Język ubyski

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język ubyski, ubychski lub ubychijski – wymarły język, należący do północno-zachodniokaukaskiej rodziny językowej (także: abchasko-adygejskiej), w skład której wchodzą również języki: abchaski, abazyński, adygejski oraz kabardyjski.

Język używany był przez lud Ubychów, mieszkający pierwotnie w okolicach Soczi, w północno-zachodniej części Kaukazu, nad Morzem Czarnym. Ubychowie zaliczani byli do plemion czerkieskich. Po wojnie kaukaskiej i zajęciu ich ziem przez Rosję, Ubychowie, razem z Czerkiesami i Abazynami, zostali w latach 60. XIX wieku przymusowo przesiedleni w całości na teren Imperium Osmańskiego .

Ostatni użytkownik języka ubyskiego, Tevfik Esenç, zmarł 7 października 1992 r. we śnie. Za jego życia język ten badał językoznawca Georges Dumézil.

W języku ubyskim w użyciu były 84 spółgłoski (najwięcej na świecie nie licząc mlaskowych) i tylko 2 samogłoski.

Przypisy

↑ Joseph L.J.L. Wieczynski Joseph L.J.L., George N.G.N. Rhyne George N.G.N., The Modern encyclopedia of Russian and Soviet history, Gulf Breeze, Fla.: Academic International Press, 1976–2000, ISBN 0-87569-064-5, OCLC 2114860 (ang.). Brak numerów stron w książce

Języki kaukaskie

Języki północnokaukaskie

Języki abchasko-adygejskie
(północno-zachodniokaukaskie)

Języki nachsko-dagestańskie
(północno-wschodniokaukaskie)

Języki kartwelskie
(południowokaukaskie)
prakartwelski

↑ Język prakartwelski nie jest językiem kartwelskim, lecz przodkiem wszystkich języków kartwelskich

Kontrola autorytatywna (język wymarły):

Encyklopedie internetowe: