lutym 1982 i sprawował do kwietnia 1987, kierując wówczas dwoma kolejnymi gabinetami. Później do stycznia 1989 był po raz trzeci ministrem spraw zagranicznych i po raz drugi wicepremierem w rządzie, którym kierował Harri Holkeri. W latach 1989–1991 pełnił funkcję przewodniczącego Eduskunty[2].
Do drugiej połowy lat 90. zasiadał w radzie zarządzającej Banku Finlandii[3]. W 1994 zamierzał ubiegać się o prezydenturę, jednak kandydatem socjaldemokratów został wówczas Martti Ahtisaari[3].
W 1953 poślubił tłumaczkę Elli Irene, z którą nie miał dzieci[3].