Daniel Cormier

Daniel Cormier

Cormier w 2015
Pseudonim	DC
Data i miejsce urodzenia	20 marca 1979 Lafayette (Luizjana)
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	180 cm
Masa ciała	107 kg
Styl walki	zapasy
Trenowany przez	Javier Mendez
Debiut	2009
Federacja	UFC
Kategoria wagowa	półciężka (do 2018), ciężka
Klub	American Kickboxing Academy
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	26
Zwycięstwa	22
Przez nokauty	10
Przez poddania	5
Przez decyzje	7
Porażki	3
Nieodbyte	1
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone Mistrzostwa świata brąz Baku 2007 96 kg st.wolny Igrzyska panamerykańskie złoto Santo Domingo 2003 96 kg st.wolny brąz Rio de Janeiro 2007 96 kg st.wolny Mistrzostwa panamerykańskie złoto Maracaibo 2002 96 kg st.wolny
↑ Bilans walk aktualny na 6 stycznia 2023.
Multimedia w Wikimedia Commons

Daniel Cormier (ur. 20 marca 1979 w Lafayette) − amerykański zapaśnik stylu wolnego, pięciokrotny mistrz USA, medalista igrzysk panamerykańskich i mistrzostw świata oraz dwukrotny olimpijczyk. Od 2009 roku zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), zwycięzca turnieju Strikeforce Heavyweight Grand Prix z 2012, mistrz organizacji Ultimate Fighting Championship w wadze półciężkiej z 2015 oraz wagi ciężkiej z 2018.

W 2001 roku, reprezentując Oklahoma State University, został wicemistrzem NCAA Division I w swojej kategorii wagowej. W tym samym roku został włączony do seniorskiej kadry narodowej w stylu wolnym (startował w wadze do 96 kg). Rok później odniósł swój pierwszy sukces na arenie międzynarodowej, gdy został w Maracaibo mistrzem panamerykańskim. W 2003 roku wywalczył tytuł mistrza kraju (pierwszy z sześciu z rzędu), zdobył złoty medal igrzysk panamerykańskich w Santo Domingo oraz uplasował się na 5. miejscu podczas mistrzostw świata w Nowym Jorku.

W 2004 roku wygrał krajowe kwalifikacje olimpijskie i wystartował na igrzyskach w Atenach. Wygrał tam swoją grupę eliminacyjną, pokonując wysoko na punkty Radovana Valacha oraz Bartłomieja Bartnickiego, i awansował do półfinału, w którym jednak przegrał z późniejszym złotym medalistą, Chadżymuratem Gacałowem. Następnie, w walce o brązowy medal, Cormier uległ jednym punktem Irańczykowi Alirezie Heidariemu i ostatecznie zajął w turnieju olimpijskim 4. miejsce^[1].

W kolejnych dwóch latach bez powodzenia startował w mistrzostwach świata, zajmując odległe miejsca. Zajął drugie miejsce w Pucharze Świata w 2005 roku. Rok 2007 przyniósł mu dwa poważne międzynarodowe sukcesy. Najpierw w lipcu zdobył brązowy medal na igrzyskach panamerykańskich w Rio de Janeiro, a następnie we wrześniu zajął również trzecie miejsce podczas mistrzostw świata w Baku.

Będąc jednym z najbardziej doświadczonych zapaśników w amerykańskiej kadrze, w 2008 roku dostąpił honoru bycia kapitanem reprezentacji na igrzyska olimpijskie w Pekinie. Ostatecznie jednak w stolicy Chin nie stoczył ani jednej walki, gdyż na kilkadziesiąt minut przed swoim pierwszym pojedynkiem został odwieziony do szpitala. Zdiagnozowano u niego ostrą niewydolność nerek, która była spowodowana nagłym odwodnieniem organizmu, będącym z kolei rezultatem zrzucania wagi przed oficjalnym ważeniem^[2][3].

Po igrzyskach zakończył karierę zapaśniczą i rozpoczął trenować MMA z zamiarem przejścia na zawodowstwo. Początkowo przymierzany był do kategorii półciężkiej (93 kg)^[4], jednak obawy przed negatywnymi dla jego nerek skutkami ścinania wagi skłoniły go do startów w ciężkiej (120 kg). Profesjonalny debiut zanotował we wrześniu 2009 roku. W ciągu kilkunastu miesięcy, walcząc dla organizacji Strikeforce, KOTC i XMMA, wygrał 7 pojedynków z rzędu^[5]. W 2011 roku wystartował w turnieju World Grand Prix wagi ciężkiej Strikeforce w roli zawodnika rezerwowego. Po pokonaniu Jeffa Monsona^[5] zajął miejsce Alistaira Overeema w półfinale. Zmierzył się w nim z Antônio Silvą. Cormier znokautował faworyzowanego Brazylijczyka w 1. rundzie ciosami pięściami^[5]. W rozegranym 19 maja 2012 rok finale wystąpił przeciwko Joshowi Barnettowi. Cormier dominował nad znacznie bardziej doświadczonym rywalem, prezentując lepsze umiejętności zapaśnicze i bokserskie. Ostatecznie wygrał pojedynek przez jednogłośną decyzję, zostając mistrzem całego turnieju^[6].

