Dzisiaj porozmawiamy o Dabigatran. Temat ten ma ogromne znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, ponieważ wywołał wielką debatę i kontrowersje w różnych sektorach. Ważne jest, aby zrozumieć różne aspekty otaczające Dabigatran, od jego powstania do dzisiejszego wpływu. W tym artykule omówimy różne perspektywy i opinie na temat Dabigatran, mając na celu przedstawienie kompleksowego i zrównoważonego spojrzenia na ten temat. Mamy nadzieję, że ta analiza pomoże rzucić światło na Dabigatran i zapewnić lepsze zrozumienie jego znaczenia w bieżącym kontekście.
Dabigatran jest bezpośrednim i odwracalnym inhibitorem trombiny[6]. Hamuje trombinę wolną i związaną z fibryną, a także agregację płytek krwi związanych z trombiną[6]. Lek jest podawany w postaci proleku eteksylanu dabigatranu, który jest nieaktywny biologicznie, ale po wchłonięciu w procesie hydrolizy ulega przekształceniu do postaci aktywnej[6].
w zapobieganiu żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u dorosłych pacjentów po przebytej planowej endoprotezoplastyce stawu biodrowego – 220 mg przez 10 dni (początkową dawkę 110 mg należy przyjąć w ciągu 1 do 4 godzin od zakończenia zabiegu chirurgicznego),
w zapobieganiu żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u dorosłych pacjentów po przebytej planowej endoprotezoplastyce stawu kolanowego – 220 mg przez 28–35 dni (początkową dawkę 110 mg należy przyjąć w ciągu 1 do 4 godzin od zakończenia zabiegu chirurgicznego, pod warunkiem utrzymanej hemostazy),
w zapobieganiu udarom mózgu i zatorowości obwodowej u dorosłych pacjentów z migotaniem przedsionków niezwiązanym z wadą zastawkową z jednym lub kilkoma czynnikami ryzyka, takimi jak zastoinowa niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze, wiek ≥ 75 lat, cukrzyca, udar lub przemijający napad niedokrwienny w wywiadzie – 150 mg dwa razy na dobę,
w leczeniu zakrzepicy żył głębokich oraz zatorowości płucnej – 150 mg dwa razy na dobę, po terapii lekiem przeciwzakrzepowym podawanym pozalitowo przez co najmniej 5 dni,
w zapobieganiu zakrzepicy żył głębokich oraz zatorowości płucnej – 150 mg dwa razy na dobę.
U pacjentów powyżej 75 roku życia należy rozważyć zmniejszenie dawki, natomiast u pacjentów powyżej 80 roku życia należy pojedynczą dawkę zmniejszyć ze 150 mg na 110 mg[5].