Interleukina 5

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Interleukina 5, analizując jego pochodzenie, dzisiejsze znaczenie i wpływ na różne obszary społeczeństwa. Interleukina 5 wzbudził duże zainteresowanie opinii publicznej, wywołując debaty i dyskusje na temat jego implikacji i konsekwencji. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadamy wszystkie aspekty związane z Interleukina 5, od jego historii po możliwy przyszły rozwój, w celu zapewnienia kompleksowego i aktualnego spojrzenia na ten temat, który przyciągnął tak wiele uwagi w ostatnich latach.

Ludzka IL-5

Interleukina 5 (IL-5) – cytokina wydzielana przez limfocyty Th2 CD4+ i komórki tuczne[1].

Działanie

IL-5 działa synergistycznie z G-CSF regulując dojrzewanie eozynofilów i bazofilów. Wpływa także na limfocyty B, promując ich proliferację i stymuluje produkcję przeciwciał, głównie IgA[1].

Struktura

Na strukturę ludzkiej IL-5 składa się 115 aminokwasów (u myszy 133 aminokwasy). W przeciwieństwie do interleukiny 3 i GM-CSF), IL-5 w swojej aktywnej postaci jest homodimerem[2].

Znaczenie kliniczne

Interleukina-5 ma istotne znaczenie w patogenezie wielu chorób alergicznych, w tym alergicznego nieżytu nosa i astmy[3]. W tych schorzeniach obserwuje się znaczny wzrost liczby eozynofilów we krwi, w tkankach dróg oddechowych i w plwocinie. Eozynofile odgrywają szczególnie ważną rolę w astmie oskrzelowej[4].

Leki opracowane dla przeciwdziałania nadmiernemu działaniu IL-5 to: benralizumab, mepolizumab i reslizumab.

Przypisy

  1. ↑ a b Krzysztof Bryniarski: Mediatory układu immunologicznego. W: Krzysztof Bryniarski et al.: Immunologia. Podręcznik dla studentów wydziałów medycznych i lekarzy.. Wrocław: Edra Urban & Partner, 2017, s. 35. ISBN 978-83-65625-62-5.
  2. ↑ M.V. Milburn i inni, A novel dimer configuration revealed by the crystal structure at 2.4 A resolution of human interleukin-5, „Nature”, 363 (6425), 1993, s. 172–176, DOI: 10.1038/363172a0, ISSN 0028-0836, PMID: 8483502 .
  3. ↑ HuaHao H. Shen i inni, A causative relationship exists between eosinophils and the development of allergic pulmonary pathologies in the mouse, „Journal of Immunology (Baltimore, Md.: 1950)”, 170 (6), 2003, s. 3296–3305, DOI: 10.4049/jimmunol.170.6.3296, ISSN 0022-1767, PMID: 12626589 .
  4. ↑ C.J. Sanderson, Interleukin-5, eosinophils, and disease, „Blood”, 79 (12), 1992, s. 3101–3109, ISSN 0006-4971, PMID: 1596561 .


Interleukiny

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.