W dzisiejszym artykule zagłębimy się w temat Henryk Słonina, aspekt, który był przedmiotem dyskusji od dłuższego czasu. Henryk Słonina to temat, który wzbudził duże zainteresowanie zarówno wśród ekspertów, jak i fanów i jest kluczowy dla zrozumienia jego wpływu na różne aspekty współczesnego społeczeństwa. W tym artykule przeanalizujemy różne podejścia przyjęte w odniesieniu do Henryk Słonina, a także ich implikacje na poziomie osobistym, społecznym i globalnym. Dodatkowo przeanalizujemy niektóre z najnowszych badań na temat Henryk Słonina i omówimy możliwe implikacje na przyszłość. Ostatecznie ten artykuł ma na celu przedstawienie pełnego i zaktualizowanego spojrzenia na Henryk Słonina, aby zapewnić naszym czytelnikom głębsze zrozumienie tego bardzo istotnego tematu.
Data i miejsce urodzenia |
25 marca 1939 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1 marca 2020 |
Prezydent Elbląga | |
Okres |
od 29 października 1998 |
Przynależność polityczna |
Sojusz Lewicy Demokratycznej / bezpartyjny |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() |
Henryk Słonina (ur. 25 marca 1939 w Kamieniu, zm. 1 marca 2020 w Nowym Dworze Gdańskim[1]) – polski polityk, samorządowiec, w latach 1998–2010 prezydent Elbląga.
Syn Władysława i Bronisławy[1]. Ukończył studia na Wydziale Ekonomiczno-Pedagogicznym Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie. Przez około 20 lat pracował w szkolnictwie jako nauczyciel, kierownik szkoły, inspektor oświaty, dochodząc do stanowiska zastępcy kuratora województwa elbląskiego. W latach 1982–1990 i ponownie w okresie 1994–1998 pełnił funkcję wiceprezydenta Elbląga[2].
W 1998 został wybrany przez radę miejską na urząd prezydenta miasta. W wyborach samorządowych w 2002, startując z listy KKW SLD-UP, skutecznie ubiegał się o reelekcję, wygrywając w drugiej turze[3]. W 2004 zawiesił członkostwo, a następnie formalnie wystąpił z Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W kolejnych wyborach, startując z listy koalicji Lewica i Demokraci, został wybrany już w pierwszej turze[4]. W 2010 ubiegał się o reelekcję na stanowisko prezydenta Elbląga w wyborach samorządowych z ramienia lokalnego komitetu (przy poparciu m.in. PSL). W pierwszej turze wyborów uzyskał ponad 10 tys. głosów (ok. 30%), zajmując 2. miejsce spośród 5 kandydatów i przechodząc do drugiej tury wyborów razem z Grzegorzem Nowaczykiem[5]. W drugiej turze głosowania uzyskał ponad 12 tys. głosów (ok. 40%), przegrywając ze swoim konkurentem. Wszedł też ponownie do rady miejskiej, jednak zrezygnował z mandatu. 9 grudnia 2010 zakończył urzędowanie na stanowisku prezydenta.
1 lutego 2013 objął funkcję doradcy marszałka warmińsko-mazurskiego Jacka Protasa[6]. Rok później zrezygnował z funkcji doradcy[7]. W przedterminowych wyborach na prezydenta Elbląga w tym samym roku poparł startującego z własnego komitetu Witolda Wróblewskiego z PSL[8].
Przez szereg lat był działaczem Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, w tym prezesem Zarządu Powiatowego oraz wiceprezesem Zarządu Wojewódzkiego w Elblągu). W 2010 zasiadał w Narodowej Radzie Rozwoju przy prezydencie RP Lechu Kaczyńskim[9].
Zmarł 1 marca 2020 w szpitalu w Nowym Dworze Gdańskim[10]. Po jego śmierci w Ratuszu Staromiejskim w Elblągu wyłożono księgę kondolencyjną[11][12]. 3 marca 2020 uroczystą mszą świętą pożegnalną w kościele Miłosierdzia Bożego w Elblągu rozpoczęto uroczystości pogrzebowe Henryka Słoniny[13]. 4 marca 2020, po uroczystej mszy pogrzebowej w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Stegnie pod przewodnictwem biskupa seniora elbląskiego Jana Styrny, były prezydent Elbląga został pochowany na miejscowym cmentarzu[14].
W 2003 otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2003)[15]. Odznaczony również Brązowym i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
W 2022 został patronem sali koncertowej Ratusza Staromiejskiego w Elblągu[16].