Obecnie Cho Seong-jin to temat, który zyskał znaczenie w różnych obszarach życia codziennego. Wraz z postępem technologii i globalizacją Cho Seong-jin stał się dla wielu centralnym punktem dyskusji i zainteresowań. Zarówno pod względem akademickim, jak i osobistym Cho Seong-jin wywołał ciekawość i debatę na temat jego implikacji i konsekwencji. Niezależnie od tego, czy chodzi o kontekst społeczny, polityczny, gospodarczy czy naukowy, Cho Seong-jin wywołał niekończące się refleksje i badania, które miały na celu rozwikłanie jego złożoności i konsekwencji dla dzisiejszego społeczeństwa. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych wymiarów Cho Seong-jin i jego wpływ na nasze środowisko.
Cho Seong-jin, Warszawa, 1 marca 2016 | |
Data i miejsce urodzenia |
28 maja 1994 |
---|---|
Instrumenty | |
Gatunki | |
Strona internetowa |
Cho Seong-jin (kor. 조성진; ur. 28 maja 1994 w Seulu[1]) – koreański pianista, laureat I nagrody[2] oraz nagrody za najlepsze wykonanie poloneza[3] (ufundowanej przez Towarzystwo im. Fryderyka Chopina) na XVII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w 2015 roku.
Na fortepianie zaczął grać w wieku sześciu lat. Jest studentem Konserwatorium Paryskiego w klasie Michela Béroffa[1].
Koncertował z orkiestrami Teatru Maryjskiego (dyr. Walerij Giergijew), Filharmonii Praskiej, Monachijskiej (dyr. Lorin Maazel), Seulu (dyr. Chung Myung-Whun), Filharmonii Uralskiej (dyr. Dmitrij Liss), Berlińską Orkiestrą Radiową (dyr. Marek Janowski), Rosyjską Orkiestrą Narodową (dyr. Michaił Pletniow), Orkiestrą Symfoniczną Bazylei (dyr. M. Pletniow), Tokijską Orkiestrą Symfoniczną oraz Orkiestrą Radio France[1].
Odbył tournées po Japonii, Niemczech, Francji, Rosji, Polsce, Izraelu, Chinach i USA. Wystąpił m.in. z recitalami w Operze Tokijskiej, w Osace, Konserwatorium Moskiewskim i Teatrze Maryjskim[4] w Petersburgu. Uczestniczył w europejskich festiwalach, m.in.: w Petersburgu, Moskwie, Dusznikach-Zdroju oraz Krakowie[1]. W 2015 został uhonorowany Medalem Młodego Pozytywisty[5].
Dla wytwórni Deutsche Grammophon nagrał płyty z utworami Chopina, Schuberta, Liszta, Mozarta i Debussy’ego[6].