Galaktyka Południowy Wiatraczek

W tym artykule zbadamy fascynujący świat Galaktyka Południowy Wiatraczek i wszystkie różne aspekty, które sprawiają, że jest on tak istotny w dzisiejszym społeczeństwie. Od wpływu na polu zawodowym po wpływ na kulturę popularną, Galaktyka Południowy Wiatraczek był przedmiotem niezliczonych badań i analiz, które pozwalają nam lepiej zrozumieć jego znaczenie i zakres. Korzystając z różnych perspektyw i opinii, zagłębimy się w złożony wszechświat Galaktyka Południowy Wiatraczek, aby odkryć jego liczne implikacje i ewolucję w czasie. Przygotuj się na ekscytującą podróż przez wymiary Galaktyka Południowy Wiatraczek i wszystko, co ma do zaoferowania.

Galaktyka Południowy Wiatraczek
Ilustracja
Zdjęcie M83 wykonane przez ESO
Odkrywca

Nicolas de Lacaille

Data odkrycia

1751 lub 1752

Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Hydra

Typ

spiralna z poprzeczką (SAB(s)c)[1][2]

Rektascensja

13h 37m 00,9s[2]

Deklinacja

–29° 51′ 57″[2]

Odległość

14,7 mln ly (4,5 Mpc[5])

Przesunięcie ku czerwieni

0,001733[1]

Jasność obserwowana

7,54[3][4]m

Rozmiary kątowe

12,9′ × 11,5′[2]

Charakterystyka fizyczna
Wymiary

∅ 40 000 ly

Alternatywne oznaczenia
Messier 83, NGC 5236, UGCA 366, PGC 48082, ESO 444-81, MCG -5-32-50, IRAS13342-2933
Mapa galaktyki
Położenie M83 w gwiazdozbiorze Hydry
Multimedia w Wikimedia Commons

Galaktyka Południowy Wiatraczek (zwana inaczej Messier 83, M83 lub NGC 5236) – duża galaktyka spiralna z poprzeczką[5] (SAB(s)c), zwrócona płaszczyzną dysku w naszą stronę[6]. Jej poprzeczka jest utworzona z gwiazd i gazu[7]. Znajduje się w konstelacji Hydry w odległości około 14,7 milionów lat świetlnych. Została odkryta w 1751[8] lub 1752[9] roku przez Nicolasa de Lacaille. Średnica galaktyki wynosi około 40 000 lat świetlnych[10]. Galaktyka ta należy do grupy galaktyk M83 i jest jedną z jej głównych galaktyk.

Szczegóły M83 (HST)

W Polsce widoczna wiosną i latem. Odnajdziemy ją w końcowym odcinku ogona Hydry, około 5° pod linią łączącą gwiazdy trzeciej wielkości γ i π Hydrae[9] (na granicy z Centaurem)[7].

Jest to galaktyka gwiazdotwórcza[5]. Jej nazwa pochodzi od ramion uformowanych z obłoków gazowych, które kształtem przypominają wiatrak. Jest to jedna z najbliżej położonych i najjaśniejszych galaktyk spiralnych spoza Grupy Lokalnej Galaktyk[6]. Jest na tyle jasna, że można ją zaobserwować przez lornetkę. Ma niewielkie jasne jądro i ślady poprzeczki, podobnie jak nasza Galaktyka. Galaktyka Południowy Wiatraczek została zaobserwowana już w połowie XVIII wieku, lecz dopiero znacznie później zorientowano się, że jest to obiekt bliźniaczo podobny do naszej Drogi Mlecznej (a więc do niej nie należący).

Jak dotąd w M83 zaobserwowano sześć wybuchów supernowych: SN 1923A, SN 1945B, SN 1950B, SN 1957D, SN 1968L i SN 1983N[11]. W galaktykach z katalogu Messiera więcej supernowych (8) odnotowano tylko w M61[12][13]. W M83 odkryto ponadto prawie 300 pozostałości po supernowych oraz około 3000 gromad gwiazd[14]. Niektóre z tych gromad są bardzo młode i liczą poniżej 5 milionów lat[14].

W centrum M83 odkryto intrygujący podwójny pierścień wokół jądra[15]. Jądro galaktyki również jest podwójne – oprócz supermasywnej czarnej dziury znajduje się tu okrążający ją asymetryczny dysk złożony z gwiazd, sprawiający wrażenie drugiego jądra[14].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Galaktyka Południowy Wiatraczek w bazie SIMBAD (ang.)
  2. ↑ a b c d NASA/IPAC Extragalactic Database. Results for NGC 5236 . .
  3. ↑ SIMBAD-M83. SIMBAD Astronomical Database. .
  4. ↑ Gil de Paz Armando, Boissier, Madore, Seibert i inni. The GALEX Ultraviolet Atlas of Nearby Galaxies. „Astrophysical Journal Supplement Series”. 173 (2), s. 185–255, 2007. DOI: 10.1086/516636. arXiv:astro-ph/0606440. Bibcode: 2007ApJS..173..185G. 
  5. ↑ a b c K. Foyle et al.. The dust and gas properties of M83. „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”. 421 (4), s. 2917-2929, 2012-04-21. DOI: 10.1111/j.1365-2966.2012.20520.x. (ang.). 
  6. ↑ a b Ian Ridpath: Gwiazdy i planety. Przewodnik Collinsa. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2010, s. 162. ISBN 978-83-7073-928-7.
  7. ↑ a b Praca zbiorowa: Encyklopedia Wszechświat. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 378-379. ISBN 978-83-01-14848-5.
  8. ↑ Courtney Seligman: NGC 5236. Celestial Atlas . . (ang.).
  9. ↑ a b Ciekawostki wiosennego nieba: Wiatraki monsieur Messiera. „Urania - Postępy Astronomii”. 2, s. 68, 2015. 
  10. ↑ Zdjęcie klasycznej galaktyki spiralnej w podczerwieni. Astronomia.pl . 2010-05-31. . .
  11. ↑ List of Supernovae. IAU Central Bureau for Astronomical Telegrams . Międzynarodowa Unia Astronomiczna. . (ang.).
  12. ↑ Hartmut Frommert, Christine Kronberg: Messier 61. SEDS . 2014-12-09. . (ang.).
  13. ↑ Gianluca Massi: Supernova SN 2020jfo in Messier 61: fireworks again!. The Virtual Telescope Project 2.0, 2020-05-09. . (ang.).
  14. ↑ a b c A galaxy with two hearts. Hubble . ESA, 2014-01-09. . (ang.).
  15. ↑ Galaktyka spiralna M83: Wiatraczek Południowy w serwisie APOD: Astronomiczne zdjęcie dnia

Linki zewnętrzne

Katalog Messiera