Messier 84
Kwestia Messier 84 jest dziś bardzo istotna, ponieważ dotyczy szerokiego grona osób w różnych kontekstach. W całej historii Messier 84 był przedmiotem debaty i kontrowersji, a jego wpływ rozciąga się na wiele obszarów społeczeństwa. Dlatego też istotne jest szczegółowe przeanalizowanie różnych aspektów Messier 84, od jego powstania po obecną sytuację, aby w pełni zrozumieć jego implikacje i znaleźć możliwe rozwiązania. W tym artykule zajmiemy się różnymi aspektami związanymi z Messier 84, oferując kompleksowe i wyczerpujące spojrzenie na ten temat, który jest dziś tak istotny.
 Galaktyka M84 w zbliżeniu, zdjęcie Teleskopu Hubble’a | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
18 marca 1781 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ |
S0 |
| Rektascensja |
12h 25m 03,743s[1] |
| Deklinacja |
+12° 53′ 13,14″[1] |
| Odległość | |
| Przesunięcie ku czerwieni |
0,003369[1] |
| Jasność obserwowana |
9,1m |
| Rozmiary kątowe |
6,5′ × 5,6′ |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Wymiary |
113 × 97 tys. ly |
| Alternatywne oznaczenia | |
| Patrz w tekście | |
 Konstelacja Panny | |
Messier 84 (również M84 lub NGC 4374) – galaktyka soczewkowata w gwiazdozbiorze Panny. Odkrył ją i skatalogował 18 marca 1781 roku Charles Messier. Należy do gromady galaktyk w Pannie. Jest częścią Łańcucha Markariana[2].
Charakterystyka fizyczna
M84 znajduje się w odległości ok. 60 mln lat świetlnych (ok. 18 megaparseków) od Ziemi. Jej średnica wynosi około 87 tys. lat świetlnych. Należy do galaktyk Seyferta typu 2[1].
Dane astronomiczne
Przez długi czas M84 była przypisywana do typu E1, co oznaczało, że składa się głównie ze starszych, żółtych gwiazd. Nowe badania wskazują przynależność do typu S0 (galaktyka soczewkowata).
Z centrum galaktyki M84 wyrzucane są dwa małe dżety obserwowane w zakresie radiowym. Fakt ten był przedmiotem badań Teleskopu Hubble’a w 1997 (krótko po jego drugiej naprawie). Odkryto, że galaktyka posiada masywny obiekt centralny o masie ok. 300 milionów mas Słońca skoncentrowany w obszarze o promieniu poniżej 26 lat świetlnych.
Supernowe
Do tej pory zaobserwowano następujące przypadki supernowych:
- SN 1957B – odkryta 18 maja 1957 przez G. Romano (Włochy), miała wtedy jasność 13m
- SN 1980I (13 czerwca 1980) – osiągnęła jasność 14m
- SN 1991bg (3 grudnia 1991) – osiągnęła jasność 14m
Oznaczenia alternatywne
|
|
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Messier 84 w SEDS.org (ang.)
Linki zewnętrzne
- Messier 84 w serwisie SEDS.org (Revised NGC and IC Catalog) (ang.)
- Messier 84 w bazie SIMBAD (ang.)
- Messier 84 w NASA/IPAC Extragalactic Database (ang.)
- Supermasywna czarna dziura leżąca w centrum galaktyki M84. onet.wiem . Grupa Onet.pl. . .