Pod koniec roku w grudniu podpisał kontrakt z UFC który miał obowiązywać po jego ostatniej walce w Strikeforce czyli 12 stycznia (Cormier bez większych problemów wygrał przez TKO w 2. rundzie z Holendrem Dionem Staringiem). Po tej gali Strikeforce zostało rozwiązane, a większość zawodników mających kontrakt ze Strikeforce przeszło do UFC, również Cormier^[5].

W UFC zadebiutował 2013 pokonując Franka Mira jednogłośnie na punkty^[7]. Na początku 2014 zszedł kategorię niżej. Po dwóch zwycięstwach w wadze półciężkiej m.in. nad Danem Hendersonem 3 stycznia 2015 zmierzył się o mistrzostwo wagi półciężkiej z Jon Jonesem lecz przegrał na punkty notując pierwszą porażkę w karierze^[8].

23 maja 2015 ponownie stanął do walki o pas (który został odebrany Jonesowi w kwietniu tego samego roku^[9]) z Anthonym Johnsonem. Cormier pokonał rywala, dusząc go w 3. rundzie^[10]. 3 października 2015 na gali UFC 192 obronił tytuł w walce ze Szwedem Alexandrem Gustafssonem, pokonując go niejednogłośnie na punkty^[11].

9 lipca 2016 na jubileuszowej gali UFC 200 miał zmierzyć się w swojej drugiej obronie pasa z Jon Jonesem jednak do rewanżu nie doszło z powodu wpadki dopingowej Jonesa na dwa dni przed zaplanowanym pojedynkiem^[12]. Jego miejsce zajął były wieloletni mistrz wagi średniej Brazylijczyk Anderson Silva, którego Cormier ostatecznie pokonał wyraźnie na punkty. Walka nie miała statusu mistrzowskiego^[13].

8 kwietnia 2017 na UFC 210 pokonał w rewanżowej walce Anthony'ego Johnsona przez poddanie w drugiej rundzie, broniąc tym samym drugi raz mistrzostwo wagi półciężkiej^[14].

29 lipca 2017 na UFC 214 doszło do długo oczekiwanego rewanżu z Cormiera z Jonesem. Ostatecznie Cormier przegrał pojedynek przez nokaut w trzeciej rundzie, tracąc mistrzostwo na rzecz Jonesa^[15].

22 sierpnia 2017 amerykańskie media branżowe poinformowały o ponownym naruszeniu polityki antydopingowej przez Jonesa^[16][17]. 13 września 2017 USADA potwierdziła, że w próbce Jonesa którą oddał zaraz przed galą UFC 214 znaleziono zabronioną substancję – turinabol^[18]. W związku z recydywą Komisja Sportowa Stanu Kalifornia ukarała Amerykanina odebraniem pasa mistrzowskiego który wrócił do Cormiera oraz zmianą wyniku walki na nierozstrzygnięty. Ponadto grozi mu czteroletnie zawieszenie^[18][19].

20 stycznia 2018 obronił pas mistrzowski wygrywając z reprezentującym Szwajcarię Volkanem Özdemirem przez TKO w drugiej rundzie^[20].

7 lipca 2018 na UFC 226 w Las Vegas zmierzył się o pas wagi ciężkiej z obrońcą tytułu Stipe Miociciem, którego ostatecznie znokautował w pierwszej rundzie, zostając tym samym mistrzem w dwóch kategoriach wagowych w tym samym czasie. Wcześnie ta sztuka udała się Irlandczykowi Conorowi McGregorowi, który dzierżył pasy wagi piórkowej i lekkiej. Ponadto jest drugim zawodnikiem który w czasie swojej kariery zdobył pasy wagi półciężkiej i ciężkiej (pierwszy był Randy Couture)^[21]. 3 listopada 2018 podczas gali UFC 230 poddał Derricka Lewisa w drugiej rundzie i obronił pas wagi ciężkiej^[22].

