Fufu

W artykule zatytułowanym Fufu poruszono niezwykle aktualny dziś temat, który wywołał szeroką dyskusję i wzbudził zainteresowanie ogółu społeczeństwa. W tym artykule przeanalizowane zostaną różne aspekty związane z Fufu, od jego pochodzenia po wpływ na obecne społeczeństwo. Podobnie zbadane zostaną różne opinie i stanowiska istniejące wokół Fufu, aby zaoferować czytelnikom pełną i obiektywną wizję tematu. Dodatkowo zaprezentowane zostaną odpowiednie dane, opracowania i badania, które przyczynią się do wzbogacenia wiedzy o Fufu i pogłębienia jej zrozumienia. Bez wątpienia ten artykuł będzie bardzo przydatny dla osób zainteresowanych zdobyciem większej wiedzy na temat Fufu i zrozumieniem jego znaczenia w dzisiejszym społeczeństwie.

Fufu

Fufu, także: futu – potrawa mączna, przyrządzana z mąki maniokowej lub kukurydzianej, typowa dla kuchni afrykańskiej i karaibskiej.

Charakterystyka potrawy

Potrawa powstaje w wyniku gotowania mąki roślin bogatych w skrobię, a następnie ubijania powstałej masy, aż uzyska ona konsystencję zbliżoną do ciasta. Czynność tę wykonują zazwyczaj dwie osoby. Istotnym elementem przygotowywania tej potrawy jest tradycyjny proces fermentacji[1]. Niewielkie kulki fufu są zanurzane w sosie lub zupie i spożywane przy pomocy palców.

Fufu afrykańskie

Przygotowywanie fufu w Ghanie tradycyjną metodą

Potrawa jest szczególnie ceniona w Afryce Zachodniej. Zanim kupcy portugalscy przywieźli do Afryki maniok, potrawa zbliżona do fufu była przygotowywana z pochrzynu (Dioscorea) lub z bananów. Gotowe fufu zazwyczaj ma kolor ciemnożółty, w Nigerii i Kamerunie fufu wyróżnia się białą barwą i kleistą konsystencją. Typowe dla kuchni afrykańskiej jest spożywanie fufu w postaci kulek uformowanych w ręce i zanurzanych w sosie.

W północnej Nigerii określa się ją nazwą sakora, w Kamerunie jako kameruński couscous. Potrawą podobną do fufu w południowej Afryce jest ugali[2] (przyrządzane z mąki kukurydzianej) oraz zambijska nshima[3].

Fufu karaibskie

Fufu należy do ulubionych potraw ludności Kuby, Dominikany, Haiti i Portoryko, zwłaszcza wśród imigrantów, którzy w przeszłości przybyli z Afryki Zachodniej na Karaiby. Na Kubie potrawa zachowała swoją oryginalną nazwę i jest określana jako fufú de platano[4]. W Dominikanie i w Portoryko częściej używa się określeń mangú lub mofongo. W przeciwieństwie do wersji afrykańskiej karaibskie fufu ma konsystencję bardziej zwartą, a jej smak jest bardziej wyrazisty, dzięki zastosowaniu czosnku, oliwy, a w niektórych przypadkach także mięsa (wieprzowiny) i owoców morza. W kulturze karaibskiej fufu zazwyczaj jest podawane z zupą lub stanowi dodatek do różnych odmian estofado[5].

Lokalna odmiany fufu na Haiti nosi nazwę tum tum[6], zaś na Barbadosie cou cou[7].

Maszyna napędzana silnikiem spalinowym do przygotowywania fufu

Wartość energetyczna

100 g afrykańskiego fufu zawiera 2 g białka, ok. 0.1 g tłuszczu i 84 g węglowodanów. Wartość energetyczna takiej porcji wynosi 267 kCal[8].

Fufu w kulturze

W powieści Chinui Achebe Świat się rozpada fufu pojawia się jako podstawa codziennego jadłospisu mieszkańców Afryki.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Fermented foods and cottage industries in Nigeria. .
  2. ↑ The Kitchn Word of Mouth – Ugali. .
  3. ↑ The Congo Cookbook – Nshima. .
  4. ↑ Viviana Carballo: Havana Salsa: Stories and Recipes.. Simon & Schuster: 2006, s. 177. ISBN 978-0-7432-8516-2.
  5. ↑ Food and Identity in the Caribbean, red. Hanna Garth, A&C Black 2013, s. 83.
  6. ↑ Jessica B. Harris, Sky Juice and Flying Fish: Tastes Of A Continent, Simon & Schuster 2010.
  7. ↑ Encyclopedia of the African Diaspora: Origins, Experiences, and Culture, red. Carole Boyce Davies, ABC-Clio 2008, tom 1, s. 147.
  8. ↑ Abia W.A., Numfor F.A., Wanji S. and Tcheuntue F. Energy and nutrient contents of “waterfufu and eru”. „African Journal of Food Science”, s. 016–019, 2007. (ang.). 

Bibliografia