W tym artykule temat Jan Maria Piskorski zostanie omówiony z szerokiej i szczegółowej perspektywy. Przeanalizowany zostanie wpływ, jaki Jan Maria Piskorski ma na obecne społeczeństwo, a także jego historyczne znaczenie i wpływ w różnych obszarach. Ponadto omówione zostaną różne punkty widzenia i przedstawione zostaną argumenty za i przeciw Jan Maria Piskorski, aby zapewnić zrównoważony i pełny pogląd na ten temat. Ponadto zbadane zostaną przyszłe implikacje Jan Maria Piskorski i możliwe strategie skutecznego rozwiązania tego problemu. Celem tego artykułu jest zapewnienie czytelnikom głębokiego i wzbogacającego zrozumienia Jan Maria Piskorski, umożliwiając im formułowanie własnych opinii i udział w świadomej debacie na ten temat.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie |
historyk, wykładowca akademicki |
Tytuł naukowy | |
Alma Mater | |
Uczelnia | |
Stanowisko |
profesor zw. |
Jan M. Piskorski (ur. 1956 w Szczecinie) – polski historyk, profesor doktor habilitowany, wykładowca historii porównawczej Europy na Uniwersytecie Szczecińskim. Kierownik Zakładu Europejskich Studiów Porównawczych Instytutu Historii i Stosunków Międzynarodowych na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Szczecińskiego.
Jest synem Czesława Piskorskiego[1]. W latach 1976–1979 studiował historię, archiwistykę, polonistykę oraz filologię klasyczną na Uniwersytecie Poznańskim. Po ukończenia studiów rozpoczął pracę w Instytucie Historii PAN w Warszawie, w prowadzonym przez profesora Gerarda Labudę Zakładzie Historii Pomorza w Poznaniu.
W 1983 r. obronił na UAM pisany pod kierunkiem profesora Jerzego Strzelczyka doktorat pt. Miasta księstwa szczecińskiego do połowy XIV w. W latach 1988–1989 kontynuował naukę na Uniwersytecie w Getyndze, gdzie zarazem kończył habilitację. W 1991 r. zdał kolokwium habilitacyjne na UAM na podstawie pracy Kolonizacja wiejska Pomorza Zachodniego w XIII i początkach XIV w. na tle procesów osadniczych w średniowiecznej Europie, omawiającą zagadnienia kolonizacji wiejskiej na obszarze Europy i Pomorza Zachodniego w średniowieczu.
W latach 2000–2006 był wiceprezesem wspólnej polsko-niemieckiej komisji mieszanej ds. podręczników szkolnych przy UNESCO, a w latach 2006–2007 przewodniczącym Rady Humanity in Action Poland[2].
Członek wielu rad naukowych oraz kolegiów redakcyjnych, między innymi Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie, „Przeglądu Historycznego” (Warszawa), Muzeum PRL w Nowej Hucie, Muzeum Przesiedleń we Friedlandzie . Był także profesorem gościnnym na uniwersytetach w Halle, Moguncji i Osnabrücku w Niemczech, członkiem komitetu redakcyjnego kwartalnika German History (Londyn, Oksford) oraz w latach 1992–2005 dyrektorem Wydawnictwa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Specjalizuje się głównie w dziejach kolonizacji i migracji, w tym na prawie niemieckim, historii dziejopisarstwa oraz historii Europy Środkowo-Wschodniej.
Publikuje także w Austrii, Finlandii, Hiszpanii, Indiach, Niemczech, Rosji, Szwajcarii, USA, na Węgrzech i w Wielkiej Brytanii[3].
Przygotowywał filmy edukacyjne dla Telewizji Polskiej, w tym scenariusze do kilku pierwszych odcinków Pomorskich pejzaży historycznych, które też prowadził.
Publicysta i eseista między innymi Odry, Więzi, Kwartalnika Literackiego Wyspa, Gazety Wyborczej, Polityki, Rzeczypospolitej oraz wielu innych gazet i miesięczników polskich, niemieckich, hiszpańskich, szwajcarskich.
Przewodniczył sympozjum „Pogranicza, ludzie pograniczy, granice epok w nauce i sztuce” w czasie XIX Powszechnego Zjazdu Historyków Polskich w Szczecinie w 2014[4].
Książki autorskie i redakcje[3]: