W tym artykule zbadamy temat Charlottengrube z różnych perspektyw i przy podejściu multidyscyplinarnym. Przeanalizujemy jego wpływ na społeczeństwo, jego dzisiejsze znaczenie i ewolucję w czasie. Ponadto zbadamy różne opinie i teorie, które istnieją wokół Charlottengrube, a także jego wpływ w różnych obszarach, takich jak kultura, polityka, ekonomia i technologia. Mamy nadzieję, że dzięki tej wszechstronnej analizie przedstawimy kompleksowy i szczegółowy obraz Charlottengrube w celu wzbogacenia wiedzy i zachęcenia do debaty na ten temat.
Podobóz Auschwitz-Birkenau | |
![]() pomnik upamiętniający istnienie obozu | |
Odpowiedzialny | |
---|---|
Rozpoczęcie działalności |
1944 |
Zakończenie działalności |
styczeń 1945 |
Miejsce | |
Liczba więźniów |
ok. 1000 (koniec 1944) |
Narodowość więźniów | |
Liczebność personelu |
50-60 |
Wyzwolony przez | |
styczeń 1945 | |
Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej ![]() | |
![]() |
Charlottengrube (także Charlottegrube) – niemiecki nazistowski podobóz Auschwitz-Birkenau, zlokalizowany w Rydułtowach.
Obóz znajdował się przy kopalni węgla kamiennego Charlotte, która należała do koncernu Hermann Göring Werke. Więźniowie zostali umieszczeni w kilku małych obozach, które stanowiły jeden duży kompleks. Osadzonymi byli w zdecydowanej większości Żydzi, pochodzący z Węgier, Czech i Słowacji. Wszyscy oni mieszkali w murowanych barakach, wyposażonych w trzypiętrowe prycze[1]. Skazani odbywali prace górnicze i zostali podzieleni na dwie grupy: pierwszą pracującą w szybach Leon I i Leon II oraz drugą działającą na powierzchni, przy sortowaniu i transporcie węgla. Część z drugiego zespołu zatrudniono też w kopalnianych warsztatach, a także przy budowie elektrowni Charlotte. Do pilnowania wszystkich więźniów zatrudniono 54 esesmanów pilnujących obozu, a także żołnierzy Wehrmachtu i Sturmabteilung, nadzorującą prace w kopalni[1].
W styczniu 1945 r. podjęto decyzję o pieszej ewakuacji więźniów do obozu Gross-Rosen. Po dwóch dniach marszu okazało się jednak, że drogi odwrotu zostały odcięte przez jednostki Armii Czerwonej, dlatego skierowano ich z powrotem do Rydułtów, po czym do Wodzisławia Śląskiego, skąd przewieziono koleją do obozu Mauthausen[1].