Język urdu

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Język urdu. Od powstania do ewolucji na przestrzeni dziejów Język urdu był podstawową częścią społeczeństwa, wywierając wpływ na różne obszary codziennego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty, które sprawiają, że Język urdu jest tematem interesującym każdego, kto jest zainteresowany poszerzeniem swojej wiedzy na ten temat. Od jego wpływu na kulturę popularną po jego dzisiejsze znaczenie – zagłębimy się w szczegółową analizę, która pozwoli nam w pełni zrozumieć znaczenie i rolę, jaką odgrywa Język urdu w naszym świecie. Nie przegap tego kompletnego przewodnika, który poprowadzi Cię do odkrycia wszystkiego, co musisz wiedzieć o Język urdu!

‏اردو/لشکری‎
Obszar

Pakistan, Indie

Liczba mówiących

160 milionów
(z tego 60–80 mln jako jęz. ojczysty)

Pismo/alfabet

arabskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy Pakistan, Indie (Andhra Pradesh, Dżammu i Kaszmir), Fidżi (jako hindustani)
Organ regulujący National Language Authority
UNESCO 1 bezpieczny
Ethnologue 1 narodowy
Kody języka
ISO 639-1 ur
ISO 639-2 urd
ISO 639-3 urd
IETF ur
Glottolog urdu1245
Ethnologue urd
GOST 7.75–97 урд 730
WALS urd
Występowanie
Ilustracja
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku urdu
Słownik języka urdu
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język urdu (‏اردو‎ urdū), miejscowo znany jako lashkari[1] (‏لشکری‎) – język indoeuropejski z grupy indoaryjskiej używany obecnie przez ponad 50 mln ludzi na subkontynencie indyjskim i przez ponad milion osób zamieszkujących poza Azją.

Urdu i hindi, ponieważ są niemal identyczne pod względem struktury gramatycznej i podstawowego słownictwa, są uznawane za ustandaryzowane rejestry tego samego języka (nierzadko określanego jako hindustani, szczególnie jako język potoczny). Natomiast występują między nimi znaczne różnice leksykalne, gdyż urdu czerpie zapożyczenia z języka perskiego i arabskiego, natomiast hindi – z sanskrytu. Także w odróżnieniu od urdu, hindi posługuje się indyjskim pismem dewanagari. Różnice te powodują, że na poziomie np. wykładu naukowego języki te stają się wzajemnie niezrozumiałe, mimo że nie występują żadne przeszkody w komunikacji np. na poziomie sytuacji codziennych[2].

Historia

Początki języka datowane są na XII–XIII wiek, rozwinął się wśród Desi (islamskich neofitów) oraz wśród wojowników pojmanych przez muzułmanów podbijających pod wodzą Mahmuda z Ghazni Półwysep Indyjski. Słowo urdu jest skróconą formą perskiego określenia zaban-e-ordu, czyli „język wojskowy”, od tureckiego słowa ordu „armia, obóz wojskowy”[3] (notabene ten sam źródłosłów mają polskie słowa „horda” lub „ordyniec”[4]).

Słownictwo urdu zawiera wiele zapożyczeń z języka arabskiego, perskiego, tureckiego oraz paszto.

Od końca XVI wieku urdu stosuje zapis w zmodyfikowanym alfabecie arabskim, z dodatkowymi literami i znakami diakrytycznymi dla dźwięków niewystępujących w języku arabskim.

W 1947 po uzyskaniu niepodległości przez Pakistan (nazwa też wywodzi się z tego języka: pakistan w urdu oznacza „kraj czystości”) urdu stał się tam językiem urzędowym. Urdu to także jeden z 27 języków urzędowych Indii (w stanie Telangana, Dżammu i Kaszmir).

Zobacz też

Przypisy

  1. Aijazuddin Ahmad, Geography of the South Asian Subcontinent: A Critical Approach, Concept Publishing Company, 2009, s. 120–, ISBN 978-81-8069-568-1.
  2. Yes, Hindi and Urdu are the same language , Oxford IRSoc, 22 lutego 2017 (ang.).
  3. Słownik turecko-polski, polsko-turecki WP, Warszawa 1983.
  4. Słownik Wyrazów Obcych PWN.

Linki zewnętrzne