W tym artykule zajmiemy się tematem Franciszek Stefan Sapieha, który w ostatnich latach wywołał duże zainteresowanie i dyskusję. Franciszek Stefan Sapieha wzbudził ciekawość badaczy, naukowców i ogółu społeczeństwa ze względu na jego znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Od wpływu na gospodarkę, politykę, kulturę po wpływ na codzienne życie ludzi, Franciszek Stefan Sapieha stał się głównym tematem dyskusji i refleksji. Idąc tym tropem, przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Franciszek Stefan Sapieha, aby zaoferować szeroką i wzbogacającą wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.
![]() | |
Lis | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia |
ok. 1647 |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Anna Barbara Kopeć |
Żona |
Anna Krystyna Lubomirska |
Dzieci |
Jan Kazimierz Sapieha |
Franciszek Stefan Sapieha herbu Lis (zm. 25 czerwca 1686 w Lublinie) – koniuszy wielki litewski, marszałek sejmu grodzieńskiego 1678-1679[1], starosta olkienicki w 1664/1665 roku[2].
Był synem Pawła Jana i bratem Kazimierza Jana, Benedykta Pawła i Leona Bazylego. W latach 1661–1663 studiował na uniwersytecie w Lowanium, następnie odbył z braćmi Kazimierzem Janem i Benedyktem Pawłem podróż po Europie, z której wrócił w kwietniu 1664. Poseł powiatu lidzkiego na sejmy 1664/1665, 1666 (I) i 1667. Był też posłem na sejm nadzwyczajny abdykacyjny 1668 roku, sejm elekcyjny 1669 roku, sejm 1670 roku oraz na zjazd warszawski i sejm pacyfikacyjny 1673 roku[3]. W 1666 został cześnikiem wielkim litewskim.
W 1668 był zwolennikiem kandydatury cara Aleksego na tron polski. Podczas elekcji 1669 popierał Filipa Wilhelma.
Był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego z województwa nowogródzkiego w 1669 roku[4].
W 1670 został mianowany koniuszym litewskim. Był członkiem konfederacji malkontentów w 1672 roku[5].
W bitwie pod Chocimiem w 1673 dowodził artylerią mimo obecności jej generała. Elektor Jana III Sobieskiego z powiatu lidzkiego w 1674 roku[6], podpisał jego pacta conventa[7]. Był posłem na sejm koronacyjny 1676, poseł sejmiku brzeskiego na sejm zwyczajny 1677 roku[8], poseł na sejm 1678/1679 (którego został obrany Marszałkiem) i 1683. Poseł na sejm 1685 roku z nieznanego sejmiku.[9].
Brał udział w wyprawie wspomagającej odsiecz wiedeńską na Słowację i Węgry, zdobywając m.in. Zamek Orawski. W 1684 bracia Franciszka Stefana, Kazimierz Jan i Benedykt Paweł, przeszli do opozycji względem Jana III, co spowodowało brak dalszych możliwości rozwoju jego kariery politycznej.
Żonaty z Anna Krystyną Lubomirską córką Jerzego Sebastiana. Był ojcem Jana Kazimierza, Józefa Franciszka i Jerzego Felicjana.