Interleukina 4

W poniższym artykule poruszony zostanie temat Interleukina 4, który obecnie budzi duże zainteresowanie i ciekawość. Interleukina 4 był przedmiotem debaty i refleksji w różnych obszarach, od akademickiego po społeczne. W całej historii Interleukina 4 odegrał znaczącą rolę w ewolucji społeczeństwa, wpływając nie tylko na indywidualne decyzje, ale także na kulturę i wartości epoki. Poprzez ten artykuł chcemy pogłębić wiedzę i zrozumienie Interleukina 4, badając jego różne wymiary i wpływ na życie codzienne.

Struktura ludzkiej rekombinowanej interleukiny 4.

Interleukina 4, IL-4 – cytokina produkowana przez limfocyty Th2, mastocyty i bazofile. Wykazuje ona szerokie działanie, wpływając na wiele populacji komórek układu odpornościowego i wykazując efekty antagonistyczne (w większości przypadków) do IFN-γ. Silnie pobudza limfocyty B oraz prowadzi do przełączania klas w kierunku przeciwciał IgE, co jest istotne w patomechanizmie alergii. Wpływa także na limfocyty T, kierując ich rozwój w stronę komórek Th2.

Ze względu na pobudzanie monocytów i makrofagów oraz indukcję wydzielania cytokin prozapalnych IL-4 jest bezpośrednio i pośrednio zaangażowana w tworzenie ogniska zapalnego. Poprzez indukcję wydzielania cytokin wpływających na krwiotworzenie IL-4 może mieć dodatni wpływ na wytwarzanie krwinek.

U zwierząt domowych uczestniczy w migracji gonocytów ze ściany pęcherzyka żółtkowego do grzebieni płciowych[1].

U człowieka gen kodujący interleukinę 4 położony jest na chromosomie 5, w grupie genów Th-2 (w sąsiedztwie m.in. interleukin 5 i 13), i składa się z czterech egzonów. Ludzka rekombinowana interleukina 4 składa się ze 129 aminokwasów i ma masę ok. 15 kDa. Dzięki alternatywnemu splicingowi omijającemu egzon 2 może powstawać skrócona izoforma tego białka (IL-4 Δ2), która działa antagonistycznie do IL-4[2].

Przypisy

  1. ↑ Tadeusz Krzymowski, Jadwiga Przała: Fizjologia zwierząt: podręcznik dla studentów wydziałów medycyny weterynaryjnej, wydziałów biologii i hodowli zwierząt akademii rolniczych i uniwersytetów: praca zbiorowa. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2005, s. 607. ISBN 83-09-01792-8.
  2. ↑ Atamas SP, Choi J, Yurovsky VV, White B. An alternative splice variant of human IL-4, IL-4 delta 2, inhibits IL-4-stimulated T cell proliferation. „J Immunol”. 156 (2), s. 435-41, 1996-01-15. PMID: 8543791. 
Interleukiny

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.