28 grudnia 2018 zrzekł się mistrzostwa wagi półciężkiej na rzecz walk w kategorii ciężkiej^[23].

• 2010−2011: mistrz Xtreme MMA w wadze ciężkiej^[24]
• 2010−2011: mistrz King of the Cage w wadze ciężkiej^[24]
• 2012: Strikeforce Heavyweight Grand Prix − 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
• 2015−2018: mistrz UFC w wadze półciężkiej
• 2018−2019: mistrz UFC w wadze ciężkiej

• 1995: Mistrzostwa Świata Kadetów w zapasach − 3. miejsce w kat. 83 kg, st. klasyczny
• 2002: Mistrzostwa Panamerykańskie w zapasach − 1. miejsce w kat. 96 kg, st. wolny (Maracaibo)
• 2003: Igrzyska panamerykańskie w zapasach − 1. miejsce w kat. 96 kg, st. wolny (Santo Domingo)
• 2005: Puchar Świata w zapasach − 1. miejsce w kat. 96 kg, st. wolny (Taszkent)
• 2007: Igrzyska panamerykańskie w zapasach − 3. miejsce w kat. 96 kg, st. wolny (Rio de Janeiro)

• National Collegiate Athletic Association:
  • 2001: NCAA Division I All-American − 2. miejsce
  • 2000, 2001: Big 12 Conference − 2. miejsce
• National Junior College Athletic Association:
  • 1998, 1999: NJCAA All-American
  • 1998, 1999: NJCAA Collegiate National Championship − 1. miejsce
• National High School Coaches Association:
  • 1997: NHSCA Senior All-American
  • 1997: NHSCA Senior High School National Championship − 3. miejsce
• Louisiana High School Athletic Association:
  • 1995, 1996, 1997: LHSAA Division I All-State
  • 1995, 1996, 1997: LHSAA Division I High School State Championship − 1. miejsce

