W dzisiejszym świecie Gymnocalycium spegazzinii stał się tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ w różnych obszarach, Gymnocalycium spegazzinii przyciągnął uwagę naukowców, specjalistów i ogółu społeczeństwa. Z biegiem lat badania i analizy Gymnocalycium spegazzinii zostały pogłębione, próbując zrozumieć jego przyczyny, konsekwencje i możliwe rozwiązania. Ten artykuł ma na celu przedstawienie ogólnego i pełnego przeglądu Gymnocalycium spegazzinii, odnosząc się do jego różnych aspektów z obiektywnej i analitycznej perspektywy. Od jego powstania do dzisiejszych implikacji, zbadane zostaną różne aspekty Gymnocalycium spegazzinii, aby zapewnić czytelnikowi głębsze i dokładniejsze zrozumienie tego tematu o uniwersalnym znaczeniu.
![]() subsp. cardenasiacum | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Gymnocalycium spegazzinii | ||
Nazwa systematyczna | |||
Gymnocalycium spegazzinii Britton & Rose Cact. 3: 155 1922[3] | |||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
![]() |
Gymnocalycium spegazzinii Britton & Rose – gatunek rośliny z rodziny kaktusowatych. Rośnie na naturalnych stanowiskach w Ameryce Południowej, Środkowej i południowej części Ameryki Północnej[5]. W Polsce jest uprawiany jako roślina pokojowa[6].
Po raz pierwszy gatunek ten pod nazwą Echinocactus loricatus sklasyfikował w 1905 r. Carlos Spegazzini, dyrektor instytutu i muzeum biologicznego w La Placie. Obecnie obowiązującą, uznaną przez The Plant List nazwę nadali mu w 1922 Nathaniel Lord Britton i Joseph Nelson Rose przenosząc go do rodzaju Gymnocalycium i zmieniając na cześć Spegazziniego nazwę gatunkową[6]. Później botanicy wyróżnili wiele odmian i podgatunków, obecnie jednak według The Plant List uznany jest tylko jeden podgatunek – Gymnocalycium spegazzinii subsp. cardenasianum (F.Ritter) R.Kiesling & Metzing, pozostałe odmiany i podgatunki to synonimy[3].
Łodyga walcowata o średnicy do 14 cm, o kolorze szarozielonym, czasami z brązowym odcieniem. Posiada 10-15 żeber z areolami. Z każdej areoli wyrasta 5-7 cierni, które przylegają do łodygi, lub są nieco skręcone. Kwiaty wyrastają na najmłodszych areolach. Są białe, z różową gardzielą, na zewnętrznej stronie płatków korony mają zieloną smugę. Owoc ma średnicę 1 mm, jest podłużny, zaokrąglony i zawiera brązowoczarne nasiona[6].
W swoim naturalnym środowisku rośnie na kamienistym podłożu, w górach, na dużych wysokościach, gdzie roślin zielnych jest już niewiele[6].