W dzisiejszym świecie Dorota Rosińska staje się coraz ważniejszy. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na sferę kulturową, Dorota Rosińska stał się tematem zainteresowania szerokiego spektrum ludzi. Od ekspertów w tej dziedzinie po amatorów, Dorota Rosińska zdołał przyciągnąć uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Dorota Rosińska, aby rzucić światło na jego znaczenie i implikacje w dzisiejszym świecie.
Doktor habilitowany nauk fizycznych | |
Specjalność: astrofizyka | |
Alma Mater | |
---|---|
Doktorat |
1998 – astronomia |
Habilitacja |
2009 – astronomia |
Polska Akademia Nauk | |
Status |
Członkini Komitetu Astronomii PAN (kadencja 2020–2023) |
Pracownik naukowy, nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Instytut | |
Stanowisko | |
Okres zatrudn. |
od 2018 |
Odznaczenia | |
![]() |
Dorota Helena Rosińska (również Dorota Gondek-Rosińska[1]) – polski astrofizyk, doktor habilitowany nauk fizycznych, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, pracownik naukowy Obserwatorium Astronomicznego UW[2].
Absolwentka VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1984)[3] i studiów astronomicznych na Uniwersytecie Warszawskim[1]. W 1998 roku uzyskała stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy Pulsacje radialne i stabilność gwiazd neutronowych i kwarkowych, obronionej w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika Polskiej Akademii Nauk, a w 2009 roku habilitowała się na Wydziale Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego[4].
W latach 2001–2005 oraz 2006–2009 pracowała w Obserwatorium Paryskim w Meudon oraz w Université Paris-Diderot (Paris VII) we Francji[1]. Początkowo związana z Instytutem Astronomii Wydziału Fizyki i Astronomii Uniwersytetu Zielonogórskiego (profesor nadzwyczajny) oraz Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika PAN[4]. Od 2018 roku profesor w Obserwatorium Astronomicznym UW[5]. W styczniu 2023 roku, według bazy danych Scopus, miała wskaźnik Hirscha równy 82[6]. Członkini Międzynarodowej Unii Astronomicznej[7] i Komitetu Astronomii PAN (kadencja 2020–2023)[8].
Jest mężatką, ma troje dzieci[9].
Od 2008 roku wchodzi w skład zespołu polskich naukowców Virgo-POLGRAW, będącego częścią projektów Virgo i LIGO[1]. Zajmuje się m.in. symulacjami numerycznymi astrofizycznych źródeł fal grawitacyjnych oraz poszukiwaniem w danych z detektorów Virgo/LIGO sygnałów wytworzonych w procesie łączenia się czarnych dziur lub gwiazd neutronowych w układach podwójnych[1]. W latach 2015–2017 współuczestniczyła w odkryciu fal grawitacyjnych w zespole POLGRAW (zdarzenie astronomiczne GW150914)[10].
W 2011 roku została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[11]. Za udział w odkryciu fal grawitacyjnych, wraz z ośmioma naukowcami z zespołu POLGRAW, otrzymała „Special Breakthrough Prize In Fundamental Physics”, „Gruber Cosmology Prize”, Medal PAN im. Mikołaja Kopernika i nagrodę naukową Polskiego Towarzystwa Fizycznego[1]. W 2017 roku znalazła się na liście „50 Śmiałych 2017” („kobiety, które zmieniają świat na lepsze”) opublikowanej przez „Wysokie Obcasy”, cotygodniowy dodatek do „Gazety Wyborczej”[12].