Franciszek Dubrawski
Zawsze mówiono, że Franciszek Dubrawski to temat, który budzi duże zainteresowanie współczesnego społeczeństwa. Przez dziesięciolecia Franciszek Dubrawski był przedmiotem debat, badań i badań, a jego znaczenie wzrosło z biegiem czasu. Zarówno eksperci, jak i zwykli ludzie wyrazili swoją opinię na temat Franciszek Dubrawski, a perspektywy na ten temat są zróżnicowane i złożone. W tym artykule szczegółowo zbadamy ten fascynujący temat, analizując jego różne aspekty, wpływ na życie codzienne i znaczenie w obecnym kontekście. Przygotuj się na zanurzenie się w ekscytującym świecie Franciszek Dubrawski i odkryj wszystko, co ma do zaoferowania.
| |
| Data urodzenia |
(nieznana) |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Marszałek Sejmu | |
| Okres |
od 19 stycznia 1649 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Franciszek Dubrawski z Dubrawki herbu Sas (zm. 1665) – marszałek sejmu w 1654 i sejmu koronacyjnego w 1649, podstarości, podkomorzy przemyski, pułkownik pospolitego ruszenia województwa ruskiego w czasie powstania Chmielnickiego, sędzia kapturowy ziemi przemyskiej w 1648 roku[1].
Poseł sejmiku wiszeńskiego na sejmy ekstraordynaryjne 1637 i 1647 roku[2]. Poseł na sejm nadzwyczajny 1637 roku, sejm 1638 roku, sejm 1646 roku, sejm 1647 roku[3]. W 1648 uczestniczył w komisji, która pod przewodnictwem Adama Kisiela próbowała dojść do porozumienia z Bohdanem Chmielnickim. Poseł na sejm 1649/1650 roku z sejmiku wiszeńskiego województwa ruskiego[4]. W 1651 jako poseł udał się do księcia Siedmiogrodu Jerzego I Rakoczego by skłonić go do zawarcia przymierza z Polską. W tym też roku został deputatem na Trybunał Główny Koronny. W czasie potopu szwedzkiego pozostał wierny królowi Janowi II Kazimierzowi. W 1657 był przez pewien czas komendantem Przemyśla.
Był marszałkiem sejmików województwa ruskiego w: 1642, 1645, 1646, 1647, 1650, 1657 roku[5].
Poseł sejmiku wiszeńskiego na sejm koronacyjny 1649 roku, sejm 1649/1650, sejm 1650 roku, sejm zwyczajny 1654 roku, sejm 1658 roku[6].
Na sejmie 1649/1650 roku wyznaczony z koła poselskiego na komisarza komisji wojskowej lubelskiej, która zająć się miała wypłatą zaległych pieniędzy wojsku[7].
Jego synem był biskup sufragan przemyski - Paweł Konstanty Dubrawski.
Bibliografia
- Władysław Czapliński, Franciszek Dubrawski, w: Polski Słownik Biograficzny, 1939–1846, t. V, s. 438-439.
Przypisy
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 21. Lauda sejmikowe. T. 2. Lauda wiszeńskie 1648-1673 r., Lwów 1911, s. 15.
- ↑ Przemysław Paradowski, W obliczu "nagłych potrzeb Rzeczypospolitej". Sejmy ekstraordynaryjne za panowania Władysława IV Wazy, Toruń 2005, s. 245.
- ↑ Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 165.
- ↑ Łucja Częścik, Sejm warszawski w 1649/50 roku, 1978, s. 148.
- ↑ . Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 20. Lauda sejmikowe. T. 1. Lauda wiszeńskie 1572-1648 r., Lwów 1909, s. XXVI.
- ↑ Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo - doktryna - praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 342.
- ↑ Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 129.
