W tym artykule szczegółowo zgłębimy temat Danuta Baszkowska, który był przedmiotem badań i zainteresowań w różnych obszarach wiedzy. Danuta Baszkowska przyciągnął uwagę naukowców, specjalistów i ogółu społeczeństwa ze względu na jego znaczenie i wpływ na kluczowe aspekty naszego współczesnego społeczeństwa. Od jego wpływu na zdrowie, środowisko, politykę, gospodarkę, kulturę, po rolę w historii i rozwoju człowieka, Danuta Baszkowska stał się głównym tematem debaty i refleksji w dzisiejszym świecie. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i wymiary Danuta Baszkowska, aby zaoferować wszechstronną i dobrze uzasadnioną wizję tego bardzo istotnego tematu.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Zawód, zajęcie |
nauczycielka, pedagog, działaczka ekumeniczna |
Stanowisko |
prezes Stowarzyszenia Pokoju i Pojednania „Effatha” |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Danuta Bożenna Baszkowska (ur. 18 sierpnia 1940 w Kałuszynie[1], zm. 31 stycznia 2025[2]) – polska nauczycielka, pedagog, ekumenistka, założycielka i prezes Stowarzyszenia Pokoju i Pojednania „Effatha” w Warszawie.
W 1962 ukończyła studia pedagogiczne z psychologią w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, w 1966 studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim[1]. W latach 1966–1988 była związana z edukacją, m. in. jako pracownik Uniwersytetu Warszawskiego, Centralnego Ośrodka Metodycznego i warszawskich szkół średnich i pomaturalnych[1], w tym w latach 1967–1984 była nauczycielem w Korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Pruszkowie[3].
Wiele lat życia spędziła wraz z rodziną w Indiach, gdzie współpracowała z niemiecko-szwajcarskim zgromadzeniem zakonnym „Holy Cross”. Działała tam przeciw dyskryminacji kobiet w hinduizmie i przeciw dziecięcej prostytucji. W Indiach nawiązała współpracę ze zgromadzeniem Misjonarek Miłości i kontynuowała ją w Polsce. Była założycielką Modlitewnej Grupy Pojednania „Polski Asyż 1987”[1]. Należała do współzałożycieli Towarzystwa „Tylko z Darów Miłosierdzia”, w ramach którego w latach 1989–2002 prowadziła działania charytatywne na rzecz bezdomnych matek i dzieci. Pełniła funkcję wiceprezesa[1][3]. Była jednym z organizatorów, a następnie redaktorem literackim katolickich rozgłośni Radio Miedzeszyn i Radio Józef (1989–1996)[1].
Po powrocie do Polski prowadziła długotrwałe rozmowy ze zwierzchnikami Kościołów zrzeszonych w Polskiej Radzie Ekumenicznej i Kościoła katolickiego na temat wzajemnego uznania chrztu. Rozmowy te zaowocowały podpisaniem przez nich 23 stycznia 2000 odpowiedniej deklaracji. Jednocześnie powstało Stowarzyszenie Pokoju i Pojednania „Effatha”, którego została prezesem. Dla upamiętnienia tego wydarzenia Stowarzyszenie co miesiąc (23 każdego miesiąca) urządzało wraz z Oddziałem Warszawskim PRE nabożeństwa ekumeniczne w kościele pw. Dzieciątka Jezus, należącym do parafii św. Alojzego Orione w Warszawie[4][3]. W latach 2003–2012 należała do organizatorów Zjazdów Gnieźnieńskich, kierowała ich komisją ekumeniczną, była wiceprzewodniczącą Forum św. Wojciecha (organizatora zjazdów)[1].
Była członkiem Komitetu Krajowego Światowego Dnia Modlitwy Kobiet w Polsce, skupiającego chrześcijanki ze 170 krajów[3], warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej[1].
W 1960 poślubiła Zbigniewa Baszkowskiego, miała z nim czworo dzieci[5].
Msza święta żałobna odbyła się w sobotę 15 lutego 2025 w kościele św. Marcina w Warszawie pod przewodnictwem Prymasa Polski abp Wojciecha Polaka, a koncelebrantami byli metropolita warszawski abp Adrian Galbas i bp Rafał Markowski, biskup pomocniczy archidiecezji warszawskiej. Kazanie wygłosił bp Andrzej Malicki, prezes Polskiej Rady Ekumenicznej, zwierzchnik Kościoła Ewangelicko–Metodystycznego w Polsce. Po tych uroczystościach odbył się pogrzeb na Cmentarzu Wolskim[6].