W tym artykule dokładnie zbadamy Ernie Calverley i jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od wpływu Ernie Calverley na kulturę popularną po rolę w gospodarce światowej, Ernie Calverley jest w ostatnich latach powracającym i istotnym tematem. Przeanalizujemy, jak Ernie Calverley ukształtował nasze interakcje społeczne i przyczynił się do rozwoju nowych trendów. Dodatkowo omówimy wyzwania i możliwości, jakie Ernie Calverley stwarza we współczesnym świecie, a także jego powiązanie z niektórymi z najbardziej palących problemów naszych czasów. Poprzez wieloaspektowe podejście, ten artykuł ma na celu przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Ernie Calverley i jego dzisiejsze implikacje.
![]() | ||||||||||
3 | ||||||||||
rozgrywający | ||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Ernest A. Calverley | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pseudonim |
Ernie | |||||||||
Data i miejsce urodzenia |
30 stycznia 1924 | |||||||||
Data i miejsce śmierci |
20 września 2003 | |||||||||
Wzrost |
178 cm | |||||||||
Masa ciała |
66 kg | |||||||||
Kariera | ||||||||||
Aktywność |
1946–1949 | |||||||||
Szkoła średnia |
Pawtucket (Pawtucket, Rhode Island) | |||||||||
College |
Rhode Island (1943–1946) | |||||||||
|
Ernest A. „Ernie” Calverley (ur. 30 stycznia 1924 w Pawtucket, zm. 20 września 2003 w Providence) – amerykański koszykarz, występujący na pozycji rozgrywającego, wybrany do drugiego składu najlepszych zawodników BAA[1].
Podczas występów na uczelni Rhode Island Calverley został nieoficjalnym liderem strzelców NCAA w 1944, notując średnio 26,7 punktu[potrzebny przypis]. Oficjalnie statystykę tę zaczęto uwzględniać dopiero od sezonu 1947/48. W 1946 poprowadził swój zespół do finału turnieju NIT, w którym to musieli oni uznać wyższość uczelni z Kentucky, ulegając im zaledwie jednym punktem 45-46. Calverley mimo przegranej zdobył wtedy tytuł MVP. Wkrótce potem, po opuszczeniu murów uczelni dołączył do ligi BAA.
Jako debiutant w barwach Providence Steamrollers został liderem ligi w kategorii asyst[2], zaliczono go również do drugiego składu najlepszych zawodników całej ligi[1]. W sezonie 1947/48 uzyskiwał 11,9 punktu i 2,5 asysty[3]. Rollers nie udało się jednak awansować do rozgrywek play-off, co gorsza zostali najsłabszym zespołem w lidze z wynikiem 6-42[4]. Calverley po raz drugi z rzędu przewodził BAA w średniej asyst, oficjalnie jednak tytuł lidera otrzymał Howie Dallmar z Warriors. Liderów kategorii statystycznych wyłaniano wtedy na podstawie łącznej liczby asyst, a nie średniej, a w tym konkretnym przypadku Dallmar zanotował o jedną więcej na przestrzeni całego sezonu.
Podczas kolejnych rozgrywek Calverley ponownie uplasował się w pierwszej czwórce najlepiej podających BAA, jednak i tym razem drużyna z Providence okazała się najsłabszą w lidze (12-48)[5]. Sezon ten okazał się ostatnim w jego karierze, a że bycie koszykarzem nie było wtedy tak opłacalne jak dziś, zdecydował się podjąć bardziej stabilnego finansowo zajęcia, czyli trenowania. W związku z powyższym powrócił na swoją byłą uczelnię – Rhode Island University by objąć tam stanowisko głównego trenera. Pod jego wodzą Rams docierali dwukrotnie do turnieju NCAA.