Wynik	Bilans	Przeciwnik (bilans przed walką)	Rozstrzygnięcie	Runda	Czas	Rozgrywki	Data	Miejsce	Uwagi
Przegrana	22-3 (1)	Stipe Miocic (19-3)	Decyzja (jednogłośna)	5	5:00	UFC 252	15.08.2020	Las Vegas	Pojedynek o mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej, Main Event
Przegrana	22-2 (1)	Stipe Miocic (18-3)	TKO (ciosy pięściami)	4	4:09	UFC 241	18.08.2019	Anaheim	Stracił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej, Main Event
Wygrana	22-1 (1)	Derrick Lewis (21-5)	Poddanie (duszenie zza pleców)	2	2:14	UFC 230	03.11.2018	New York	Obronił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej, Main Event
Wygrana	21-1 (1)	Stipe Miocic (18-2)	KO (ciosy pięściami)	1	4:33	UFC 226	07.07.2018	Las Vegas	Zdobył pas mistrzowski UFC w wadze ciężkiej, Bonus za występ wieczoru, Main Event, Drugi zawodnik w historii UFC, który dzierży dwa pasy w tym samym czasie.
Wygrana	20-1 (1)	Volkan Oezdemir (15-1)	TKO (ciosy pięściami)	2	2:00	UFC 220	20.01.2018	Boston	Obronił pas mistrzowski UFC w wadze półciężkiej, Bonus za występ wieczoru, Co-Main Event
No contest	19-1 (1)	Jon Jones (22-1)	Zmiana wyniku walki przez Komisję Sportową Stanu Kalifornia	3	3:01	UFC 214	29.07.2017	Anaheim	Walka o mistrzostwo UFC wagi półciężkiej, Początkowo przegrana Cormiera przez KO. W związku z pozytywnym wynikiem antydopingowym po gali, wynik walki zmieniono na no contest, Main Event
Wygrana	19-1	Anthony Johnson (22-5)	Poddanie (duszenie zza pleców)	2	3:37	UFC 210	08.04.2017	Buffalo	Obronił pas mistrzowski UFC w wadze półciężkiej, Main Event
Wygrana	18-1	Anderson Silva (16-3)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC 200	09.07.2016	Las Vegas
Wygrana	17-1	Alexander Gustafsson (16-3)	Decyzja (niejednogłośna)	5	5:00	UFC 192	03.10.2015	Houston	Obronił pas mistrzowski UFC w wadze półciężkiej, Bonus za walkę wieczoru, Main Event
Wygrana	16-1	Anthony Johnson (19-4)	Poddanie (duszenie zza pleców)	3	2:39	UFC 187	23.05.2015	Las Vegas	Zdobył pas mistrzowski UFC w wadze półciężkiej, Bonus za występ wieczoru, Main Event
Przegrana	15-1	Jon Jones (20-1)	Decyzja (jednogłośna)	5	5:00	UFC 182	03.01.2015	Las Vegas	Walka o pas mistrzowski UFC w wadze półciężkiej, Bonus za walkę wieczoru, Main Event
Wygrana	15-0	Dan Henderson (30-11)	Poddanie (duszenie zza pleców)	3	3:53	UFC 173	24.05.2014	Las Vegas	Co-Main Event
Wygrana	14-0	Pat Cummins (4-0)	TKO (ciosy pięściami)	1	1:19	UFC 170	22.02.2014	Las Vegas	Debiut w kategorii półciężkiej, Co-Main Event
Wygrana	13-0	Roy Nelson (19-8)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC 166	19.10.2013	Houston	Co-Main Event
Wygrana	12-0	Frank Mir (16-6)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC on Fox: Henderson vs. Melendez	20.04.2013	San Jose	Debiut w UFC, Co-Main Event
Wygrana	11-0	Dion Staring (29-8)	TKO (ciosy pięściami)	2	4:02	Strikeforce: Marquardt vs Saffiedine	12.01.2013	Oklahoma City
Wygrana	10-0	Josh Barnett (31-5)	Decyzja (jednogłośna)	5	5:00	Strikeforce: Barnett vs. Cormier	19.05.2012	San Jose	Zwyciężył w turnieju Strikeforce World Grand Prix wagi ciężkiej, Main Event
Wygrana	9-0	Antônio Silva (16-2)	KO (ciosy pięściami)	1	3:56	Strikeforce: Barnett vs. Kharitonov	18.06.2011	Cincinnati	Półfinał turnieju Strikeforce World Grand Prix wagi ciężkiej
Wygrana	8-0	Jeff Monson (42-11)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	Strikeforce: Overeem vs. Werdum	18.06.2011	Dallas	Pojedynek rezerwowy turnieju Strikeforce World Grand Prix wagi ciężkiej
Wygrana	7-0	Devin Cole (18-8-1)	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	Strikeforce Challengers: Woodley vs Saffiedine	07.01.2011	Nashville
Wygrana	6-0	Soa Palelei (11-2)	Poddanie (ciosy pięściami)	1	?	Xtreme MMA 3	05.11.2010	Sydney	Obronił mistrzostwo Xtreme MMA w wadze ciężkiej
Wygrana	5-0	Jason Riley (9-3)	Poddanie (ciosy pięściami)	1	1:02	Strikeforce: Houston	21.08.2010	Houston
Wygrana	4-0	Tony Johnson (5-0)	Poddanie (duszenie zza pleców)	1	2:27	KOTC: Imminent Danger	13.08.2010	Mescalero	Zdobył mistrzostwo King of The Cage w wadze ciężkiej
Wygrana	3-0	Lucas Browne (5-0)	KO (cios pięścią)	1	4:35	Xtreme MMA 2	31.07.2010	Sydney	Zdobył mistrzostwo Xtreme MMA w wadze ciężkiej
Wygrana	2-0	John Devine (5-3)	KO (cios pięścią)	1	1:19	Strikeforce Challengers: Johnson vs Mahe	26.03.2010	Fresno
Wygrana	1-0	Gary Frazier (0-0)	TKO (ciosy pięściami)	2	3:39	Strikeforce Challengers: Kennedy vs Cummings	25.09.2009	Bixby	Debiut w zawodowym MMA

• Statystyki i lista walk MMA (sherdog.com)
• Osiągnięcia zapaśnicze (wrestling.teamusa.org)

• p
• d
• e

Zapaśnicy USA na igrzyskach olimpijskich – Ateny 2004

styl klasyczny	Dennis Hall Jim Gruenwald Gordon Wood Brad Vering Garrett Lowney Rulon Gardner
styl wolny	Stephen Abas Eric Guerrero Jamill Kelly Joe Williams Cael Sanderson Daniel Cormier Kerry McCoy
kobiety styl wolny	Patricia Miranda Tela O’Donnell Sara McMann Toccara Montgomery

• p
• d
• e

Zapaśnicy USA na igrzyskach olimpijskich – Pekin 2008

styl klasyczny	Spenser Mango Jake Deitchler T.C. Dantzler Brad Vering Adam Wheeler Dremiel Byers
styl wolny	Henry Cejudo Mike Zadick Doug Schwab Ben Askren Andy Hrovat Daniel Cormier Steve Mocco
kobiety styl wolny	Clarissa Chun Marcie Van Dusen Randi Miller Ali Bernard