Ernie DiGregorio

W dzisiejszym świecie Ernie DiGregorio to temat, który zyskał na znaczeniu i przyciągnął uwagę wielu osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w nauce czy znaczenie w historii, Ernie DiGregorio wzbudził głębokie zainteresowanie w różnych sektorach. Zjawisko to wywołało szeroką debatę i skłoniło do licznych badań w poszukiwaniu lepszego zrozumienia jego konsekwencji. Ponieważ Ernie DiGregorio stale ewoluuje, niezwykle ważne jest dokładne przeanalizowanie jego wpływu i zbadanie potencjalnych konsekwencji. W tym artykule będziemy dalej badać dzisiejszą rolę Ernie DiGregorio i zajmiemy się jego znaczeniem w różnych kontekstach.

Ernie DiGregorio
Ilustracja
15, 7
rozgrywający
Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1951
North Providence

Wzrost

183 cm

Masa ciała

82 kg

Kariera
Aktywność

1973–1978

Szkoła średnia

North Providence (North Providence, Rhode Island)

College

Providence (1970–1973)

Draft

1973, numer: 3
Buffalo Braves

Ernest "Ernie" DiGregorio (ur. 15 stycznia 1951 w North Providence) – amerykański koszykarz włoskiego pochodzenia, występujący na pozycji rozgrywającego, debiutant roku NBA z 1974[1].

Zasłynął z podań za plecami podczas występów na uczelni Providence. Trzykrotnie wybierano go MVP zespołu[2]. Wspólnie z Marvinem Barnesem poprowadzili zespół do Final Four NCAA w 1973. DiGregorio został wtedy zaliczony do I składu All-American[3].

Po ukończeniu uczelni przystąpił do draftu NBA. Został w nim wybrany z numerem 3 przez Buffalo Braves. Jako debiutant notował średnio 15,2 punktu, 8,2 asysty i 2,7 zbiórki[4]. W kategorii asyst oraz skuteczności rzutów wolnych (90,2%) został liderem NBA[4]. W drugiej ze wspomnianych statystyk został też rekordzistą NBA, w kategorii graczy debiutujących w lidze[5]. Został uznany za debiutanta roku, zaliczono go również do NBA All-Rookie Team. Ustanowił także rekord NBA, notując jako debiutant aż 25 asyst w jednym spotkaniu[4]. Rezultat ten jest nadal aktualnym rekordem, współdzielonym od 1987 roku z Nate'm McMillanem.

Podczas rozgrywek 1976/77 został po raz drugi w karierze liderem NBA w skuteczności rzutów wolnych - 94,5%, ustanawiającym tym samym nowy rekord ligi[6].

Po rozegraniu zaledwie 27 spotkań sezonu 1977/78 DiGregorio został sprzedany do Los Angeles Lakers. W ich barwach rozegrał zaledwie 25 spotkań, po czym został zwolniony[4]. Jeszcze w trakcie tych samych rozgrywek podpisał jako wolny agent umowę z Boston Celtics. Do końca rozgrywek występował jednak wyłącznie podczas sparingów zespołu. po tym epizodzie już nigdy więcej nie pojawił się na parkietach NBA. Karierę zakończył jednak oficjalnie dopiero w 1981 roku.

W 1999 roku został wybrany do - National Italian American Sports Hall of Fame[2].

Osiągnięcia

NCAA

  • Uczestnik Final Four NCAA (1973)[7]
  • MVP Regionu Wschodu NCAA[7]
  • Zaliczony do I składu:
    • NCAA Final Four (1973)[7]
    • All-American (1973)[3]
  • Laureat nagrody - Eastern Player of the Decade for the 1970s (ECAC)[7]
  • Zdobywca nagrody Lapchick Award (1973)[2]

NBA

Przypisy

  1. ↑ a b NBA Rookie of the Year Award Winners. nba.com. . (ang.).
  2. ↑ a b c Ernie DiGregorio - National Italian American Sports Hall of Fame. niashf.org. . . (ang.).
  3. ↑ a b Official NCAA Consensus All-Americans. ncaa.org. . (ang.).
  4. ↑ a b c d Ernie DiGregorio - Stats. basketball-reference.com. . (ang.).
  5. ↑ NBA Individual Regular Season Records for Free Throw Percentage. basketball-reference.com. . (ang.).
  6. ↑ 1976-77 NBA Season Summary. basketball-reference.com. . (ang.).
  7. ↑ a b c d Ernie DiGregorio - Providence College. friars.com. . . (ang.).
  8. ↑ All-Rookie Teams. nba.com. . (ang.).
  9. ↑ NBA Assists Leaders Year by Year. landofbasketball.com. . (ang.).
  10. ↑ NBA & ABA Year-by-Year Leaders and Records for Free Throw Pct. basketball-reference.com. . (ang.).

Linki zewnętrzne

1973 NBA Draft
Pierwsza runda
Druga runda
Zdobywcy nagrody najlepszego debiutanta sezonu w NBA
Liderzy sezonu NBA w asystach
Liderzy sezonu NBA w skuteczności rzutów wolnych