Intelligenzaktion Litzmannstadt
W tym artykule zbadamy temat Intelligenzaktion Litzmannstadt z różnych perspektyw i podejść. Biorąc pod uwagę jego dzisiejsze znaczenie, niezwykle ważne jest zrozumienie implikacji i konsekwencji, jakie Intelligenzaktion Litzmannstadt ma dla naszego społeczeństwa. W tym artykule dokładnie przeanalizujemy różne aspekty Intelligenzaktion Litzmannstadt, od jego pochodzenia i historii po wpływ na współczesny świat. Poprzez wywiady z ekspertami, analizę danych i konkretne przykłady zapewnimy czytelnikowi pełny i szczegółowy obraz Intelligenzaktion Litzmannstadt, w celu uzyskania głębszego i bardziej krytycznego zrozumienia tego ważnego tematu.
 Pomnik w lasach lućmierskich upamiętniający ofiary Intelligenzaktion Litzmannstadt. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejsce | |
| Data |
1939–1940 |
| Typ ataku |
eksterminacja |
| Sprawca | |
Położenie na mapie Okupowanej Polski w latach 1939-1941  | |
 51°46′36″N 19°27′17″E/51,776667 19,454722
| |
Intelligenzaktion Litzmannstadt (pol. Akcja Inteligencja – Litzmanstadt) – kryptonim akcji eksterminacyjnej przeprowadzonej przez Niemców w latach 1939–1940 w rejonie Łodzi w ramach tzw. Intelligenzaktion[1].
Historia
Akcja ta wymierzona była w działaczy żydowskich partii lewicowych[2], przedstawicieli mieszczaństwa i inteligencji żydowskiej w Łodzi, zwłaszcza działaczy politycznych i społecznych[3] oraz polską elitę intelektualną ziemi łódzkiej – akcja miała na celu jej całkowitą eliminację i była wstępem do germanizacji tego regionu Polski po rozpoczęciu okupacji niemieckiej i jego aneksji przez III Rzeszę. Wymordowano w niej około 500 urzędników, znanych w regionie działaczy społeczno-politycznych i gospodarczych, duchownych, nauczycieli[4].
W wyniku akcji przeprowadzonej między 9 a 11 listopada 1939 niemiecka policja aresztowała na podstawie specjalnych list proskrypcyjnych (tzw. „Sonderfahndungsbuch Polen”) około 1500 osób. Zatrzymanych umieszczono w kinie „Wolność” w Pabianicach, w fabryce Arnolda Bayera w Rudzie Pabianickiej oraz w obozie w fabryce włókienniczej Michała Glazera na Radogoszczu, który w następnych dniach stał się głównym miejscem osadzenia więźniów tej akcji. Z czasem, do końca listopada 1939 r., przeniesiono do niego aresztantów z Pabianic i Rudy Pabianickiej po wstępnie dokonanej selekcji. Stąd zabierano ich do siedziby łódzkiego gestapo przy al. K. Anstadta, gdzie funkcjonował sąd doraźny. W ciągu kilkuminutowej rozprawy zapadały w zasadzie tylko wyroki śmierci, które były natychmiast wykonywane zbiorowo w położonym kilka kilometrów na północny zachód od Zgierza lesie lućmierskim. Pierwsza egzekucja ok. 40 osób odbyła się dzień później w lesie łagiewnickim i rozstrzelano w niej głównie łódzkich nauczycieli. Kolejne egzekucje odbyły się w dniach 21-30 listopada – między innymi też na poligonie Brus w Łodzi – i były kontynuowane do 1940[5].
Kontynuacją tej akcji była akcja w maju 1940 r., tym razem przede wszystkim skierowana przeciwko łódzkiej młodzieży, którą wywieziono, po krótkim pobycie w więzieniu radogoskim do KL Dachau, gdzie wielu z nich zmarło, ale wielu też dotrwało do wyzwolenia. W ramach tej akcji zostali aresztowani między innymi Henryk Debich i Włodzimierz Skoczylas. Pierwszy zwolniony jeszcze w czasie wojny, drugi przeżył obóz.
Ofiary akcji
W regionalnej akcji Intelligenzaktion w regionie łódzkim zginęli m.in.:
- Edward Dudkiewicz – prezes Zarządu Oddziału Grodzkiego Związku Nauczycielstwa Polskiego (ZNP)
- Jan Gertner – nauczyciel z Łodzi
- Zygmunt Kłys – działacz społeczny z Pabianic
- Czesław Kowalski – sekretarz grodzki BBWR
- Stefan Kulczyński – prezes Polskiego Związku Zawodowego Dziewiarzy
- Aleksander Margolis – lekarz, działacz Bundu
- Wacław Lambrecht – urzędnik Zarządu Miejskiego
- Władysław Łuczakowski – członek Stronnictwa Ludowego
- Chaim Lajb Poznański – żydowski nauczyciel i działacz oświatowy oraz polityczny i społeczny w Łodzi
- Jan Ring – dyrektor Kolei Elektrycznych i prezes Oddziału Łódzkiego Związku Obrony Kresów Zachodnich
- Aleksy Rżewski – były prezydent Łodzi
- Tomasz Wasilewski – senator RP i prezes Oddziału (ZNP)
- Władysław Wierzbicki – harcmistrz RP
- Tomasz Wilkoński – dyr. ds. administracyjnych i pracowniczych zakładów scheiblerowskich w Łodzi
- Wacław Wojewódzki – były wiceprezydent Łodzi
- Feliks Wołoszczuk – inspektor szkolny
Przypisy
- ↑ Eksterminacja inteligencji Łodzi i okręgu łódzkiego 1939–1940, pod. red. Antoniego Galińskiego i Marka Budziarka, Łódź 1992
- ↑ Już w roku 1939 zginęło siedmiu działaczy Bundu, między innymi Chaim Poznański i Aleksander Margolis; Paweł Spodenkiewicz, Zaginiona dzielnica: Łódź żydowska – ludzie i miejsca, Łódź 1998, ISBN 83-900619-1-0; Andrzej Kempa, Marek Szukalak, Żydzi dawnej Łodzi: słownik biograficzny Żydów łódzkich oraz z Łodzią związanych, Tom 1, 2001. ISBN 83-87522-47-3
- ↑ W przeddzień wcielenia Łodzi do Rzeszy, 10 listopada 1939 r. hitlerowcy wymordowali kilkunastoosobową grupę osób, składającą się z przedstawicieli inteligencji żydowskiej, zebranych w kawiarni „Astoria”; Mirosław Cygański, Z dziejów okupacji hitlerowskiej w Łodzi, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1965, str. 53
- ↑ Na wielką skalę odbywały się aresztowania działaczy politycznych i społecznych, przedstawicieli inteligencji i duchowieństwa, Żydów oraz więźniów, zwolnionych przez władze polskie z chwilą wybuchu wojny; Stanisław Nawrocki, Policja hitlerowska w tzw. Kraju Warty w latach 1939–1945, Instytut Zachodni, Poznań 1970
- ↑ Martyrologium łódzkie. Przewodnik po Radogoszczu i Miejscach Pamięci Narodowej, Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi, Łódź 2005, ISBN 83-907422-2-5
Bibliografia
- Eksterminacja inteligencji Łodzi i okręgu łódzkiego 1939–1940, pod. red. Antoniego Galińskiego i Marka Budziarka, Łódź 1992.