W tym artykule zbadamy wpływ Edward Sielicki na różne aspekty społeczeństwa. Od momentu powstania do chwili obecnej Edward Sielicki odgrywał fundamentalną rolę w sposobie, w jaki współdziałamy, komunikujemy się i rozumiemy otaczający nas świat. Na przestrzeni dziejów Edward Sielicki był przedmiotem debat i analiz, a jego wpływ był odczuwalny w tak różnorodnych dziedzinach, jak polityka, technologia, sztuka i kultura popularna. Dzięki podejściu interdyscyplinarnemu przyjrzymy się bliżej, jak Edward Sielicki ukształtował nasze doświadczenia i perspektywy oraz jakie ma konsekwencje dla przyszłości.
| Data i miejsce urodzenia |
3 czerwca 1956 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Strona internetowa | |
Edward Sielicki (ur. 3 czerwca 1956 w Warszawie)[1] – polski kompozytor muzyki współczesnej i pedagog; syn Ryszarda Sielickiego.
Studiował kompozycję pod kierunkiem Andrzeja Dobrowolskiego i Włodzimierza Kotońskiego w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie oraz Ton’a de Leeuw w Sweelinck Conservatorium w Amsterdamie. Uczestniczył ponadto w Międzynarodowych Warsztatach Kompozytorskich w Amsterdamie (w 1984 i 1988), w Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie (1986) i w Awinionie (1991) oraz kilku kursach i warsztatach muzycznych w Polsce[1][2].
Od 1987 wykłada na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. W 2007 uzyskał stopień doktora habilitowanego sztuki muzycznej. W latach 2008–2014 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki tejże uczelni. Obecnie (2017) pracuje w Katedrze Kompozycji, gdzie prowadzi zajęcia z kompozycji, muzyki elektronicznej i komputerowej, kontrapunktu i współczesnych technik kompozytorskich[2].
W latach 1992–1993 wykładał na Letnim Uniwersytecie w Marly-le-Roi pod Paryżem, a w 2001 i 2003 oraz 2005–2006 roku prowadził klasę kompozycji na Uniwersytecie Keimyung w Daegu w Korei Południowej[1]. Dał też szereg wykładów otwartych na różnych uczelniach krajowych i zagranicznych. Prowadzi ponadto działalność naukową i popularyzatorską.
Jest laureatem m.in. Konkursu Młodych Związku Kompozytorów Polskich oraz Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego w Genewie, Międzynarodowego Konkursu Muzyki Elektroakustycznej w Bourges[1][2]. Szereg jego dzieł zarejestrowanych zostało archiwalnie w Polskim Radiu i na płytach.
Działa w takich stowarzyszeniach twórczych, jak Związek Kompozytorów Polskich, Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej, ZAiKS i Polskie Stowarzyszenie Muzyki Elektroakustycznej.
W jego twórczości dominuje polistylizm łączący różnorodne, często odległe od siebie tradycje. Sielicki stosuje cytaty, różnego rodzaju opracowania fragmentów muzyki dawnej i aluzje do niej (np. do J.S. Bacha), wplecione dyskretnie w nowoczesną materię dźwiękową. Stosuje współczesne techniki kompozytorskie (punktualizm, aleatoryzm, sonoryzm) oraz nowe technologie (dźwięki generowane elektronicznie, muzyka konkretna)[1].
Komponuje utwory orkiestrowe, kameralne, fortepianowe, wokalne i wokalno-instrumentalne oraz muzykę teatralną, filmową i telewizyjną[1].
(na podstawie materiałów źródłowych)[1][2]