Ewolucja hipopotamowatych

W dzisiejszym świecie Ewolucja hipopotamowatych to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Czy to ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na współczesne społeczeństwo, czy wpływ na kulturę popularną, Ewolucja hipopotamowatych stał się punktem odniesienia w różnych sferach życia codziennego. Od momentu powstania do chwili obecnej Ewolucja hipopotamowatych był przedmiotem badań, debat i podziwu, co dało początek szerokiej gamie perspektyw i opinii na ten temat. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych aspektów Ewolucja hipopotamowatych i jego znaczenie w bieżącym kontekście.

Anthracotherium magnus, rodzina anthracothere z oligocenu, wykazywały już podobieństwa do współczesnych hipopotamów.
Rekonstrukcja Anthracotherium

Ewolucja hipopotamowatychewolucja biologiczna zwierząt zaliczanych do rodziny hipopotamowatych (Hippopotamidae)

Najnowsze badania nad pochodzeniem hipopotamowatych sugerują, że hipopotamy i wieloryby miały kiedyś wspólnego ziemno-wodnego przodka, który odłączył się od innych parzystokopytnych około 60 milionów lat temu[1][2]. Hipoteza ta mówi, że odpowiednie rozejście się przodków waleni i hipopotamów nastąpiło około 54 milionów lat temu[3]. Jedna gałąź ewoluowała w kierunku waleni. Być może zaczęła się od protowieloryba Pakicetus sprzed 52 milionów lat oraz innych przodków waleni, znanych pod nazwą Archaeoceti, którzy ostatecznie przeszli wodną adaptację do niemal w całości wodnych waleni[4].

Z kolei druga gałąź wyewoluowała w Anthracotheriidae – rodzinę czworonogich zwierząt, której najwcześniejsi znani przedstawiciele pochodzą z końca eocenu. Były to zwierzęta podobne do chudych hipopotamów ze stosunkowo małymi i wąskimi głowami. Wszystkie gałęzie Anthracotheriidae, poza tą, która wyewoluowała w kierunku Hippopotamidae, wyginęły bez zostawiania jakichkolwiek potomków[1].

Możemy prześledzić powierzchownie ewolucję przodków hipopotamów od eocenu i oligocenu (Anthracotherium i Elomeryx) po miocen (Merycopotamus i Libycosaurus). Merycopotamus, Libycosaurus i wszystkie Hippopotamidae można uznać za reprezentantów jednego kladu, przy czym Libycosaurus był bliżej spokrewniony z hipopotamami. Ich wspólny przodek mógł żyć w miocenie, około 20 milionów lat temu. Ostatni gatunek Anthracotheriidae wyginął podczas pliocenu[5].

Ewolucja hipopotamów wiąże się ściśle z rodziną Anthracotheriidae. Najstarszy znany hipopotam z rodzaju Kenyapotamus żył w Afryce 16-8 milionów lat temu. Hippopotamidae mogły wykształcić się w Afryce, a następnie rozprzestrzenić się równocześnie do Azji i Europy. Żaden hipopotam nigdy nie został odkryty w Amerykach. Od 7,5-1,8 miliona lat temu przodek hipopotamów, Archaeopotamus zamieszkiwał Afrykę i Bliski Wschód[6].

Z powodu małej naszej wiedzy pochodzącej z niezadowalającej ilości skamieniałości, możemy się jedynie domyślać, że dwa współczesne rodzaje, Hippopotamus i Choeropsis (być może też Hexaprotodon), mogły się rozdzielić 8 milionów lat temu. Naukowcy nie są zgodni, czy współczesny hipopotam karłowaty należy, czy też nie, do Hexaprotodon – rodzaju wielu azjatyckich hipopotamów blisko spokrewnionych z Hippopotamus; lub Choeropsis – starszym i bardziej pierwotnym rodzajem[5][6]. Hipopotam nilowy pojawił się około 2 milionów lat temu w Etiopii, później około 120 tysięcy lat temu rozprzestrzenił się do Europy sięgając także do Wysp Brytyjskich.

Przypisy

  1. a b Naukowcy odnaleźli brakujące ogniwo między delfinem, waleniem oraz ich bliskim krewnym, hipopotamem. Science News Daily . 25 stycznia 2005. . .
  2. J. Gatesy: Biologia molekuralna i ewolucja. s. 537-543 (14 tomów). Cytat: Więcej świadectw DNA na istnienie kladu walenie/hippopotamidae: proteina odpowiada za krzepliwość krwi.
  3. B. M. Ursing, U. Arnason: Proceedings of the Royal Society. 1998, s. 2251, no 1412. (tom 265). Cytat: Analiza mitochondrialnych genomów mocnym wsparciem dla powiązania hipopotam-waleń.
  4. Jean-Renaud Boisserie, Fabrice Lihoreau, Michel Brunet: Proceedings of the National Academy of Sciences. luty 2005, s. 1537-1541, no 5. (tom 102). . Cytat: Pozycja hipopotamowatych pośród Cetartiodactyla.
  5. a b Jean-Renaud Boisserie, Fabrice Lihoreau, Michel Brunet: Zoologica Scripta. marzec 2005, s. 119-143, no. 2 (tom 34). . Cytat: Początki hipopotamowatych (Ssaki, Cetartiodactyla): próba wyjaśnienia.
  6. a b Jean-Renaud Boisserie: Zoological Journal of the Linnean Society. 2005, s. 1-26 (tom 143). . Cytat: Filogeneza i taksonomia Hippopotamidae (ssaki: parzystokopytne); tekst oparty na morfologii i analizie kladystycznej.